ჩემი ხედვები

ჩვენი ყველა საქციელი, ნაბიჯი, გადაწყვეტილება თუ უბრალოდ მოძრაობა, განსაზღვრავს ჩვენს ცხოვრებას და იმ გზას, რასაც ამ ცხოვრების გასავლელად ვირჩევთ. ერთი განსხვავებაა ადამიანსა და ადამიანს შორის: მათ ადამიანურობა განასხვავებთ. რამდენჯერ ვცადე, ღიად და

ჩემი პროფესია

დილით, ძილის მოყვარული ადამიანი ვარ. ძალიან მიყვარს ძილი და ხშირად ეს, მჭირდება კიდეც. არ მიყვარს, როდესაც ვინმე მაღვიძებს, თანაც ასე ხმაურიანად. ბოლოს ალბათ დედაჩემმა, გამაღვიძა და იმ დღემაც არც თუ ისე წარმატებულად ჩაიარა.

ჩემი პროფესია

ამ პიესაში მოსალოდნელი არაფერი ხდება. აქ ყველაფერი მოულოდნელია. აქ იმასაც კი ვერ ხვდებით, როგორ შეიძლება ეს ყველაფერი ხდებოდეს. ეს არის არეულ-დარეული, ტვინისამრევი, სიუჟეტირად, სტილისტურად, ენობრივადაც კი.

რაჭა, ჩემი სიყვარული

წარმოიდგინეთ მარიამობის დილა. სისხამ, შვიდ საათზე დატოვებული თბილი საწოლი, აუცილებლად ატკიებული თავი და უცნაური სიმშრალე პირში. ბოლო ორს ხაზს გავუსვამ, იმიტომ რომ ზაფხულის რაჭაში ერი და ბერი ყოველ დილას ნაბახუსევით იწყებს.

შენ ჩემი ხარ (4)

- ხელო მომეცი- თავისი მტევანი. ამდენი ხანია არ შევხებივარ. ისე ნაზად მომკიდა და წამომწია, ტანში ჟრუანტელმა დამიარა. ჩემი მტევანი თავისაში აათამაშა. ნაზად მიმიზიდა და მისი მკერდის სიმაგრე ვიგრძენი. სულ ორი წამი დამჭირდა რომ მისი აჩქარებული

შენ ჩემი ხარ (3)

ძილში ვიგრძენი რომ ვიღაცა მაჭანჭყარებდა. თვალები გავახილე. ელენე საწოლზე იყო ჩამომჯდარი და დიდი,ლურჯი თვალებით მომშტერებოდა. ვერ ვიტანდი როცა მაღვიძებდნენ, მაგრა ასე როცა მიყურებდა , უბრალოდ ვერ ვუბრაზდებოდი.

შენ ჩემი ხარ (2)

- აუუ შენიიი!- ლუკა გონს მოვიდა და ბალიში მოამზადა სასროლად- მიდი მესროლე აბა! ვირო! - ანი გაცეცხლებული უყვიროდა. ხელები უკან ჰქონდა წაღებული და საჭიროების შემთხვევაში დარტყმისთვისაც მზად იყო.არანორმალურივით წამოვფრინდი

შენ ჩემი ხარ (1)

- ჩამოვიდა ძამიკოს ანგელოზი - პირგამოტენილმა წარმოსთქვა ლუკამ- ოჰ, როგორ მოხდა მარგო კალთაში არ გიზის!? - მაცივრიდან წყალი გამოვიღე და დავისხი - ახლახანს წავიდა - ლუკმა გადაყლაპა- სხვას უნდა ჩაუხტეს? - წყალი მოვსვი და

ჩემი ახალი მეზობელი (2)

საღამოს მოვკალათდი ჩემს ადგილას ლეპტოპით და წითელი ღვინით...დავიწყე ჩანაწერების წერა,რაღაც უახსიათოდ და უიმედო ფიქრებით ვიყავი გართული,რა თქმა უნდა,ლიტუკას და აკოს ზარები არ წყდებოდა,მაგრამ იციან როცა არ ვპასუხობ მძინავს,

ჩემი ახალი მეზობელი (1)

ვ ახალი დღე,ისევ მზის მწველი სხივები.... მე კი ადგომა ძალიან მეზარება ძალიან,მაგრამ სამსახური მოითხოვს სხვა გზა არაა! შხაპი მივიღე და რა თქმა უნდა, ყავა დავლიე ეს არის დილის მადლი..ტოსტიც გავამზადე და ისევ უგემურად შევექეცი,არცაა გასაკვირი მარტო