თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე 8თავი

-უშენობამ-მხოლოდ ეს უთხრა და მის უძირო თვალებს ჩააშტერდა,ელოდა რომ იქ ამოიკითხავდა დეას რეაქციას,პასუხმაც არ დააყოვნა დ მის თვალებში გაჩენილმა ჭინკებმა ნიკას იმედი გააღვივა. დეა დიბნა-რამ?-ეგონ მოესმა დ კდევ ერთხელ ჩაეკითხა -უშენობამ დეა,ძალიან

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 42)

ლელუკა ჩემთან წავიყვანე, დღეს ჩემთან დარჩი თქო ვუთხარი, ისიც დამთანხმდა, ხვალ ჩვენი ძველი მეგობრის დაბადების დღეა და ამიტომაც პირდაპირ ჩემიდან წავიდოდით, გოგოებმა უარი განაცხადეს, ეხლა ვერა და მერე წამოვალთო, არანაერმა ხვეწნამ და მუდარამ არ გაჭრა.

ჩემი "ჰოლივუდური" ამბავი .5

-ჰმმ..მირჩევნია ისევ სადარბაზოში ვიკანკალო, ვიდრე შენი ძონძები ვრეცხო. მივახალე და კარებისკენ მტკიცე ნაბიჯით გავემართე. -კარგი ხო ჯერი, გამომართვეი, გეხუმრე. ცოტა დაუთბა ხმა, მეც ცხვირ აბზეკილმა გამოვართვი და კიბეებს დავუყევი. -ხელით გარეცხე

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 41)

ისევ დემეტრე... ისევ მისი მონატრება... ღმერთო, მგონი სანამ ეგ ჩამოვა გული გამისკდება და მომეღება ბოლო... უმისობას ვეღარ ვუძლებ... ჩემს თითზე მოკალათებულ ბრჭყვიალა ნივთს დავხედე და გამეღიმა, მე... მისი საცოლე ვიყავი... მისი საცოლე...

ჩემი ბიჭი ანუ მიყვარხარ (1)

მე თეო ღლონტი ვარ 16 წლის... 11 კლასელი და აი პირველი საატესტატო გამოცდებიც კარზე მომადგა... მართალია იქამდე ერთი თვეა მაგრამ მაინც ვთვლი, რომ კარზე მომადგა... მყავს ძმა ირაკლი ღლონტი, 21 წლის...მომავალი ადვოკატი, ირაკლის თქმით სარძლოც მყავს მაგრამ

ჩემი "ჰოლივუდური" ამბავი.4

მე რძიანი ყავა მინდა, სამი კოვზი შაქრით. მიბრძანა და ტელეფონი ყურთან მიიტანა, თან თვალებით მანიშნა საქმეს მიხედეო. ჩემი დაღებული პირი, ისევ საწყისს მდგომარეობას დავუბრუნე და ჭიქებს დავუწყე ძებნა.. მთელი ღამე მოუსვენრად წრიალმა შედეგი გამოიღო და

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი?(ჩემი ცხოვრების ისტორია)თავი 10

-კარგი წავალ,-ვარჩიე გავცლოდი იქაურობას,მაგრამ როგორც ყველა ქალს,მეც მქონდა მოლოდინი იმისა რომ ხელს ნაზად მომკიდებდა,მეტყოდა არ წახვიდეო და შემდეგ ვნებიანად მაკოცებდა.მოხდა თუ არა ასე?..-არ წახვიდე,-ხელი იმაზე ნაზად მომკიდა წელზე ვიდრე მე

ჩემი "ჰოლივუდური"ამბავი.3

უცებ კარზე ზარის ხმა გაისმა. ალბათ, რომელიმე მეზობელმა მოაკითხა დედაჩემსთქო გავიფიქრე და კარებისკენ ზანტად გავემართე. არც გამიხედავს ისე გამოვაღე, რომ მოულოდნელად შევკივლე. ჩაბნელებულ სადარბაზოში, ის ურჩხული და კიდევ ერთი ბიჭი იდგა.

შენ დაგტრიალებს ჩემი სიზმრები

აღარ მიყვარხარ თუმც ძველებურად,დაგინახავ და მეცვლება ფერი.არ ვიცი, რატომ წარსულსი დარჩიდა დაბრუნებას შენსას არ ველი.აღარ მიყვარხარ, მაინც რად გნატრობ?!...მაინც შენ გელის ჩემი გონება,ნეტავ რად მინდა შენს ახლომახლო,რომ გავატარო მთელი ცხოვრება?!...

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 40)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...! თვალები დავხუჭე და მორჩა... მე აღარ ვიყავი დედამიწაზე, არც კი ვიცი სად ვიყავი, მაგრამ მე იქ თავს კარგად ვგრძნობდი...