ცხოვრება

სამყარო , იმედები , ყოველი ახალი ადამიანი ახალი იმდია , სიყვარული , მეგობრობა, დრო . დრო რომელიც არაფრის კეთებაში გადის სამსახური რომელიც იდეალურია ჩემთვის და ყოველი ახალი დღე ყველაფერი, კარგის და იმედიანის მომტანია გრაფიკი რომელოც გფიტავს მაგრამ

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 6)

როდესაც იპოვნით საიმედო ადამიანებს, ხელი არადსროს გაუშვათ, მაგრად ჩაებღაუჭეთ. ჯანი ჩემთვის ის ნავსაყუდელი აღმოჩნდა, შტორმისგან შეშინებულმა თავი რომ შევაფარე. საკუთარი თავის დანახვა ნელ-ნელა დავიწყე და ვგრძნობდი ჩემი ცხოვრების პაზლს როგორ ემატებოდა

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 5)

ადამიანების მოსმენა ყველაზე საინტერესო რამაა. ადა მიყვება მე კი მსმენლის როლს ვირგებ. მიყვარს როცა სხვებს ვუსმენ და მათთან ერთად მათივე ისტორიის ნაწილი ვხდები.

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 4)

დღე მართლაც საოცრად დაიწყო. ჯაჭვივით ყველაფერი კარგი გადაება ერთმანეთს და ჩემს გულს შემოეხვია. მიყვარს ასეთი დღის ბოლო, როდესაც იმ ყველაფერზე ვფიქრობ რაც დღის გამავლობაში გადამხდა და ბედნიერებისგან ვივსები. ასეთი მომენტები არ უნდა მთავრდებოდეს...

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 3)

ჩამოვედი. ჩემი მეგობარი აეროპორტში დამხვდა. აუცილებლად უნდა გაიცნოთ ის. ისე უხაროდა ჩემი ჩამოსვლა. აეროპორტიდან ბეიოღლუსაკენ გავწიეთ. საოცარი იყო ირგვლივ ყველაფერი და ძალიან მიმზიდველი. სულ სხვა გარემო, სულ სხვა სამყარო, სულ სხვა ფიქრები...

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 2)

თვითმფრინავში ვარ. წასვლა გავბედე. აქედანვე ვიწყებ ფიქრს თუ როგორ იქნება იქ ყველაფერი. გგონიათ არ მეშინია? გგონიათ წასვლა მიხარია? არა, წასვლა არ მინდა, მაგრამ ვერც დავრჩებიი. როგორც ვთქვი წასვლასაც აქვს თავისი ხიბლი... მზად ვარ ახალი

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება

აეროპორტში ორი დიდი ჩემოდნით ვდგავარ. ფრენამდე ორი საათია... ვფიქრობ ჯერ კიდევ არ არის გვიან წასვლა გადავიფიქრო... იქნებ არასწორად ვიქცევი... ირგვლივ ვიხედები, სახეები იცვლებიან, სკამზე ვიკავებ ადგილს და ფიქრებს საშუალებას ვაძლევ იბობოქრონ ჩემს

ცხოვრება მის გარეშე

დღეს, რატომღაც, ძალიან ბედნიერი ვიყავი... ვუყურებდი და ვგრძნობდი, თუ როგორ მიყვარდა მისი ყველა თვისებით... ბედნიერებას მანიჭებდა მისი თითოეული მზერა და თითოეული ჩემდამი მოწერილი ესემესი... აქამდე მიხვდებოდით, რომ რაღაცის იმედი მქონდა, მაგრამ,

ცხოვრება მის გარეშე

ამ დროს მომაწვება ხოლმე მასზე ფიქრი... გუშინდელი კითვის პასუხი გაინტერესებთ? იმიტომ, რომ მიყვარს... სამყაროში ყველაზე მეტად მიყვარს... სამყაროზე და სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს... მისი ერთი ესმესიც კი უზომო ბედნიერებას მანიჭებს... ვგიჟდები, როდესაც მის

ცხოვრება მის გარეშე

დავბრუნდი... ისევ დავბრუნდი ჩემს თავთან... არასოდეს მესმოდა რომ ამბობდნენ, აქ მტკივა, გული მტკივაო და გულთან მიიტანდნენ ხელს. ვფიქრობდი, კარგი გტკივა, მაგრამ მაგ კონკრეტულ ადგილს როგორ გრძნობთ? მე ვიგრძენი... ზუსტად იმ ადგილას...