გზა, სიცოცხლისა (დასასრული)

სიცოცხლის გზა ქალაქის გზას ჰგავს... მიდიხარ ხან კუს ნაბიჯებით, ხან კიდევ კისერს იტეხ, თუმცა საბოლოოდ ყველანი თანასწორნი ვართ უფლის თუ კანონის წინაშე, ყველანი ვჩერდებით შუქნიშანთან კუს ნაბიჯით მოსიარულეები და პანტერასავით სწრაფები, ყველა ველოდებით

ფარვანა ( 12 ) დასასრული

- როდის შემომიძვერი საწოლში? ისევ არ იშლი შენსას? ასე აღარ შეიძლება, უკვე თორმეტი წლის ხარ ცოტნე, -ჩაიბურტყუნა და საყვარლად თვალებმოჭუტულ ბიჭუნას აპრეხილ ცხვირზე აკოცა...

დათარსული კაცი (თავი 13 დასასრული)

ჰოლში შევედი და კარი ჩავკეტე. სასტუმრო ოთახიდან ნინა გამომეგება. გაფითრებული და აღელვებული მომეჩვენა. მომეკრო, მაკოცა. მეც მაგრად მოვხვიე ხელი. -ჰარი! აჩურჩულდა ნინა. ჩემს არყოფნაში აქ რაღაცას ეძებდნენ. უფრო მაგრად ჩავიკარი გულში. -რატომ გგონია?

არეული გრძნობები დასასრული

ლაშას გვერდით ყოველი ახალი დღე კიდევ უსახური, უფერული, უღიმღამო და სევდიანი იყო თათიასთვის ვიდრე აქამდე, რადგან მის მიმართ მხოლოდ იმედგაცრუებას განიცდიდა.

ჩემი ბიჭი (დასასრული)

მთელი კვირაა სახლის დიზაინზე ვარ გადართული, ჩემი შვილის ნათლობას ელე და ალექსანდრე აგვარებენ.ისეთი გადაღლილი ვარ , ბავშვთან ურთიერთობასაც ვერ ვახერხებ.ამ ყველაფერს კი ისიც ემატება რომ ჩემი მაღაზიიდან გამოწერილი შპალერი სწორი კოდით არ ჩამოდის და არც

ცასა და მიწას შორის ( 16 ) დასასრული

- უხეშად და მტკივნეულად მკოცნიდა და მეფერებოდა, საწოლთან მიმიყვანა ხელი მკრა, გულაღმა დამაგდო და ზემოდან მომექცა, მზერადაბინდული დამყურებდა და ვხვდებოდი საერთოდ ვერ აზროვნებდა...

არეული გრძნობები 25 თავი

საძინებელში შესვლისთანავე უცნაური მზერით მიაჩერდა ნასვამი ლაშა საწოლზე მჯდომ თვალებაწყლიანებულ გოგონას, რომელიც მთელი ძალით ცდილობდა გამკლავებოდა მოწოლილ ცრემლებს

შენ ხარ აისი დასასრული

-სამუდამოდ-დინჯად დავუქნიე თავი და მის მაგეებს დავწვდი.ჩვენი ისტორია ჯერ კიდევ არ დასრულებულა, ვაპირებთ კიდევ ბევრი ბედნიერი მოგონებები შევქმნათ და გავაკეთოდ ის, რაც წლების წინ უნდა გაგვეკეთებინა. მელანო ხშირად მოდის

ფიქრებით დიალოგი თავი 23 დასასრული

და ჩემი მკლავი ხელებში მოიქცია, - სერიოზულადდ? რა არი ეეს? ხმამაღალი სიცილით ატრიებდა ჩემ მკლავს და მეც გაბრაზებულმა გამოვწიე, - ნუ იცინი მაღიზიანებს, კოპებ შეკრულმა ვუთხარი, და წამოდგომა ვცადე, - ასე ვმოქმედებ ბეიბ?

ტკივილი რომელიც გვასახიჩრებს.! (დასასრული)

თაბაგარის მონატრებამ სული აუწვა, ისეთი შეგრძნება დაეუფლა თითქოს სხეულში შეუძვრნენ და უხეშად უფათურებენ ხელებს. მოეწონა! მოეწონდა და მაზოხისტურად მეტი მოითხოვა! სჭირდება, სიამოვნებს, იზიდავს, იმდენად მისია დემნა თაბაგარი, სასრუველია...