გიჟების სამყარო (მეშვიდე თავი)

წამოდგააა და ღიტინი დამიწყოო.... ჩემს სიცილზე აბაშიიძესაც ეცინებოდა.. მერეე შეწყვიტა ღიტინი.. დაა გვერძე მომიწვააა და ვარსკვლავების ყურებით ვტკბებოდით.... ცოტახანში თაკოს ყვირილი გაისმა რომ ყველა მაგიდასთანნ მივსულიყავით...

გიჟების სამყარო (მეექვსე თავი)

სახლში მისვლისთანავე მომდის გიორგის მესიჯები მაგრამ მე ვაიგნორებ და არც კი ვხსნი... თუ გავხსნი ეგეც ვაიგნორებ???? და ვიციი აბაშიძესს ნერვებს ვუშლი ასეთი საქციელით მაგრაამ რა ვუყოო??? მესმის მისი სიტუაციაც იმ მომენტში ახსნა განმარტებებს ვერ

გიჟების სამყარო (მეხუთე თავი)

ვურტყამდი და ვუყვიროდი ცოტნეს მთელი ძალით, ბიჭსაც უკვე ცხვირიც გატეხილი ქონდა წარბიდან და ტუჩიდანაც სისხლი სდიოდა... ერთი სიტყვით სისხლში არ უჩანდა სახეე... ბოლოს ბიჭებმა გამომგლიჯესს ცოტნე, ეს რომ არ ექნათ ალლბათ იქვე მოვკლავდი.

გიჟების სამყარო (მეოთხე თავი)

გიორგიც შემოტრიალდა და ჩვენ შემოგვხედა მერე რამდენიმე წუთი მე მიყურებდა, მეც მას ვუყურებდი და დავინახე რომ მთელი ხელები სულ სისხლიანი ქონდა და თანაც გადაყვლეფილი შემდეგ შეტრიალდა და ხმის ამოუღებლაად წავიდაა....

გიჟების სამყარო (მესამე თავი)

ერთი ძაღლი გაჩერდა და მარისთან მივიდა, მარი უნდდა მოფერებოდა მაგრამ, თორნიკე მოვარდა ხელი ჩაკიდაა დაა გააქცია... ჩვენც დანარჩენებს გავყევით გიორგი და ილია სიცილით კვდებოდნენ, და ჩვენც გულიანად ვიცინოდით....

გიჟების სამყარო (მეორე თავი)

მეორე დღეს სკოლაში მივედიითდა დირექტორმა გამოგვიძახაა... შევედით და მაგიდაზე ნემსები და შპრიცები აწყვია....ჩვენ გაკვირვებულები ვუყურებთ და ამდროს დირექტორი მკაცრად გვეკითხება:

გიჟების სამყარო (პირველი თავი)

მივიდა და თავის ადგილზე დაჯდაა ამასობაში ზარიც დაირეკა, ჩვენ ჩვენი კედლის ადგილები დავიკავეეთ...და ბიჭებიც შემოვიდნენ დანარჩენები დაჯდნენ ხოლო ერთ-ერთი შავგვრემანი ბიჭი გვანცას დაუდგა გვერდით და უთხრა:

კონტრასტული სამყარო

წარსული? ჩამეკითხა ჩემ წინ მჯდომი -უფრო შავ-თეთრი ფერადი ფრაგმენტებით. -ცუდად გახსოვს? აქეთ-იქით ირწეოდა, როგორც ძველი აკვანი. -არ მახსოვს. მხრები ავიჩეჩე. -დედა? -ყოველთვის ჭაღარა.

ჩემი სამყარო

ყველა ადამიანს თავისი ცხოვრება არგუნა ღმერთმა,შესაბამისად სხვადასხვა სამყაროდან ვართ და სხვადასხვა სამყარო გვაქვს იქ სადაც ვცხოვრობთ,ვარსებობთ და ვცოცხლობთ.ზოგიერთისთვის სამყარო კეთილი,მეგობრული და ფერადია

ჩემი შინაგანი სამყარო

აღსასრული მხოლოდ ერთხელ დგება, ჩვენ კი მთელი სიცოცხლე ველით მას. სიკვდილის შიში უფრო საზარელია, ვიდრე თვით სიკვდილი” და ეს შიში ყველგან და ყოველთვის გვდევს თან.