დრო {8}

ერთი კვირა იყო გასული სოფლიდან ჩამოსვლის შემდეგ. საწოლში სიცარიელის გამო მალე გაეღვიძა, უკვე ათი საათი დაწყებულიყო, მთლიანი ბინა შემოიარა, მაგრამ ნუცა არსად ჩანდა. ბოლოს ტელეფონს დაავლო ხელი და გიგანის ნომერზე გადარეკა

დრო {7}

შენი ადგილი ჩემთან არის, ჩვენს სახლში, ჩემ გვერდით. მხოლოდ შენ შეგიძლია ჩემი დამშვიდება, გაბრაზებაც და აზრზე მოყვანაც. მხოლოდ შენ მჭირდები

დრო {6}

-მოშიშვლებული მხრები უჩანდა, სველი თმა ახლაც ფანქრით ჰქონდა შეკრული და სახეზე მაკიაჟის ნასახი არ გააჩნდა. ისეთი ბუნებრივი და ლამაზი იყო ინსტიქტურად შეახო თითები სახეზე.

დრო {5}

შავი ტანზე მომდგარი კაბა ეცვა და სხეულის ყველა დეტალს შესანიშნავად გამოუკვეთდა. გვერძე მდგომ გიგანს უყურებდა გაბწყინებული თვალებით, მის წვრილ წელზე რომ შემოეხვია თავისი დიდი ხელი

დრო {4}

-დათვერი პატარა? -ჰო. -ყურებამდე იღიმოდა, თან აბჭყვიალებული თვალებით შესცქეროდა გიგანს. -ბჭყვიალა ხარ, სულ ბჭყვიალებს შენი თვალები…

დრო {3}

-ცხელ შოკოლადს. -წვრილი ხმით ჩაილაპარაკა და თავი ოდნავ ამოსწია მამის ყელიდან კაცის უკეთ დასანახად. -ახლავე ქალბატონო. -თბილად გაუღიმა ბავშვს, მერე ტელეფონით თავის მდივანს დაურეკა და თვალი ლუკას გაუსწორა. -გისმენ. -დაბრუნება უნდა გთხოვო. -როგორც კი

დრო {2}

მომხედე… რეები გისვია სახეზე მამი… რაარის ეს? -პომადა. -პატარა ხელით ჩამოშლილი კულული ყურზე გადაიწია და სულ გადარია გიგანი.

დრო {1}

სასამართლოდან გამოსული სწრაფად მიუახლოვდა ყოფილ ცოლს, ქალის აცრემლიანებული თვალები დააიგნორა და ბავშვი ხელიდან გამოსტაცა. -დღეს ჩემთან მიმყავს.-უკვე რამდენი დღეა წესიერად არ მინახავს!

დრო ყველაფრის მკურნალია

დრო ყველაფრის მკურნალია, ჩემი ფიქრის - არა. ზოგს ცხოვრება უხარია, ზოგიც გაიპარა. დრო ყველაფრის მკურნალია მოგონების გარდა. გულმა ღვინო სულ დალია, მაინც ძველ გულს ჰგავდა. დრო ყველაფრის მკურნალია, მაგრამ მე კვლავ მკლავდა. ალბათ მისი უნარია მე რომ

დაკარგული დრო !დასასრული!

რიტმულად ფეთქავდა ორი გული. სრულიად სხვანაირად. გაშეშებულ კატერინას დაუფიქრებლად სდიოდა ცრემლები, სხეული უთრთოდა. რაღაც სხვანაირად უცემდა გული, სისხლიც კი სულ სხვანაირად მოძრაობდა ძარღვებში.ყოველი უჯრედი ხარობდა.