მე ის აღმოვაჩინე [5]

გამთენიისას ჩაეძინა ბარბარეს.ფანჯრიდან მზის სხივები პიდაპირ ბარბარეს სახეზე ეფინებოდნენ.ბარბარემ მის მკერძე მწოლიარე ტიმოთეს დახედა და შეეცადა მისი მარწუხებიდან განთავისუფლებულიყო მაგრამ უშედეგოდ. -ტიმოთე!-ყურში ნაზად ჩასჩურჩულა ბარბარემ და ოდნავ

მე სულს მოგცემ

„ყურადღებიანი ადამიანი,აი რა მიყვარს.თითქოს ხომ არაფერი,მაგრამ ერთი წვეთი სთბო და ყურადღება რომ მოდის, ცარიელი გული ყოვეთბის სიყვარულით ივსება“ შონ აბრამი.ასე დამემართა მეც, დაიწყო ყურადღებით შემდეგ მოწონებით,ბოლოს კი სიყვარულით და ქორწილით

მე ის აღმოვაჩინე [4]

უკვე კარგად შებინდებულიყო. ჩაბნელებული "ტრასის" პირას ადვილად შეამჩნევდით ჩემოდანზე დამჯდარ გოგონას,რომელიც სიცივისგან თუ შიშისგან "მობუზულიყო". გზაზე მანქანის ჭაჭანება არ იყო.ბარბარემ დამჯდარ ტელეფონს კიდევ ერთხელ დახედა და შეწუხევულმა ამოიგმინა.

მე ვარ კატალეია(5თავი)

აქეთ იქით დავბოდიალობდი. არც კი ვნერვიულობდი იმაზე რომ თუ დამინახავდნენ, ცოცხალი ვერ გადავრჩებოდი. 'ეს ჩემი ოცნებაა! მისი ასრულება დიდი ხამია შემიძლია! ვიცი რომ ბოლოს მაინც მომკლავენ! მომკლავენ თუნდაც იმის გამო რომ არ ვარ უსამართლობის

სექსუალური მე (თავი 4)

-კარგი,მაინც არავინ მელოდება სახლში..-ვიღიმი სევდანარევად და ადგილს ვიკავებ-სხვანაირი წარმომედგინე. -მაინც როგორი? -არ ვიცი,მაგრამ ასეთიც არა. -კარგი.გინდა ზემოთ ავიდეთ ბუხართან. მივყვები და ხალიჩაზე ვჯდები,ისიც გვერდით მიჯდება და ცეცხლს უყურებს.

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (10, დასასრული)

ან, ისევ ძველ თემას ვუბრუნდები... ხვალ შენ თეთრ კაბას ჩაიცმევ, ანგელოზი ხარ და ფრთებს შეისხამ, და მე ამ ბედნიერ დღეს ვერ ვიქნები შენთან... ვერა ფიზიკურად, თორემ ახლა მეც ისევე მიცემს გული, მირბის და მიხტის, მწიწკნის და მაწამებს, როგორც შენ და რადგან

ბანდიტი და მე (Part IX)

ჯიუტად შევიკარი შარვლის ღილი და ღრმად ამოვისუნთქე, იარაღი თავისუფლად ეტეოდა შარვლის შიგნით, ძალიან გავხდი და ეს მაწუხებდა. ჩემი საყვარელი ჯინსიც დიდი მაქვს, უკვე. დღეს ამ დამპალი საავადმყოფოს პაციენტობის ბოლო დღე იყო.

მე ვარ კატალეია(4თავი)

საშინელი ტკივილი განვიცადე, ტკივილი რომელიც ტერორისტებმა მომაყენეს... ტვინი მაშინვე გამეთიშა მაგრამ არსებობდა ერთი რაღაც. თეთრი სხივივით დამტრიალებდა თავს და მისკენ მივყავდი.- მე იქ მელოდებიან! არ წამიყვანო გთხოვ! - ვევედრებოდი ამ შუქს.

მე ის აღმოვაჩინე [2]

-ჰეი შენ! "სიმპაწიაგა"!- გასძახა ბარბარემ და ახარხარებულ გიორგის ყურადღება არ მიაქცია - მოდი ერთი მასაჟი გამიკეთე წელზე თორე დავინვალიდდი ქალი - ამოილაპარაკა დამანჭულმა და სიმთვრალით გათამამებულმა. ბიჭის ირონიული მზერაც კი ვერ მოქმედებდა მასზე

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (9)

- იმიტომ, რომ უკანასკნელმა გარემოებებმა იქონია გავლენა! - მაშინ, ჩუმად ვიქორწინოთ... - ისევ ჩურჩულზე გადავიდა, თითქოს კვლავაც კონფიდენციალურ ინფორმაციას გასცემდა. - ჩუმად? - ეცინებოდა ისევ, სახე კი უაზროდ ენამებოდა ცხელი ცრემლებით.