და დღის მანძილზე დაგროვილ ღიმილს,ღამით სულ ერთად გამოიტირებ...

სევდამ ასწია გრძნობები ცამდე,სიცოცხლის ხაზიც სწორედ იქ სწყდება, გელოდი ისევ ბოლო წუთამდე,ცრემლი თვალიდან ვერა,ვერ ცხრება ვეღარ დაიწყებ უდარდოდ სიცილს,საღამოს რომ ვერ გამოიძინებ და დღის მანძილზე დაგროვილ ღიმილს,ღამით სულ ერთად გამოიტირებ...

ცოლ-ქმარი (1)

-გაკვეთილები რომელზე უმთავრდება?-ორზე .. შემოდი - უკვე ყოფილ ქმარს სევდიანმა ახედა.-არა იყოს,აქ დავუცდი - კაცის ხმა ახლაც ისე მოქმედებდა მასზე,როგორც მანამდე,სანამ ცოლ-ქმარი იყვნენ.

განსხვავებული სამეგობრო (საცდელი)

ყველაფერი 5 წლის წინ დაიწყო, ჯერ კიდევ მაშინ, როცა მეორე კურსზე ვიყავი. უნივერისტეტიდან ზემოთხსენებულ თაია აფციაურთან ერთად მოვდიოდი. ჩემს ეზოში წლების მანძილზე გამაგრებულ ბირჟას მობეზრებულებმა ჩავუარეთ და სადარბაზოში შევედით.

ხევსურეთი XVIII

დროის ინტერვალი ისეთი მოკლე იყო,რომ დასაფლავებაც არ გვქონდა გადაწყვეტილი.ცხედრები რომ დაგროვდა,დარაჯმა ყველა ერთად წაიყვანა სატვირთო მანქანით ტყეში და ყველა ერთად დამარხა

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 8.

-ჩემს გულსაც უყვარხარ ივლიტა ისე როგორც უყვარდი ილიას და იხრჩობა ჩემი გული მის გარეშე,სუნთქვა უჭირს,მაგრამ უნდა გაუძლოს ტკივილს და ამას ერთად გადავიტანთ.მე არ ვაპირებ დაგკარგო,ჩვენ ერთმანეთის ნაწილი ვართ და ვერ დავიშლებით.გულში ჩაიკრა იაგომ ივეტა და

შენ, მე გამაგიჟე (თავი 7)

უკვე სამი თვეა რაც მე და ანდრეა ერთად ვართ, უკვე ყველამ გაიგო ჩვენს შესახებ და იზიარებენ ჩვენს სიხარულს, ელენეს ძალიან დავუახლოვდი, ისე რომ როდესაც გოგოებთან ლაპარაკს ვიწყებ მასაც ვაწევრიანებ ხოლმე

ჯაშუში...დასასრული!

გადაანაწილა. და საფლავის ქვას ახედა, საიდაც მშვიდად მომღიმარი ლილიანი უცქერდა.-ასე არ უნდა მომხდარიყო, ცოტა ხანი ერთად უნდა ვყოფილიყავით. ცოტა უნდა მომბეზრებოდი. უნდა მეპონა შენში ისეთი ნაკლი,

უცნობი ( ნაწილი 1 )

დღეს ჩემი დაბადების დღეა, რაც იმას ნიშნავს, რომ ტრადიციულად უნდა აღვნიშნო, ჩემს მეგობრებთან ერთად. დროა გოგოებს დავურეკო და ვაცნობო ადგილი, სადაც შევიკრიბებით.

3 ლ'ექსპრომტი

მე მეშინია მარტო დარჩენის,ხალხში გარევა მაშინებს მეტად,ეჰ, ჩემი თავი ძნელად სარჩენი და თავი ჩემი დადიან ერთად.როგორ მიყვარდა როცა მღეროდი,და მერე მორცხვად მზეს რომ დახრიდი,და მე ყვავილის ერთი ღეროსთვის

ერთად ვუყვებით ცხოვრების ბილიკს

ერთად ვუყვებით ცხოვრების ბილიკს, საერთო მიზანს და გზას დაეკვლულს, არ უშინდები ჩავარდნას ხრამში, მის ტყვეობაში არ მტოვებ მარტოს. მე გგუობ ფარად და ძალას ვიძენ, შენით ვარსებობ და ვსუნთქავ, ატყობ ?