შავი სიყვარული(სრულად)

მე მოვემზადე,საჭმელი ვჭამე და ეზოში გავედი,რათქმაუნდა ვაჩე ხუთი წუთით ადრე,მოვიდა ჩვენ ერთად წავედით,სკოლაში გზად ერთმანეთს,რაღაც ამბებს ვუყვებოდით,ხო ვაჩე ერთი კვირაა,რაც შეყვარებულს დაშორდა და ცოტა გახალისება ჭირდება,ამიტომ დღეისთვის რაღაცეები

"გატაცებული" (თავი 6)

გონებაში ყველაფერს კარგად ვაწყობდი. ყველაფერს, რაც შეიძლებოდა მომხდარიყო. ამჯერად, ყველაფერი უნდა გამოსულიყო. უკვე წამომედგინა, თუ როგორი გახარებული იქნებოდა ჩემი ოჯახი, როდესაც შინ დავბრუნდებოდი. მიუხედავად იმისა, რომ ვერაფერი გავარკვიე, რატომ

განგსტერების სამოთხე (33)

ელენე ცრემლების ღვრით მიდიოდა დერეფანში..იტყუება,ვიცი იტყუება. არრა..ასე ძალიან რატო მტკივა? რას მოველოდი საერთოდ?! ოცნებებში დავიკარგე! ცრემლები მოიწმინდა..უნდა წავიდე ამ ადგილს უნდა მოვშორდე..დემეტრეს კაბინეტისკენ გაიქცა.

ნუ მეთამაშები.! (თავი 12)

-ყველაფერი კი არ უნდა ილაპარაკო ძმაო. -ბაკალი მაგიდაზე დადო და მიწის თხილს დაწვდა. -საოცრებააა ისე უცებ გამომეცხადა სამსახურში. -მე კი არა შენ გამომეცხადე. -შევუსწორე.-გეყოთ ჩემზე ლაპარაკი .

სურათები *1*

"ადამაინები, რომლებიც ყველაზე საოცარ ემოციებს გვჩუქნიან საბოლოოდ ყველაზე მტკივნეული მოგონებების ავტორები ხდებიან.”მე მჯერა მოულოდნელი ბედნიერების, არ შეიძლება ყველაფერს ბრძოლა სჭირდებოდეს

ხატია

მაღვიძარის დარეკვამდე გამეღვიძა, ყოველთვის ასე ხდება მასზე ადრე მეღვიძება, თვალებს არც კი ვახელ ისე ველოდები როდის მაცნობებს ადგომის დროს. ამ დილითაც ვერ ვუღალატე ჩვეულებას, იქამდე არ ავდგები სანამ

მე გიჟი არ ვარ! [სრულად]

ხანდახან როგორ გტკივა, როგორ გეშინია...გინდა დახატო, დაწერო ან თქვა. მაგრამ როცა ამ ყვეალფრის სიტყვად გადაქცევას ცდილობ ხვდები, რომ სისულელეა... არცერთი, სიტყვა ახლოსაც არ არის იმასთან, რასაც გრძნობ... ამიტომ მე ყოველთვი სიჩუმეს ვირჩევ...იქ

ტყუპები

ბავშვობის მოგონებებიდან, ამდენი წლის შემდეგაც კი ამ ფრაგმენტს ყოველთვის დიდი სიყვარულით ვიხსენებ და თითოეულ წამს სათუთად ვუფრთხილდები. შემოდგომის მიწურულს, როცა მთელი სოფლის მოსავალი

თავისუფლების ძიებაში

სიყვარულის ისტორია ბევრი არსებობს. ყველა განსხვავებული და ლამაზია, ზოგჯერ უბედურიც. საინტერესოა, ამ ისტორიას როგორი სახე შეექმნება, რადგან პროტაგონისტები არ გვანან ყველას.

ჩვენ ერთმანეთი დაგვებედა [სრულად]

ხო,ყველაფერი იგივე იყო. თითქოს,წარსულში დავბრუნდი. მივხვდი,რომ ჩემ გვერდით იყო. ვიგრძენი მისი მოახლოება. გამეღიმა,გამრამ ამ ღიმილში ტკივილი უფრო იკვეთებოდა,ვიდრე ბედნიერება