Dream! (თავი3)

მეორე დღე ისე გაგრძელდა თითქოს არაფერი მომხდარა, ტასომ გაიღვიძა თუ არა მაშინვე საჭმელად ჩავიდა , არაფერი იყო ამიტომ სალათის კეთებას შეუდგა , ცოტახანში სანდროც ჩამოვიდა , მაისურის გარეშე და ისიც მაშინვე კუხნაში შეუვარდა ტასოს. _ვაა ტასუნაა , რა

ცხოვრების გზები (თავი 5)

უცებ საიდანღაც სანთლების შუქი გამოჩნდა... ეს სანდრო იყო გიოსთან და ალეკოსთან ერთად. მგონი თქვენთვის არ მითქვამს ალეკოს სალო მოსწონს. სანდროს,ალეკოს და გიოს ხელში სანთლები ეჭირათ, მე და სალო მაშნვე ქვევით ჩავედით. სალო:აქ რას აკეთებთ? გიო:სანდროს და

ლელო (თავი 5)

ოთახში ვზივართ ყველა. ფეხბურთი დამთავრდა. ახლა კი უბრალოდ ერთმანეთს ველაპარაკებით და ვიცინით. მეც ვამბობ ხოლმე რაღაცეებს, მეც გადავიხარხარე. ვიცნოდი, ვლაპარაკობდი, ვუსმენდი და როცა ამდენი თავის მოკატუნება მომბეზრდა ავდექი და აივანზე გავედი. ჩემმა

მარტო (თავი 6)

ჩემს ხელებს დივნის ფეხიდან ხსნის, ხელზე იხვევს და ხოხვით მიმათრევს. ხელები ზევით მექაჩება და დივანზე ვვარდები - წამოვჯექი. ავიხედე და ჩემს წინ დგას გაღიმებული. მისი ღიმილისგან ბოროტება მოდის, ეს არ არის თბილი ან კმაყოფილი ღიმილი - ეს ბოროტებაა. ჩემს

შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 7

მე შენი კურსელი ვარ , დემეტრე ხელი გამომიწოდა და გამირიმა, უცნაურია,აქამდე არც კი შემიმჩნევია ეს ბიჭი, ხელი ჩამოვართვი და ვანიშნე რომ დამჯდარიყო უბრალოდ ზრდილობის გამო, ალბათ ამ ჟესტს ელოდა, მაშინვე მოკალათდა, სასიამოვნო პიროვნება ჩანდა, ღიმილს არ

ასეც ხდება ხოლმე (მეთერთმეტე თავი)

ეზოში შესულმა სახლთან მდგომ ნიდას მოკრა თვალი, რომელიც ტელეფონზე ლაპარაკობდა.. იოანე სახლში შევიდა..ნიკა კედელს მიეყრდნო და გოგონას მიაშტერდა. -კარგი მაშინ ხვალ გნახავ.. გაღიმებულმა გათიშა მობილური. -ვის ნახავ ხვალ ? წარბაწეულმა შეხედა წინ მდგომს

ცხოვრების გზები (თავი 4)

სანდოც წავიდა! სახლში შევედი,სალო ჯერ არ იყო მოსული. კიბეებზე ავედი და ჩემ ოთახში შევედი. სალოსთვის არც მითქვია ეგ ამბავი,რადგან არ მინდოდა ცოდნოდა ინერვიულებდა! გათენდა.მაღვიძარამაც დარეკა,სასწრაფოდ ავდექი და ჩემი წითელი საროჩკა ჩავიცვი.10 წუთშ

ბედნიერების რეცეპტი (მეშვიდე თავი)

დრო იმაზე ნელა გადიოდა ვიდრე თქვენ ფიქრობთ, სამწუხაროდ თავშესაფარში მყოფ ბავშვთა რაოდენობა დღითი - დღე იზრდებოდა, მიუხედავად იმისა, რომ მამა ნიკოლოზი ცდილობდა პატარებისთვის ღირსეული ოჯახები სწრაფად მოეძებნა, ბავშვები მშობლებისთვის ჩაებარებინა, მათი

მაფიის ბოსი! თავი 3 (1D Fanfic) +18

ზეინის ოთახში დავბრუნდი და როგორც ყოველთვის ოთახი ცარიელი იყო. მიუხედავად ამისა ყველგან დაძაბულობა იგრძნობოდა. ყველას შეეტყო ზეინის დაბრუნება. ეს ერთი თვე თავისუფლები ვიყავით და უცებ ისევ უსუსურობის შეგრძნება დამეუფლა. ფანჯრიდან ვაკვირდებოდი. როგორ

ბრალდებულო! თავი 16.

სახლში განადგურებული მივედი. ყველაფერზე ფიქრისგან უკვე თავი მისკდებოდა. ყელი ამტკივდა და სხეული ამიხურდა, მერე უცებ გამეყინა. ალბათ სიცხემ ამიწია. გაუბედურებული წავედი ჩემი ოთახისკენ. ამ ბოლო დროს მუსიკებსაც აღარ ვუსმენ და თითქოს მაკლია. მგონი ადრე