ჩემი გახდები (8)

ვატო სახე ალეწილი მიყურებდა. -შენ აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?! -რა შენი საქმეა,შენ რას აკეთებ აქ? -მარიამს დამტენი დარჩა და...საერთოდ რას გიხსნი სადაა მარიამი? -ძინავს.მომეცი დამტენი გადავცემ.

ჩემი წილი ბედნიერება 8

-ბოდიში, მართალი ხარ რომ ჩემზე ნაწყენი ხარ მაგრამ არ მინდა, რომ ასე ვიყოთ..... მომენატრე. -მადლობა, მაგრამ საბოდიშო შენ არაფერი გაქვს. -აბა რა პრობლემაა? დამელაპარაკე გთხოვ, იქნებ შეგვიძლია ერთად მოვაგვაროთ. თუ ჩემი ბრალია რაიმე გამოვასწორებ.

ჩემი გახდები (7)

ვატო! არგააღო.-ვუთხარი და კართან მივირბინე. -რატომ რახდება? -ვატო ახლავე გააღე ვიცი რო სახლში ხარ-ვიღაც ქალი ყვიროდა და აბრახუნებდა. -ოღონდ ეს არა-ვატომ თვალრბი გადაატრიალა და კარი გააღო. -გამარჯობა ქალბატონო ნელი.

სად ჩემი და სად შენი

დილა ისევ ღამის ნიავს ასაღებს, ახლა არ ვარ აღარავის სარჩევი, ღიმილები ნერვიულად ცახცახებს, პრობლემები - სად ჩემი და სად შენი.

ჩემი წილი ბედნიერება 7

-მემგონი გსიამოვნებს ჩემი წამება. -სულაც არა, უბრალოდ ამ დროს ძალიან საყვარელი ხდბეი და შენი ერთიანად შეჭმის სურვილი მიჩნდება. -საძაგელი ხარ. -ვიცი.

ჩემი მონატრება ფერადია

ჩემი მონდომება ულევია, გრძნობებს შევაგროვებ ნაწილებით, ჩემთან მარტოობის სურნელია, შენთან ხმაურია გაცილებით.

ჩემი გახდები (6)

ვატო გაშეშდა და ნელა მოტრიალდა ჩემსკენ. -მე..მე არვიცი.. -არგინდა? -კი რათქმაუნდა მინდა,მაგრამ თვითონ თუ უნდა? -ძალიან..დედაშენი ძალიან უყვარდა ვატო.. ვატოს სევდიანად გაეღიმა და თავი დამიქნია. -მაშინ წავედით.-ვუთხარი და მეტროსკენ წავედით.

ჩემი წილი ბედნიერება 6

-თქვენი ხურდა. -ხელი გაუწოდა გოგას ლიზიმ, მაგრამ გოგა მას მიშტერებოდა და არც ინძრეოდა. ლიზიმ უხერხულად იგრძნო თავი დამორცხვად ძირს დაიხედა. -რა მოხდა? სახეზე ხომ არაფერი მაცხია?

ჩემი წილი ბედნიერება 5

კოტე შოკირებული იყო ნიკოს მონაყოლით. ახლა უკვე ესმოდა ყველაფერი. შეიძლება ყველაზე მეტად სწორედ მაშინ სჭირდებოდა ლიზის მაგრამ არ უნოდა ტვირთად დაწოლოდა. საკუტარი თავის ძმას დაუთმო როდესაც სჭირდებოდა. წამითაც არ უფიქრია რომ თავი შეეცოდებინა კოტესთვის.

ჩემი გახდები (5)

-გვიანია ლადო. ძალიან გვიანი. ამიერიდან რასაც მინდა იმას გავაკეთებ და ამას ვერც შენ გადამიწყვიტავ ვერც ეკატერინე და ვერც თქვენი ირაკლი. სათათბირო ოთახიდან გამოვვარდი გულში რაღაც ძალიან პატარა იმედის ძაფიც კი გამიწყდა,რომ სიმართლე აღმოჩნდა ეს