ჩანახატი (23 თავი)

ოცდამესამე თავი იმ დღეს როგორც იქნა მოწმეთა დაკითხვა დასრულდა, იწყებოდა ახალი ეტაპი, მოძიებული ფაქტებისა და მტკიცებულებების კვლევა, სასამართლოში წარმოადგინეს ექსპერტიზის შედეგები, კიდევ ერთხელ დადასტურდა, რომ გარდაცვალება თავის ბლაგვ საგანზე

ჩანახატი (22 თავი)

სასამართლო პროცესზე ალბათ ყველაზე რთული დაზარალებული მხარის ნახვაა. ასეთ მდგომარეობას, ნამდვილად ერჩივნა გიორგის სწრაფად გამოეტანათ განაჩანი, თუნდაც გამამტყუნებელი, საშუალება რომ ჰქონოდა არც კი დაესწრებოდა სხდომებს რათა არ

ჩანახატი (21 თავი)

ოცდამეერთე თავი ყველაზე მძიმე და ყველაზე რთული ალბათ ლოდინი იყო. დრო თითქოს გაჩერდა, ითვლიდა წამებს, წუთებს, საათებს და ელოდა. შეხედავდა საათს, სულ რაღაც თორმეტი საათია გასული, მას კი საუკუნედ ეჩვენებოდა. ალბათ ასეთ დროს გრძნობდა, როგორი უსუსური

დარღვეული რუტინა (ჩანახატი)

ღამე, როდესაც სახლში ვბრუნდებოდი ზედმეტად ცივი, უფერული და ნაღვლიანი იყო. ალბათ ეს მხოლოდ მე შევამჩნიე რადგან პარალელი სწორედ ჩემ თავთან გავავლე. ვუყურებდი ადამიანებს და გული მერეოდა მათ ქცევაზე,ჩაცმულობაზე, სახეზე და საერთოდ ყველაფერზე. ვიგრძენი,

ჩანახატი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი უკვე შეარჩიეს ბინა, სადაც დაქორწინების შემდეგ იცხოვრებდნენ. იპოთეკური სესხი გააფორმა ნიკამ და ნელ-ნელა იხდიდა ღირებულებას.

ჩანახატი (17 თავი)

ოცი წლის იყო ნიკა როცა დედა გარდაიცვალა, მიუხედავად იმისა, რომ ძმებს მანანასთან ხშირი კონტაქტი არ ჰქონდათ, მაინც უზომოდ სტკიოდათ და ენატრებოდათ.

ჩანახატი (16 თავი)

სასიამოვო ემოციებით დატვირთულნი თბილისში მეორე დღეს დაბრუნდნენ. გოგონები ისევ სწავლას აგრძელებდნენ, დეკემბრის შუა რიცხვებიდან გამოცდებიც ეწყებოდათ,

ჩანახატი (15 თავი)

არის შეგრძნება, როცა ფიქრობ რომ ამაზე მეტი ბედნიერება აღარ არსებობს. ყველაფერი გაქვს რასაც ინატრებდი. გული მღერის მის დანახვაზე, თრთის, სუნთქვა გეკეტება და გინდა ხმამაღლა იყვირო, რომ გიყვარს.წყნეთში ბუხართან პუფებზე

ჩანახატი (14 თავი)

წინ მიმავალ ძმას არ უსწრებდა. ავტომობილს მშვიდად მართავდა ქალი. ჩუმად აკვირდებოდა გვერდით მჯდომი აკა და ფიქრობდა, უნებურად ისევ ვიკას ადარებდა. სულ ცოტა ხნის წინ ეგონა თავდავიწყებით უყვარდა ბავშვობის მეგობარი, მისვის

ჩანახატი (13 თავი)

აჟიტირებულები ელოდნენ კვირის მოსვლას. ბიჭები დილიდანვე გაყვნენ თეკლეს ახალი ვატომობილით წასულ გოგას რუსთავში. თორმეტის ნახევრისთვის შესასვლელში დაელოდებოდნენ.