კოკისპირული წვიმა

გარეთ წვიმაა კოკისპირული და ჩემს გულში არს ომი გმირული! ჩემი გრძნობა კვლავ არს განწირული, ის კვლავ შენს მიერ არს გაწირული! გარეთ წვიმაა კოკისპირული და ცას აქვს სახე ირონიული! მოკვდა მზე, მას აქვს ძილისპირული, ეს სიკვდილი არს ისტორიული! ვგრძნობ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 15)

თავი დავუქნიე. მეტლახის იატაკისთვის გამეშტერებინა თვალი და ვფიქრობდი. ისეთ ღრმა ფიქრებში ვიყავი ჩაძირული, ტიტანიკს უფრო ადვილად ამოათრევდნენ ატლანტის ოკეანედან, ვიდრე მე- ჩემივე ილუზიიდან. "გაზაფხულის ყვავილზე" მეფიქრებოდა. და გაზაფხულის წვიმა ანდრო

წვიმა...

წვიმა.... დამაფიქრებელი ამინდი.... განსაკუთრებით ზაფხულში... და თან სოფელში... ფანჯრის რაფაზე ჩამომჯდარი უფიქრდები ყველაფერს... ხელში ყავის ფინჯანი, გარეთ წვიმა და ფიქრები, უამრავი ფიქრები, რომლებიც მთელს სამყაროს შემოივლის, მაგრამ მაინც ერთ

წვიმა?! სულ ნუ მოვა...

ჩემში ნურასოდეს ნაკლს ნუ გამოძებნი, ცოცხლებს წინასწარ ხომ საფლავს არ უთხრიან, ასე სულღაღლილი ვერსად გამოვჩნდები და თუ ვერ მიმიღებ ჭირსაც წაუღია - ჩემი იმედებით მოვრთავ სასაფლაოს, ბილიკს ოცნებებით ვუქსოვ ძვირფას ფარჩას, მინდა ეს ცხოვრება ერთად

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 14)

-მორჩა?-გულუბრყვილოდ ვიკითხე და საკუთარი ხმა ყურებში მძაფრად და უსიამოვნოდ ჩამესმა. პასუხის მოლოდინში თითოეული პულსის ცემა ყურში გუგუნივით ჩამესმოდა, მიუხედავად იმისა, რომ წინასწარ ვიცოდი,

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 13)

არც ისე დიდი დრო გავიდა იმ შემთხვევის მერე, რაც ანდრიასთან ვიყავი ასული (დრამატული სპექტაკლების დადგმის დღე იგულისხმება), მას შემდეგ ორჯერ ვნახე და ორჯერვე სადარბაზოში. პირველად მაშინ, როდესაც დილის ვარჯიშის (თავქუდმოგლეჯილი სირბილის) შემდეგ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 12)

საწოლზე ფეხმორთხმით ვზივარ და თავზე ხელს ვიჭერ (საინტერესოა, რისი მეშინია:იქნებ ტვინის არალეგალურად გადმოსხმის, თუმცა წესით ტვინი არ იბერება და არ სკდება, მხოლოდ მისი უჯრედები ივსება და ხვეულები მეტად იხვევა, როცა ადამიანი ჭკვიანდება). მინდა,

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 11)

-რაო, რა გვითხრა ლალიომ? კამფეტებს მოგცემო?-რა სასაცილოა?-უღიმღამოდ გამაჯავრა-სად ვდიო ახლა მე მაგის კატას?! ტფუი, რატომ არ გამიხმა ეს ხელები, ტელეფონს რომ ვუპასუხე...-კაი, ნუ მოთქვამ ახლა

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 10)

შუაღამით უცნაურმა სიზმარმა გამომაღვიძა. ამესიზმრა, მე და თეა სახურავზე ვისხედით, უცებ საიდანღაც სანაპირო გამოჩნდა და უზარმაზარმა ტალღამ ჩვენამდეც ამოაღწია. შეზლოგნზე წამოწოლილებბი ტალღამ აგვიტაცა და იქვე მოცურავე ნიანგს მოვკარი თვალი. ცურვით გავწიე

უძილო წვიმა

უძილო წვიმაში დაკარგულან ფერები, მე ამის გამო შენ ვერ გეფერები, დართხმულან მიწაზე ეს ნაზი ბგერები, იქ სადღაც შორს მიდიან მტრედები.