ნოემბრის წვიმა XV

დილის 10 საათი იქნებოდა. შაბათი დღე. ნინამ დამიძახა. მის ოთახში შევედი, ცოტა სუსტად მომეჩვენაუზარმაზარი გარდერობი გამოეღო და ტანსაცმელებს საგულდაგულოდ არჩევდა, ზოგს მარცხნივ - პუფზე ყრიდა, ზოგსაც კი ისევ შიგნით აგდებდა., სახეზე ფერი არ ედო.

ნოემბრის წვიმა XIV

უბრალოდ არ შემეძლო ამის მოთმენა, ჩემი და მისი ურთიერთობა რის გამოც შეიძლებოდა დაძაბულიყო, იყო ნინა. ამ საქმის მოგვარება კი მხოლოდ მასზე იყო დამოკიდებული და ის ამისთვის არაფერს აკეთებდა. ჩემი გაცინება კი სარკაზმული იყო. ალბათ, უნდა

ნოემბრის წვიმა XIII

ნინა შეუძლოდ გრძნობდა თავს და ყოველდღე ექიმებთან დარბოდა, მე კი, სახლიდან გარეთ არ გავდიოდი. ყველაზე მეტად კი გულს ის მწყვეტდა, რომ ნიკოც, რატომღაც არ გამოხატავდა სახლში მოსვლის სურვილს.

აი, დღესაც აწკაპუნდა წვიმა !

ისევ სევდა შემომაწვა - მარდი, უკითხავად ამოგხედე მაღლა, რადგან ზეცამ მოიშორა დარდი, ვიცი, კარგო, შენ ტიროდი ახლა! და თუ ზეცამ გადმოყარა ცრემლი, ავტირდები, არ დამზოგავს ტანჯვა, რადგან ისევ ჩამოინგრა გრდემლი... საჭიროა ძველებურად გარჯა!

ნოემბრის წვიმა XII

ჩვენ მონათესავე სულებივით ვიყავით, არასოდეს გვბეზრდებოდა ერთმანეთი... მე მასში საკუთარი თავი ვიპოვე და მენატრებოდა მაშინაც კი, როდესაც ჩემს გვერდით იდგა და უბრალოდ მეხუტებოდა...

ნოემბრის წვიმა XI

მომდევნო დღეს, როდესაც ნინა ჩვეულებრივ სამსახურში იყო, ჩემს ოთახში ვიყავი როდესაც ნიკო შემომივარდა და გამომიცხადა, რომ ჩემთვის სიურპრიზი ჰქონდა. – რაღაც ხუმრობაა? რა სიურპრიზი? – ვკითხე გაკვირვებულმა. – ერთ ადგილას უნდა წაგიყვანო.. – იცოდე ბოროტი

ნოემბრის წვიმა X

- Don’t cry, ანნა, Don’t cry.. – ვუმეორებდი ჩემს თავს და ბალიშს მაგრად ვიხუტებდი.. უნიჭოდ ვყვებოდი აქსელის შეუდარებელ ხმას ჩუმად და თან ჩემს თავს ვუმეორებდი რომ არ მეტირა.. ზედმეტად სუსტი ვიყავი, წვრილმანებზეც კი მიჭირდა თავის შეკავება,ალბათ თინას

ნოემბრის წვიმა IX

"ამ ქვეყანაზე არაფერია სრულყოფილი, გარდა უბედურებისა." - ონორე დე ბალზაკი.

ნოემბრის წვიმა VIII

მისი ირონია, წვალება, მასთან ერთად მოწევა, ათას თემაზე ლაპარაკი, იმდენად მომენატრა, იმდენად, რომ ყოველ ღამე, მისი დანახვის შემდეგ ოთახში შეკეტილი ვიკეცებოდი და ჩუმად ვტიროდი.

ნოემბრის წვიმა VII

– დღეს ნოემბრის ბოლო დღეა.. – ვუთხარი თინას და მისი უგემრიელესი ნამცხვარი დავაგემოვნე. – ამჯერად როგორი იყო ნოემბერი, ზედმეტად მკაცრი ხომ არა? – ძალიან მკაცრი იყო.. ძალიან.. იცი რამდენი რაღაც შეიცვალა?! მაგალითად, ნიკო აღარ მძულს.. – ვუთხარი და მის