ძველი პიანინო - 63

მხატვარი შინ არ დაუხვდა, ფიფომ ისარგებლა მისი არ ყოფნით და გულდასმით დაიწყო დათვალიერება. ვერაფერი ნახა ისეთი, რაც მის ინტერესს ოდნავ მაინც დააკმაყოფილებდა. მერე ნახატებს დაუწყო დაკვირვება... მიმის სურათს თვალი ვერ მოსწყვიტა

ძველი პიანინო - 62

ფიფო თავზარდაცემული იდგა, ფურცლიანი ხელი უკანკალებდა, თუმცა არავის შეუმჩნევია, ყველა თავისთვის ფუსფუსებდა, კაბინეტიდან კაბინეტში დაუსრულებლად გადი-გამოდიოდნენ. მაშინღა გამოერკვა, როცა შემთხვევით მხარი გაჰკრეს და ფურცელი ისე ძლიერად ჩაბღუჯა, რომ

ძველი პიანინო - 61

ფიფო ჩაფიქრებული მიუყვებოდა სანაპიროს. ზამთრის სუსხი სახეს უწვავდა, მაგრამ მაინც სიამოვნებით აყოლებდა თვალს მდორედ მიმავალ მდინარეს. აქედან ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს, სულ რაღაც ას მეტრში იყო დანაშაულის ადგილი... მისი ყურადღება სიგრძეზე

ძველი პიანინო - 60

ფიფო წასვლას არ ჩქარობდა, თითქოს რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ დუმდა. მხატვარი ჩვეული სიდინჯით წრუპავდა კონიაკს და ელოდა როდის ამოღერღავდა სათქმელს მისი სტუმარი, ის კი ამ დროს მონუსხულივით შეჰყურებდა ფანჯრის რაფაზე მდგარ, უბრალო მინის ქილაში ნახევრად

ძველი პიანინო - 59

ერთხანს მოსაცდელში აყურყუტეს, მერე როგორც იქნა კაბინეტის კარი გაიღო, თითქოს არ ეთმობოდათო, ნელ-ნელა ზლაზვნით იწყეს გამოსვლა, ბოლოს უფროსიც გამობრძანდა, ფიფო ფეხზე წამოდგა - აჰ შენ აქ ხარ... – წამით ჩაფიქრდა, შეეპატიჟებინა კაბინეტში თუ სხვა დროს

ძველი სიყვარული

მთელი წლის მანძილზე შენ მე მაგიჟებდი მე ხომ მთელი წელი შენს გვერდით ვიდექი რამე თუ გინდოდა ჩემს თავზე ვიღებდი არასდროს არასდროს არ გადაგიდექი

ძველი პიანინო - 58

გამოძიების კვალს არსად არ მიჰყავდა, ანდა სად იყო იქ კვალი?.. ერთ ადგილას შეყინულ საქმეს ძვრა არ ჰქონდა, სამაგიეროდ კი დანაშაული მატულობდა და მატულობდა... ისევ თვის ბოლო შაბათი, მაგრამ ამჯერად მსხვერპლი ნიღბის გარეშე.

ძველი პიანინო - 57

მიმის სიტყვებმა პიპა წამით ადგილზე გააშეშა, თუმცა მალევე მოეგო გონს: - არ დაგსიზმრია და არც მოგჩვენებია, სულ ორი წუთით გადავედი, აი იქ - ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს, თითის მინიშნებით მარკეტისკენ გაახედა. - შოკოლადებიც წამოგიღე, ვიცი გიყვარს. – თავისი

ძველი პიანინო - 56

გოგონა ორიოდე წლის თუ იქნებოდა, პერანგისა ამარა, გაპუწული თმებით, ხელში გაქუცული პლუშის დათუნია ჰქონდა ჩაბღუჯული. „ნუთუ ყველაფერს უყურა?.. ან როგორ ვერ შევამჩნიე... არადა ვიცოდი, რომ მთელი კვირა მარტო უნდა ყოფილიყო...“ დროის დაკარგვა არ ღირდა,

ძველი პიანინო - 55

მიმი დედის საწოლ ოთახთან ფეხაკრეფით მივიდა, დარწმუნდა, რომ უკვე დედას ღრმად ეძინა, მერე თავისი ოთახის კარიც ჩუმად გამოხურა, მანაქანის გასაღებს სტაცა ხელი და გარეთ გამოვარდა... საჭეს ამჯერად მისი მეგობარი მართავდა, თავად სავარძელზე მოეწყო და თვალები