ქუჩის სამოთხე (მესამე თავი)

ნინა, მიშველე. ისევ დაიწივლა ქეთამ და დათას ზურგში ხელები დაუშინა. - რა ხდება, ბავშვებო, აქ? ვერც კი შევნიშნე როდის შემოვიდა მამაჩემი. ისეთი მკაცრი სახე ქონდა კინაღამ ტაში დავუკარი და ოსკარი გადავეცი. დათას და ქეთას სახე, რომ გენახათ... აღარ

A.N.A.L.E.N.A(თავი 2)

ჩემსკენ მოიწია,უკან დავიხიე მაგრამ კედელს ავეკარი,სუნთქვა გამიხშირდა,სახესთან მომიახლოვდა,მისმა სუნამოს სურნელმა გამაბრუა,თავის დაღწევა მინდოდა მაგრამ თან არც მინდოდა.ტუჩებზე შემეხო და ნაზად და ნელა მაკოცა,საშინლად კარგად ამოძრავებდა ენას.წელზე

შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 5

ხშირ შემთხვევაში სათანადოდ არ ვაფასებთ შეხების, ჩახუტების ძალას.შეხება დადებით გავლენას ახდენს ჩვენზე, ვისაც გვჭირდება ძალების აღდგენა და უბრალოდ სითბო,ალბათ ზუსტად არ არის ცნობილი ამის მიზეზი რა არის ეს პირდაპირ კავშირშია მოდუნებასთან, ტკივილის

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 4)

ისეე გადისს საღამო და ღამე დგება რომ იმ თხას თვალებსს არ ვაცილებ.. თვითონ კიდე ზედაც არ მიყურებსს.. თავი მისკდებაა.. ახლა ყველაზე ძალინ მოწევა მინდა და სხვა არაფერი მაგრამ თამაში დროს რო ავდგე იფიქრებენ ტყდებაო და არ მინდა ვინმეს სუსტი ვეგონო..

არ დამტოვო (თავი 7)

ლაშასთან შევედი, არვიცი რატომ მაგრამ უცბად ის საშინელი აპარატი აწრიპინდა, მაშინვე ექიმს დავუძახე, წამში პალატაში ექიმი და ორი ექთანი გაჩნა. გასინჯეს, მერე ექთანმა პალატის დატოვება მთხოვა.-ქალბაონო ემილი, თუ შეიძლება დაგვტოვეთ, ჩქარა მუხტი! -კი

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 5 )

მოულოდნელად თავში გამიელვა იმ აზრმა, რომ ის ახლა ჩემს წინ იყო და შემეძლო მისი დაწყებული საქმე დამესრულებინა. მან ხომ წამართვა სიცოცხლის სიხალისე, დროა მიიღოს ის რაც დაიმსახურა... " არ შვარჩენ მე მაგის... " თავი ძვლივს შევიკავე ეს ხმამაღლა, რომ არ

ბედნიერების რეცეპტი (მეექვსე თავი)

ალბათ, აზრი არ აქვს იმის აღწერას, როგორ ჩაივლიდა ასე მუხანათურად დახოცილი არაბულების დასაფლავება, ერთი ის შემიძლია აღვნიშნო, რომ ისედაც ჩაშავებული სოფელი ორმაგად ჩაშავდა, ჩაბნელდა, ქალების ზარი ექოდ ეცემოდა ხეობას. პერიოდულად მკერდში მჯიღის ცემით,

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი5)

ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს შენობიდან გადმოვვარდი და სადაცაა დავეცემი, ხელებს ვიქნევ... უცებ თვალებს ვახელ და რამდენიმე წამი ისევ იმ საშინელ გრძნობაზე ვფიქრობ... გაუნძრევლად წოლა ადვილი არ არის ამიტომ ფანჯრისკენ გაჭირვებით გადავტრიალდი. ისევ კარები

მიყვარს შემოდგომა! (პირველი თავი)

-თქვენ სულ გასულელდით? ამას არასდროს შევიყვარებ (სიცილი) და ისე მოხდა რომ მართლაც შემიყვარდა შემიყვარდა თავდავიწყებით მთელი გულით და სულით. სკოლაში უკვე ამ ბიჭს ვაკვირდებოდი გოგონები გარს ეკრა დიდი სასტავი ჰქონდა თან სულ ისეთი ხალხის გაარემოცვაში

დაუჯერებელი 'თავი 6'

-იცის გულმა ვის შეხებაზე უნდა აჩქარდეს-ჩამჩურჩულა ლაზარემ ყურში, ამ სიტყვების გაგონებაზე სწრაფად გამოვფხიზლდი, ხელები რომელიც ლაზარეს კისერზე მქონდა შემოხვეული გავუშვი და კვლავ ავფართხალდი -რა მძიმე ყოფილხარ ეე-გაიცინა ურიადმყოფელმა და ხელი მიშვა,