შენ ჩემი ხარ (3)

ძილში ვიგრძენი რომ ვიღაცა მაჭანჭყარებდა. თვალები გავახილე. ელენე საწოლზე იყო ჩამომჯდარი და დიდი,ლურჯი თვალებით მომშტერებოდა. ვერ ვიტანდი როცა მაღვიძებდნენ, მაგრა ასე როცა მიყურებდა , უბრალოდ ვერ ვუბრაზდებოდი.

შენ ჩემი ხარ (2)

- აუუ შენიიი!- ლუკა გონს მოვიდა და ბალიში მოამზადა სასროლად- მიდი მესროლე აბა! ვირო! - ანი გაცეცხლებული უყვიროდა. ხელები უკან ჰქონდა წაღებული და საჭიროების შემთხვევაში დარტყმისთვისაც მზად იყო.არანორმალურივით წამოვფრინდი

შენ ჩემი ხარ (1)

- ჩამოვიდა ძამიკოს ანგელოზი - პირგამოტენილმა წარმოსთქვა ლუკამ- ოჰ, როგორ მოხდა მარგო კალთაში არ გიზის!? - მაცივრიდან წყალი გამოვიღე და დავისხი - ახლახანს წავიდა - ლუკმა გადაყლაპა- სხვას უნდა ჩაუხტეს? - წყალი მოვსვი და

ჩემი ახალი მეზობელი (2)

საღამოს მოვკალათდი ჩემს ადგილას ლეპტოპით და წითელი ღვინით...დავიწყე ჩანაწერების წერა,რაღაც უახსიათოდ და უიმედო ფიქრებით ვიყავი გართული,რა თქმა უნდა,ლიტუკას და აკოს ზარები არ წყდებოდა,მაგრამ იციან როცა არ ვპასუხობ მძინავს,

ჩემი ახალი მეზობელი (1)

ვ ახალი დღე,ისევ მზის მწველი სხივები.... მე კი ადგომა ძალიან მეზარება ძალიან,მაგრამ სამსახური მოითხოვს სხვა გზა არაა! შხაპი მივიღე და რა თქმა უნდა, ყავა დავლიე ეს არის დილის მადლი..ტოსტიც გავამზადე და ისევ უგემურად შევექეცი,არცაა გასაკვირი მარტო

ჩემი ცხოვრება ხარ!

შეშინებულმა ნაბიჯი უკან გადადგა და თავის ავტომობილს აეკრა.გიჟივით შევარდა მანქანა მოსახვევში და წამში თაკოს წინ გააჩერა.მანქანიდან კი სამი ბიჭი სიცილით გადმოვიდა. -თქვენ ნორმალურები ხართ?-დაუწყო თაკომ ყვირილი-ჩემი მოკვლა გინდოდათ? -როგორ

ჩემი გახდები (8)

ვატო სახე ალეწილი მიყურებდა. -შენ აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?! -რა შენი საქმეა,შენ რას აკეთებ აქ? -მარიამს დამტენი დარჩა და...საერთოდ რას გიხსნი სადაა მარიამი? -ძინავს.მომეცი დამტენი გადავცემ.

ჩემი წილი ბედნიერება 8

-ბოდიში, მართალი ხარ რომ ჩემზე ნაწყენი ხარ მაგრამ არ მინდა, რომ ასე ვიყოთ..... მომენატრე. -მადლობა, მაგრამ საბოდიშო შენ არაფერი გაქვს. -აბა რა პრობლემაა? დამელაპარაკე გთხოვ, იქნებ შეგვიძლია ერთად მოვაგვაროთ. თუ ჩემი ბრალია რაიმე გამოვასწორებ.

ჩემი გახდები (7)

ვატო! არგააღო.-ვუთხარი და კართან მივირბინე. -რატომ რახდება? -ვატო ახლავე გააღე ვიცი რო სახლში ხარ-ვიღაც ქალი ყვიროდა და აბრახუნებდა. -ოღონდ ეს არა-ვატომ თვალრბი გადაატრიალა და კარი გააღო. -გამარჯობა ქალბატონო ნელი.

სად ჩემი და სად შენი

დილა ისევ ღამის ნიავს ასაღებს, ახლა არ ვარ აღარავის სარჩევი, ღიმილები ნერვიულად ცახცახებს, პრობლემები - სად ჩემი და სად შენი.