მსოფლიო სხვა თვალით (თავი მეშვიდე)

მსოფლიო სხვა თვალით ჩემი პირველი სათავგადასავლო მოთხრობაა , თქვენ პატივად გხვდათ იმოგზაუროთ უბრალო სახანძროს უფროს ნიკ ჯოუნსთან ერთად რომლის თვალწინ მსოფლიო შეიცვლება ერთი ვირუსის გავრცელებით, ნიკი იწყებს დღიურის წერას და თქვენც თან მისდევთ მის

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეშვიდე

-დიანა აქ რაგინდა-კითხა ანდრეამ გაღიზიანებულმა-ანდრეა რაღააც უნდა გითხრა-თქვა ეშმაკური ღიმილით დიანამ-არაფრის მოსმენა არ მინდა წადი აქედან-დაუღრიალა მან-ორსულად ვარ-ეს სიტყვები

რიტა (თავი მეშვიდე)

მშვიდად სუნთქავს და მონოტორიულად აუდ-ჩაუდის მკერდი,მთელი ტანით გახვეულია საბანში და თბილ ზედაპირს ნაზად უხახუნებს ცხვირს,პირველადაა როცა ქალს ძინავს და მე მისი ყურება სიამოვნებას მანიჭებს....ნახევარი საათია რაც თვალ მოუშორებლად ვუყურებ და თითქოს

მარიონეტი (მეშვიდე თავი)

რა თქმა უნდა ყველა წვრილმანს ვერ აღვწერ. თუმცა ორიოდე სიტყვით მაინც უნდა გითხრათ, მიუხედავად თბილისში რუსეთის ჯარის დგომისა, ცენტრალურ ქუჩებში სწრაფი სიჩქარითა, გაბმული საპროტესტო სიგნალებითა და შავი სამგლოვიარო დროშებით შემკობილი ავტომობილები

ერთხელ (თავი მეშვიდე)

დამეფიცება, ასეთი დაძაბული და ორიენტირებული ლურჯი ლარნაკის ჩუქურთმაზე არასოდეს ვყოფილვარ. მხოლოდ ის მინდა ფილმი რაც შეიძლება მალე დასრულდეს, კბილს კბილზე ვაჭერ და ვლოცულობ თევზი და ლოლიტა დაბრუნდნენ.

მეშვიდე ღამე [თავი3] დასასრული

მამაკაცის სუნამოს სუნი უკვე ცხვირში უღიტინებდა და სასიამოვნო ჟრუანტელს გვრიდა, მაგრამ მიუხედავად ამისა მისი სიახლოვით გამოწვეული დაბნეულობა მაინც არ შეიმჩნია და შუბლშეკრულმა გაუსწორა მზერა. ნოემ ცალი ხელი კარზე მიადო ცალი კი ჯიბეში ჩაიდო და

მეშვიდე ღამე [თავი2]

გაღიზიანებულმა კითხა და ღია კარებში შემოსულ მოკლე კაბაში გამოწყობილ მდივანს წარბწეულმა გახედა. ქალის ვიზუალის შემხედვარემ ნერწყვი ხმაურით გადაუშვა სასულეში და თვალები უფრო ფართედ გაახილა. “ღმერთო ჩემო, როგორ გინდა დამაჯეროთ რომ ნოეს და

მეშვიდე ღამე [თავი1]

2010 წლის სექტემბერში სამეგობროსთან ერთად გადაწყვიტა 7 დღით ზღვაზე წასვლა, იცის რომ ზღვისთვის საუკეთესო დროა, რუჯსაც ძალიან კარგს და ლამაზს მიიღებს და რაც მთავარია დაისვენებს. დაისვენებს იმ ყველაფრისგან რისი ატანაც სახლში უწევს. ძალიან დიდი ხანი

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეშვიდე თავი... პირველი ნაწილის დასასრული

სანაპიროზე იმდენ ხანს იჯდა,რომ ვერც კი შეამჩნია,როგორ დაღამდა.ისევ წვიმდა,ცა სიბნელემ მოიცვა.ზღვამ ღელვას უმატა.დათო წამოდგა.ტანსაცმელი სულ სველი ჰქონდა,შარვალი ქვიშით დასვრილი.გზისკენ წავიდა.გადაწყვიტა თავის მეგობართან წასულიყო,რომელიც იქვე ახლოს

მოთამაშე (ნაწილი მეშვიდე)

ცუდად ვარ. ვარჯიშის გამო კუნთები ისევ მტკვა, ჭრილობები კი ჯერ არ შემხორცებია, და ხელს მიშლიან. დეჰიდრაცია მჭირს და მეძინება. მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ მე დასვენების უფლება მაქვს. სკოლაში შევდივარ, და ყველა ისევ ჩემკენ იყურება, ამრეზით. თავიდან ყველა