ისტორია
აფროდიტას ბრალია(თავი მეექვსე)
-არა! არა! არა!!-ფრჩხილებს იკვნეტდა ნინე.-დაუჯერებელია! წარმოგიდგენია?! დედაშენიც და დეაჩემიც, ორივე ერთნაირად გაგიჟდა!-დიმიტრის სახლში იყვნენ. ბიჭი დივანზე გართხმულიყო, თავად ნინე კი ფეთიანივით სცემდა ბოლთას და გაურკვეველი სიტყვების კაკანით იყო
ისტორია
აფროდიტას ბრალია(თავი მეხუთე)
დარაბებს მიღმა, ნახევრად ჩაბნელებული ოთახში, საშინლად ცხარე, „100 გრადუსი ცელსიუსით“ ანუ ოჯახური, დაძაბული, მძაფრსიუჟეტიანი კამათი გამართულიყო წაბლისფერთმიან, ლურჟთვალა ქალსა და მის კარამელისფერ ქერა ქოჩრიან ვაჟიშვილს შორის. ბიჭს მაისური არ ეცვა,
ისტორია
აფროდიტას ბრალია(თავი მეოთხე)
დიმიტრი ისევ სახლში შებრუნდა. ნინემ აღმოაჩინა, რომ ბუჩქის კვლების დიამეტრი ძალინ ფართო იყო, ამიტომ თავისუფლად გაბობღდა დიტოს საძინებლის ფანჯრისაკენ, რომლიდანაც თითქმის ყველაფერი ცხადად და მკაფიოდ ჩანდა, მაღალი ბუჩქები სრულიად იზოლირებულს ხდიდა სახლს
ისტორია
აფროდიტას ბრალია(თავი მესამე)
მეორე ხელში დაჭერილი ჭიქიდან ცივი ლიმნის წვენი წვეთ-წვეთად ეღვრებოდა შორტებზე და მის წითურ თმაზე ათამაშებული, მზის ოქროსფერი სხივები უცნაურ ათინათს ქმნიდა. -ნინე!-დაუძახა დედამ. ფიქრებში წასული ნინე შეხტა, ჭიქა ხელიდან გაუცურდა და ზრიალით დაიმსხვრა
ისტორია
აფროდიტას ბრალია(თავი მეორე)
-რა გაღრიალებს შვილო!-ბლინების ჯამით გამოვარდა ქეთო. -რატომ არ მითხარი ასეთი კანფეტი შვილი თუ ჰყავდათ იმ ჩვენს შტერ ნათესავებს?!-ქაქანით ჩამოჯდა სამზარეულოს სკამზე. -რა კანფეტი?!-თვალები გადმოკარკლა დედამ. -რადა...-გოგომ ერთი ღრმად ჩაისუნთქა და მერე
ისტორია
აფროდიტას ბრალია(თავი პირველი)
ხალხი ჭიანჭველებივით ირეოდა, ყველა ჩქარობდა საქმის დროულად დამთავრებას და სახლში წასვლას. ერთ პატარა, კოპწია სახლში დიასახლის დიდი ამბავი გაეჩაღებინა, ხან ქურას დასტრიალებდა, ხან სალათს ჭრიდა, ხან თავის ქალიშვილს უყვიროდა: -როდის უნდა ისწავლო
სტატუსები
ბედის ვარსკვლავის ბრალია (საინტერესო ფრაზები)
ისე გამიმართლა ის რომ შემიყვარდა ვან ჰაუტენ. სამყაროში არ დაგეკითხება, გატკინო თუ არაო, ბებერო, მაგრამ ის მაინც შეგვიძია ავირჩიოთ, ვინც გვატკენს. მე მომწონს საკუთარი არჩევანი. იმედი მაქვს მასაც მოსწონს თავისი. მომწონს ავგუსტუს მომწონს. გასი.
ისტორია
შოკოლადის ბრალია! (სრულად)
...ვერ ვიტყვი, რომ ნაგლი და თავშიავარდნილი გოგო ვიყავი ვცდილობდი ყველასთან საერთო ენა გამომენახა, არც გაჭირვება არ ვიცოდი რაიყო. მამა ადრე დამეღუპა, მაშინ 13 წლის ვიყავი, მართალია მამაჩემი ბოლო პერიოდში ალკოჰოლზე დამოკიდებული გახდა და შირად,როდესაც
ისტორია
ბედის ბრალია!(სრულად)
‘რამოდენიმე წამში შენი კარამელი იმ ქვეყნად წავა’ ოთახიდან გავვარდი,ყველაფერი ბრუნავდა,გული ისე მიცემდა მეგონა გამისკდებოდა მალე,ტელეფონზე ნომერი სულ ხელის კანკალით ავკრიბე,გამეთიშა,ნერვიულობისაგან ხელები გამიოფლიანდა და ძლივს ავკრიბე თავიდან
ისტორია
ბედის ბრალია!(დასასრული)
ყველაფერი დატრიალდა,ძალიან დიდ სიბრაზეს ვგრძნობდი ანას მიმართ,ძალიან გაბრაზებული ვიყავი,ხელები ძირს ჩამოვწიე და მუშტი შევკარი,ვგრძნობდი როგორ მიდუღდა სისხლი,ის ერთი იყო რომ ბავშვზე არაფერი მითხრა, მას არც უვლიდა,მასზე არ ზრუნავდა თითქოს ის არცტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
