"ნი" "ნე" (თავი8)

-გახსოვს ის დღე,მე და ალექსი ანასტასიას წიგნის პრეზენტაციაზე რომ მოვედით? _ ღიმილით ამომხედა ქვემოდან -ჭკუიდან გადამიყვანე იმ დღეს

მთვარის მეგობარი (თავი 2)

- მე გავხდები შენი. - გამიღიმა ბავშვურად. თავი დამნაშავედ მაგრძნობინა მისმა უსაყვარლესმა ღიმილმა და ციმციმა თვალებმა, რომლებიც ასეთი ლოდინით მომშტერებოდნენ. - უკვე საკმარისად ბევრი მყავს, ვისაც გულის ტკენა შეუძლია.

გიჟი ექიმი მატარებელში (9 თავი)

თორნიკე ნატას წინ მიუძღვებოდა და თან ათვალიერებინებდა ყველაფერს.-აუ დავიღალე რამხელა საავადმყოფოა-აბუზღუნდა ნატა -ბოდიში თქვენო უდიდებულესობავ პატარა საავადმყოფო არ არსებობს ყოველ შემთხვევაში ჩემთვის-ხელი აიქნია ბიჭმა -ისე ეგ რიჟა თმა სულ ღერა-ღერა

ბედნიერების რეცეპტი (მეცხრამეტე თავი)

ნათება შეპარვოდა თბილისს, ეკლესიაში ზარები რეკდა და ახალი დღის დადგომას გვამცნობდა. ვიღაცისთვის ერთი ჩვეულებრივი დღე იწყებოდა. აი, თორნიკე ქართველიშვილისთვის კი.... სულ ერთი ღამე აღმოჩნდა საკმარისი, ერთმა საბედისწერო, ავბედითმა ღამემ წალეკა და

სამი გზა (თავი 18)

ეს ის რთული დეპრესია აღარ იყო, რაც ოლიკომ გადაიტანა. ეს რაღაც უარესი იყო, რომელსაც ვერავინ გადაატანინებდა მას. ვერავინ, დათას გარდა...

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (3 თავი)

სკოლაში დაგვიანებით მივედი. კლასში შევედი და მერხს მივუჯექი. სანდროს სახეზე ღიმილი შევამჩნიე. ისეთი სიწყნარე იყო არასდროს რომ არ ყოფილ ლა , თუმცა 1-2 ბავშვი მაინც გვიყურებდა ჩემად იცინოდნენ და ამბობდნენ "ლინზებიანი სანდრა, უნიჭო ფიროსმანი" და კიდევ

უცხო ( თავი 16 )

- კაი, რას იბუტები ვიხუმრე უბრალოდ. - მისკენ გადატრიალდა, კნუტის თვალებით უყურებდა და მიმიკას არ იცვლიდა. ისეთი საყვარელი იყო ბიჭი ჩაიფერფლა. - საოცრად კარგი მონეტია ხოლმე, შენს ნერვებზე დაკვრა, რომ შემიძლია და ადვილად ბრაზდები, საერთოდ არ შეგიძლია

მთვარის მეგობარი (თავი 1)

შენ შენს საიდუმლო სადარდებელს უყვები მთვარეს და ისიც გულისყურით გისმენს. გისმენს და გეუბნება პასუხებს, რომლის მოსმენაც გინდა. შეიძლება არ გინდა პასუხი ეს იყოს, არ გესიამოვნოს, არ მოგეწონოს, მაგრამ გჭირდება. რჩევას გაძლევს მთვარე და ჩვეული

მოლურჯო სული... (თავი 8)

თუმცა შენ ამას ვერ გაიგებ, იმიტომ რომ შენ მსგავსი სიყვარული წილად არასოდეს გერგება. მხარზე პლედი გავისწორე და აივანზე გასასვლელი მინის კარი გავაღე. გარეთ ყველაფერს ლეკავდა წვიმა. -ცდები მეც მერგო მსგავსი სიყვარული წილად და ამ სიყვარულს, ჩემი შენდამი

სამი გზა (თავი 17)

დათას ხმაში ყველაფრის ამოკითხვა შეიძლებოდა. ტკივილის, სიყვარულის, სინანულის, ბრაზის... აბსოლუტურად ყველა ემოცია იგრძნობოდა მის მიერ წარმოთქმულ სიტყვა „მიყვარხარში“ და უკვე კარის ზღურბლზე მდგარი ოლიკო, ადგილს შეეყინა.