ბედის ბრალია!(9)

გაფითრებული სახით მიყურებდა,როგორც შემოვიდა ოთახში ხელებში მომიმწყვდია. -ანა.. -რამოხდა მიშო?გაუღიმე. -სად წადი? -ცუდი ამბავი გავიგე და ცუდ ხასიათზე დავდექი,არმინდოდა ასე შემოვსულიყავი და ოთახში ამოვედი. -რა ამბავი?

ბედის ბრალია!(8)

-აბა გეგონა დაგვავიწყდებოდი სულელო? -რავიცი მე...ტუჩები დავბრიცე და ბიჭებს გადავხედე..მიშო სადა?ანდა რას გეკითხები დაურეკავ მოიცა..ნომერი ავკრიფე თან მარიამს უყურებდი რომელიც ტორტს იბუყნიდა პირში.გვრიტებიც შერიგებულან. -ანა იცი..დაურეკე უკვე მიშოს

ბედის ბორბალი (სრულად)

-რა იყო ჰორმონები გაწუხებს?-წარბს მაღლა ვწევ და ოთახში შევდივარ,კარებს ვკეტავ და საწოლზე ვეშვები. -გაუგებარი ხარ!-მესმის დაჩის ხმა,რომელშც გაბრაზებას ვკითხულობ. -უნდა დავიძინო,წადი შენს სახლში.არ გრცხვენია მაინც?! -ცოტა ხანს შემომიშვი,გთხოვ...რატომ

ბედის ბრალია!(5)

დილის 8საათი იქნებოდა დედაჩემი თავზე რომ დამადგა,ჩქარა ჩაიცვი ქვემოთ ჩამოდიო,მეც წამოვიზლაზნე და ჩავედი. -მოდი მოდი დაჯექი ბომბა ამბავი გვაქვს შენთვის! -რახდება ამ დილაუთენია რომ არ გაგეღვიძებინეთ არ შეიძლებოდა? -საცოლე გიშოვეთ! -ბატონო?რასაცოლე

ბედის ბრალია!(4)

-დილამშვიდობისა ლამაზო!ირონიულად მიღიმოდა..რაღაცის თქმას ვაპირებდი ხმა რომ გავიგონე..აშკარად ქალი იყო. -საყვარელოოოოო ვინ არის?გაწელა სიტყვები და მალე გამოვიდა ქერა გოგო,ნახევრად შიშველი,თვალი როგორც მოვავლე სიბრაზემ ამიტანა დიდი სიამოვნებით

ბედის ბრალია!(3)

მთელი ღამე ვგრძნობდი სიმხურვალეს რომელიც მიშოსგან მოდიოდა,არა ასე მე ვერ გავძლებდი რამე უნდა მომეფიქრებინა..ან ის დაწვებოდა დივანზე ან მე..ან რაღაცას მოვიფიქრებდი ახლა კი სხვა რამეზე უნდა გადამეტანა ყურადღება,ისევ ფიქრებში წავედი და გავბრაზდი

ბედის ბრალია!(2)

ფიზიკურად აქ უკვე ჩემი ქმრის გვერდით ვიდექი,სულიერად კი აშკარად სხვაგან ვიყავი,ფიქრებში გადავეშვი ისევ და ბავშვობაში დავბრუნდი საიდანაც ყველაფერი იწყებოდა,უყურებდი ხალხს როგორ ტოვებდნენ ეკლესიას,მანამდე გვილოცავდნენ მეც ვუღიმოდი ყველას,მარა გათიშული

ბედის ბორბალი (დასასრული)

-ელე,მიყვარხარ! დიდი ხანია,მინდა გითხრა..-ვშორდები ბიჭს და უკან ვიხევი,ჩემმა გულმა ხახა გააღო,მსგავ რამეს არ ველოდი,თუ მეტყოდა..ახლა უნდა წავიდე,უნდა წავიდე,,ამაზე ფიქრის დრო არაა. -მაგვიანდება..მოგწერ,კარგი?-ვეუბნები დაბალ ხმაზე,ხმის იოგებიც ძლივს

ბედის ბრალია!(1)

ყოველთვის იმას ვერ ვიღებთ რაც გვსურს,გზად უამრავი პრობლემები გვხვდება და რომელს გაუმკვლავდეთ აღარ ვიცით,მაგრამ მე მაინც მგონია რომ ყველაფერი ბედის ბრალია,ალბათ რაც მოხდა ის ისე უნდა მომხდარიყო,იქ მაღლა დაიწერა ყველას ბედი და ჩემიც. ყველაფერი მაშინ

ბედის ირონია (სრულად)

სიკვდილი , ყოველთვის მართალია , სიკვდილი , დიდი ტკივილია და დიდი ცრემლია. სიკვდილი გაკარგვინებს საყვარელ ადამიანებს ,არავინ არ იცის , სად და როდის მოვა , შენი ცხოვრების უკანასკნელ წუთებში , ვის მაღლა აწევს და ვის დაბლა.