ჩემი ბრალია (4) +16

ვინ შემიშლის ხელს გავაკეთო ყველაფერი რაც მინდა! გოგონა ხმას ვერ იღებდა მხოლოდ თვალები ჰქონდა დახუჭული და იოანეს ხმა ესმოდა -ახლა რომ გაკოცო არც კი შემეწინააღმდეგები! -ტყუილია ცდილობდა გაებრძოლა -ვცადოთ?

შენი ბრალია (3)

აქ რას ვაკეთებ -შენი აზრით? -გამიშვი! შეეცადა სხეულის ამოძრავებას -თითქოს ძალიან მინდოდეს შენი აქ ყოფნა ! ორივე ხელი გაუშვა მამაკაცმა და საწოლიდან წამოდგა -თუ არ გინდა აქ რას ვაკეთებ? ანაც წამოდგა -მართალი ხარ ! ქუჩაში უნდა დამეტოვებინე! შევცდი!

ჩემი ბრალია (2)

აამ შეყვარებული მომაკითხავს სცადა კიდევ ერთი გასროლა განეხორციელებინა , იოანეს თუ ჰყავდა პარტნიორი ცხოვრებაში არც ის იყო მარტო -შეყვარებულს მიწერე რომ უკვე წახვედი ! მკლავზე მოქაჩა გოგონა და თითქმის ძალდატანებით წაიყვანა მანქანამდე , მძღოლს ანიშნა

ჩემი ბრალია (1)

-შენ არაფერს მისურვებ? ხელში მწვანე მარკერი ეჭირა -კი რატომაც არა გამოართვა გოგონამ მარკერი, ბიჭი ზურგით შეტრიალდა თუმცა რამდენიმე წამში ისევ სახით გოგონასკენ შემობრუნდა ანა თვალით ეძებდა ადგილს სადაც შეძლებდა წარწერა დაეტოვებინა -გულთან

შემოდგომის ბრალია..

უკვე მეორე შემოდგომა დადგა ჩემს ცხოვრებაში უშენოდ,ყველაფერი ისევ ისეა,არაფერი იცვლება,ისევ ისე ცვივა ფერადი ფოთლები შორს,უმისამართოდ,ისევ ისე უაზროდ და გადაუღებლად წვიმს,ისევ საშინლად ცივა

აფროდიტას ბრალია(სრულად)

ერთ პატარა, კოპწია სახლში დიასახლის დიდი ამბავი გაეჩაღებინა, ხან ქურას დასტრიალებდა, ხან სალათს ჭრიდა, ხან თავის ქალიშვილს უყვიროდა: -როდის უნდა ისწავლო ნორმალურად მოქცევა ნინე?! როდის?!-გადარეულივით აბრიალებდა თვალებს, თან ბრაზმორეული იქნევდა

შენი ბედისწერის ბრალია (სრულად)

რესტორანში ჯერჯერობით სიმშვიდე სუფევდა, მხოლოდ მომსახურე პერსონალი მიმოდიოდა სწრაფი, საქმიანი ნაბიჯებით, დროდადრო ისმოდა გადაძახილები, ხანდახან შეფპოვრის, შუახანს მიღწეული ლადოს გულიანი სიცილი და შდეგ ისევ სიჩუმე... ფაქტია რაღაც რიგზე ვერ იყო,

აფროდიტას ბრალია (ნაწილი მეორე, სრულად)

ნინე სავარძელზე გაწოლილიყო და ნაძვისფერი თვალებით თეთრ ჭერს შესცქეროდა. დიმიტრის დაბრუნებამ მთლიანად აურია თავგზა. მისთვის მიცემულ პირობას პირნათლად ასრულებდა და დაბარებულივით ფიქრობდა ამ ყველაფერზე გამუდმებით. შეიძლება ზაფხულში ძალიან კი იწელებოდა,

ყველაფერი შენი ბრალია!

მე შენ მიყვარხარ და ეს მხოლოდ ჩემი ბრალია ჩემმა ოცნებამ უშენობით სული დალია, ჩემი ოცნება უშენობით მუდამ მთვრალია და უოცნებოდ, ჩემი გული ვერ გამძღარია.

აფროდიტას ბრალია(თავი მეშვიდე, პირველი ნაწილის დასასრული)

-კარგი, თუმცა როგორ უნდა გენდო, როცა შენს გეგმას წესიერად არ მეუბნები!-ხელები გაშალა გოგომ.-ქორწილის ჩაშლას როგორ აპირებ დიმიტრი? ყველაფერს ბუნდოვნად მიხსნი! ქარაგმებით მელაპარაკები!-ნინე! დაწყნარდი, რომ გითხრა ბოლო წამს გადაიფიქრებ!