ვაჩე ვიბლიანი თავი 7

ფიქრებში გართული ნერვულად ვიწვალებდი თითებს და თან გზას არ ვაშორებდი თვალს. ვცდილობდი ვაჩესთვის არ შემეხედა, ვიცოდი არც ის იქნებოდა კარგ მდგომარეობაში, მაგრამ ჩემთან მაინც ვერ მოვიდოდა. ვაჩეს მობილურმა უეცრად ხმები გამოსცა

სამუდამო არაფერია (თავი 4)

-ვიცეკვოთ? - თავს ვუქნევ და მივყვები. ჩემს ხელს მის ხელში მალავს ხოლო მეორეთი წელზე მეხვევა. მის სუნთქვას პირთან ვგრძნობ, თავი ჩახრილი მაქვს, ტირილი მინდება, თუმცა არა. არ გავტყდები, ძლიერი უნდა ვიყო, არმივცემ ჩემს თავს

პარალელური სამყაროები(შესავალი, თავი პირველი "სიკვდილი")

ღამე. ეს წყვდიადია. ის წყვდიადი რომელიც ჩვენ დასვენების უფლებას გვაძლევს. ღამე. ამდენი ფიქრის და ოცნების დამტევი. რამდენი ადამიანის ჩურჩული ესმის ნეტავ? ვინ გაიგებს. რამდენი ადამიანის ქვითინს ისმენს, გადაღლილი გულები კი მაღლა

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 4)

-რას აკეთებ-ერეკლეს ხმაში არანაირი ემოცია არ გამოიხატებოდაეტყობა გუშინდელზე გაბრაზებული იყო, ივას გამო.-არაფერს შენ-მეც. ნიას ტირილი რატო ისმის-რავი აცრაზე მყავდა სიცხემ მისცა და ვერ ვაჩერებ-გამოვდივარ ანკამ პასუხის გაცემაც ვერ

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 39)

ნიკოლოზ გეგეშიძეს ნერვიც არ უტოკდებოდა შუბლზე, მეტად მშვიდი იყო 30 წლამდე მამაკაცი. ხორბლისფერი კანი და საოცრად მწვანე,არა უფრო ჭაობისფერი თვალები ჰქონდა. ბერძნული მოყვანილობის ცხვირი და მისი უნაკლო სხეული კიდევ უფრო სიმპატიურს თუმცა ამავდროულად

მიჯაჭვული (XV თავი)

გონს როცა მოვიდა, თავი საოცრად ცუდად იგრძნო. თვალების გახელისას საკმაოდ ნაცნობ ოთახში ამოყო თავი და მიხვდა რომ წესით აქ არ უნდა ყოფილიყო. მიხვდა, რომ ეს ყველაფერი არა საშინელი სიზმარი, არამედ რეალობა იყო და უცებ მკერდის არეში

ურჩხული შემიყვარდა ( თავი 10 )

შუადღით გავიღვიძე და ქვევით ჩასულს გაშტერებული ვიყურებოდი როცა დავინახე მისაღებში მჯდომი თორნიკე გაბრიელი ლილე დამიანე გიორგი ვაკო დემეტრე ვაჩე და სოფო ალექსანდრეს ელაპარაკებოდნენ უეცრად ისე დავიწივლე ყველამ ჩემსკენ გამოიხედა

ვაჩე ვიბლიანი თავი 6

ათი წუთიც არ იყო გასული, იმხელა დისკომფორტი ვიგრძენი მობილურის გამორთვით, რომ შინაგანადაც შემაწუხა და ისევ ჩავრთე. საბედნიეროდ თუ საუბედუროდ ჩემთან არ შემოდიოდა გამოტოვებული ზარები და ვერც გავიგე გათიშვის შემდეგ ვინმე მირეკავდა თუ არა.

უპირობოდ (მე-4 თავი)

ჩემი და ჩემზე 8 წლით უფროსია, რამდენიმე წელია ამერიკაში ცხოვრობს, მისმა ჩამოსვლამ გამაკვირვა, რადგან მხოლოდ დღესასწაულებზე ჩამოდის. ახლა კი იმისთვის ჩამოვიდა რომ გვერდზე დამიდგეს, სანამ დედაჩემი დღითი დღე უფრო მანადგურებს

სევდისფერი ცისარტყელა (თავი 2)

ბეჭედი ავიღე და, სრულიად უნებურად, თითზე წამოვიცვი. უბრალოდ, მაინტერესებდა, როგორი ეფექტიანი იყო. უცნაური გრძნობა დამეუფლა. ჩემს ხელს დავყურებდი და… ავისმომასწავებელი ფიქრების ბურუსში ვეხვეოდი… ცოტა ცრუმორწმუნე ვარ, გარკვეული ცრურწმენების