ცინიკოსი (სრულად)

გეგადან,ცინიზმს,ირონიას სისასტიკესაც კი მაგრამ არა სიბრალულს,მომდგარი ცრებლი ძლივს დავაბრუნე უკან და მისკენ ერთი ნაბიჯი გადავდგი. -რატომ? -თუნდაც ძველი სიყვარულის ხათრით...

13 გვირილა (სრულად)

-დათა რა გინდა? კარების გაღების თანავე ვკითხე. -შენც გამარჯობა გამიცინა.

ჩვენ თუ არა, ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)

ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკას

მოწოდებით დედოფალი (სრულად)

- მე რას მიყვირი ვერ გავიგე? სვეტას დაუძახე და მიალაგებს,მე რა? შენი მოსამსახურე ვარ? - შენგან განსხვავებით ჩემი აზრით მოსამსახურეებიც ადამიანები არიან. ეხლა სვეტასთან ჩავალთ და ბოდიშს მოუხდი! - არასოდეს! შეშინებულმა წამოვიყვირე - არასოდეს თქვა

ფოტოგრაფის ობიექტივში (სრულად)

არასოდეს არაფერი მყვარებია ისე, როგორც უცნობი ადამიანების გადაღება. მათი სიხარულის, წუხილის, ბედნიერების, უბედურების, სიხარულის თუ სიბრაზის ასახვა ობიექტივში. ჩემს კომპიუტერში ინახება უთვალავი ფოტო, რომლებიც ასახავენ ჩემთვის სრულიად უცნობი

მხოლოდ ერთი ღამე (სრულად)

-შენ მე საავადმყოფოში პრაქტიკებზე ხშირად სამშობიაროდ დაგყავარ და ცოტა ხანს რო შეასვენო შენი 20 წლის ცოლი არ გინდა? -საერთოდ ადამიანს რაც კარგი გამოდის იმის კეთება არასდროს უნდა შეწყვიტოს ჩემო მარიამ - თვალი ჩაუკრა და მაინც უმატა სიჩქარეს რადგან

ახალი ცხოვრება (სრულად)

ადამიანობა. ერთ დღესაც ეჯახები რეალურ პრობლემებს, რომელთანაც გამკლავება შენთვის არავის უსწავლებია. სრულიად განგრევს, გფიტავს. აზროვენების უნარს გაკარგვინებს. ყველაზე უსუსურად გაგრძნობინებს თავს. რა უნდა ქნა როგორ მოიქცე? ვერ გაურბიხარ. ცდილობ

ხელახლა (სრულად)

ჩემს ცხოვრებაში ისევ გამოჩნდა. ისევ ამრია. ისევ გამახსენა ყველაფერი. დამაფიქრა რა მინდა და რას ვაკეთებ. მისმა მესიჯმა მოიცვა მთელი ჩემი სხეული. ჟრუანტელმა დამიარა. ყველა უჯრედი მოიცვა. ისე შემცივდა ყინვაც ვერ გამოიწვევდა ასეთ ძლიერ კანკალს.

ზღაპარში მინდა ვცხოვრობდე (სრულად)

ზღაპარში მინდა ვცხოვრობდე, სადაც წუთი უშენო სევდას გაფანტავს და სანიმუშო სურვილი კვლავაც დაუოკებელ ოცნებებს ფანტავს,

იო [სრულად]

მხოლოდ ცრემლებს არ დასჯერდა ზეცა, სეტყვა დაეშვა დაუნდობლად და სულ გაათავისუფლა გზები ბრბოთა სვლისაგან. თითქოს, არ ჩათვალეს ღირსად ამ სანახაობისაგან გამოწვეული სევდის გამზიარებლად. ბუნებასაც სურდა მარტო დარჩენა, რათა გულწრფელად ეგლოვა.