მე მომინდა ..

არც იფიქრტო მე ელე არ ვარ ..- შიშმა დამიარა ტანში და პირველად შევხედე შავ ოდნავ შეშუპებულ თვალებს. სიმპატიურია დამპალი. - უკვე ვიფიქრე. - რა ხდება ?- ირაკლი გამოვიდა აივნიდან. - წამო გზაში აგიხსნი- უხეშად შემიშვა ხელი და კარში გაუჩინარდა .

მე რომ ხატვა შემძლებოდა

მე რომ ხატვა შემძლებოდა ... იცი ეს რამდენს ნიშნავს? მთელი ბავშობა, არა მთელი ცხოვრება ამას ვოცნებობ, მაგრამ არა ვერა... არ ვიცი, არ შემიძლია ... არადა ... არადა მე რომ ხატვა შემეძლოს ...ასეთ დროს მიყვარს ფიქრი, ფიქრით ვივსებ უხატველობის

მე კუპიდონი და ჩემი თავგადასავლები

სიყვარული ფართო მცნებაა მხოლოდ ერთეულებ შეუძლიათ მისი შეცნობა შეგრძნება კი ყველას ამა კი მე კუპიდონი ვუზრუნველყობ. ვინმეს რომ კითხოთ რა არის სიყვარულიო? იცით ხშირ შემთხვევაში პასუხობენ რომ ამას სიტყვებით ვერ გადმოცემენ და მართლებიც არიან ამ

გიჟებს შეგვიყვარდა მე-10 კლასელები(1თავი)

მე ვარ ლიკა ვიბლიანი 13 წლის.ცოტა ადრე მომიწია სკოლაში შესვლა,ასერომ ვარ მე-9 კლასელი. მყავს საუკეთესო დაქალები ანასტასია ახალკაცი და თათია ყიფიანი. მე-5 კლასში ვიყავი როცა ანასტასია ჩემს კლასში გადმოვიდა. პირველი წელი სულ რაღაცნაირად ვიყავი თითქოს

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 8

რამდენიმე დღე გავიდა, მხოლოდ წყალს ვსვავდი და ძალიან ცოტას ვჭამდი. ჩემთვის საჭმელი ყოველთვის ლეოს მოჰქონდა, მე კი მისი ყოველი დანახვისას ზიზღით ვივსებოდი. მთელი არსებით მსურდა მომეკლა, დამესახიჩრებინა. თუმცა დასახიჩრება აღარ უნდოდა, მას სახეზე

ერეკლე და მე (სრულად)

ის, ვინც იძახის რომ ცვლილებები ცხოვრებაში კარგია, უბრალოდ ცხოვრებას არ იცნობს.გაინტერესებთ რატომ ვარ ასეთი კატეგორიული? არაა პრობლემა, გაგიზიარებთ ჩემს ტკივილს, არ ვარ ამაყი. მინდა იცოდეთ და არ დაუშვათ მსგავსი შეცდომები.ყველაფერი კარგად მქონდა

მე.. შენ.. ის..

კითხვა-პასუხი. ძალიან პატარა ნაწილი ჩემი დიდი მოთხრობიდან. ეს ნაწილი ჩემთვის ბევრს ნიშნავს და რატომღაც თქვენთვის მინდოდა გამეზიარებინა.. ვიცი, დარწმუნებლი ვარ, არ მოგეწონებათ, მაგრამ გამიხარდება ერთ-ერთ კითხვას მაინც თუ გასცემთ პასუხს.

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას

დამძიმებული ქუთუთოები ერთმანეთს დავაშორე. ზურზე ვიწექი და და ჭერს ავცქეროდი. თავი ავწიე, ადგომა ვცადე მაგრამ ხელები ვერ გავანძრიე. მაჯებით კრინის საწოლს ვიყავი მიჯაჭვული. რა ხდებოდა? სად ვიყავი? ხელების განთავისუფლებას ვცდილობდი, როცა ხმაური

მყუდროება და მე ერთად ვუცდით მუზებს

ღამეა..დროა,როცა მუზები მოფრინავენ ჩვენკენ და ემოციათა ტალღაში მაშინვე გვაგდებენ...მყუდროება და სიჩუმეა...მუზების წრიპინა ხმა თუ დაარღვევს ამ საზოგადო ნეტარებას..

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 13)

რამდენიმე დღე გავიდა. ყველაფერი ძველებურად იყო. რადგან ლევანი სამშვიდობოს იყო, ამ დღეებში ლაშაც არ გასულა ბანდასთან ერთად „საქმეზე“ და მშობლები და პატარა და კი უკვე ორი დღეა საქართველოში გაამგზავრა ლაშამ, ცოტა დავწყნარდი.ავალიანი მარწმუნებდა,რომ