ღმერთის ფიქრებთან ბრძოლა

ღმერთი ღრუბლების სიღრმეში კი არ ზის და კი არ დაგვყურებს.ჩემი ღმერთი ჩემს თავში ნაპოვნი ნათელი წერტილია რომლის რწმენაც მაქვს. ღმერთი ჩემს სულშია და ალბათ ძინავს.ალბათ ოთხკედელში გიჟი გიჟს გავს.მე კი გარეთ ადამიანს.

ავრორა

ღამე...ბურუსი...კვამლი...იძინებ და ვერ იძინებ.შავბნელ ცას გაჰყურებ და ესაუბრები ღრუბლებს უკან დამალულ მთვარეს,თითქოს ისიც გაგირბის და არ სურს მოგისმინოს. კი მაგრამ ისიც ადამიანი ხომ არ არის?!ოხ ეს ადამიანები!არ მესმის მათი!მე მხოლოდ ღამის

ხის სახლი

მსხვილი კალმით ხელში ვზივარ და კვამლში გახვეულია ჩვენზე ფიქრები.რევმატიზმი მაწუხებს ამ მზიან ღამეს.ისეთი ნათელი ღამეა ეს სავსე მთვარე მზისგან არაფრით განსხვავდება.

აბსტრაქციაში მყოფი (თავი 4)

გადიოდა დღეები და ალექსანდრეს და ბარბარეს სამყარო უფრო და უფრო ფართოვდებოდა,საზღვრებს სცდებოდა,ეიფორიის და რელაქსაციის შერწყმა იყო მათი ურთიერთობა. -სადმე არ წავდეთ ბაბი დასასვენებლად? -მივადექით ამ თემას ხო უკვე?! -კი ვერსად გამექცევი.

უსასრულობა

თვალებში მიყურე...გთხოვ გევედრები თვალებში შემომხედე,არაფერიმოგივა..მე ამას შენგთხოვ და მემიჭირს შენთვის თვალებში შემოხედვა,რომ რამე არგიამბონ ჩემმა თვალებმა არმიდნა რომ გამცენ...ეს ნიღაბი უძველდებათ და ნელნელა უყვებიან სხვებს,მჭორავენ,ვძულდები

"აბსტრაქციაში მყოფი" (თავი 3)

რაღაც საშინელებას ვგრძნობ.ორი ადამიანი ვარ ხვდები რას ვამბობ?!ერთი არა ორი ვარ.გაორებაა თუ რა არის არ ვიცი.ყოფილა მომენტი როდესაც რაღაც საკითხში ორი აზრიი მქონია.ერთი მე მეორეს არ ეთანხმებოდეს ხდება ხოლმე,მაგრამ ახლა სხვანაირადაა საქმე.

„აბსტრაქციაში მყოფი“(თავი 2)

ვახელ თვალებს.საათს გავხედე,თერთმეტია.უჰ ადრეა გადავბრუნდი და გავაგრძელე ტკბილად ძილი.უჰ ბავშობიდან სიზმარა,რომ ვარ არ იცით ჰო?!მე არ ვიცი სიზმრებს რა კრიტერიუმებით ირჩევს ჩემი ტვინი,მაგრამ აჯაფსანდალის მოწყობა,რომ სურს ხოლმე ვხვდები.უამრავი

"აბსტრაქციაში მყოფი"(თავი 1)

ალბათ წლების წინ გამხმარ ხის ნაჭერზე ვზივარ საიდანაც ულამაზესი ხედი იშლება,თითქოს ჩემთვის იყოს შექმნილი ეს ხედიც და ეს ხის ნაფოტიც.წინ გაიხედე,გამომყევი და ყველაფერს ჩემი თვალით დაგანახებ.ის დროა როცა მზე ჩადის ცის'ფერ ცაზე ანათებს ის ნარინჯისფერი

ფრენა

გესმის რას ვამბობ?!გრძნობები,ულევი განცდები და ემოციები,რომელიც სულის სიღრმეშია განთავსებული.როდესაც ამ კიბეებზე ჩავდივარ,მივიწევ დაბლა და ბოლოს ავმაღლდები ეს ჩემთვის ფრენაა.ფრენა არის თავისუფლება.თავისუფლება კი არჩევნის სწორი გაკეთება.მე ეს

წარმოსახვა

სხეულზე,შიშველ სხეულზე ვგრძნობ როგორ ამისრიალა ხელი ცივმა,ურჩმა და დაუმორჩილებელმა ნიავმა..სულის გამყინავი გრძნობა დამეუფლა,ვიგრძენი თითოელი ბუსის წამოწევა ჩემს სხეულზე უცბად მომხარა მხრებში,დამკლაკნა,ფეხები მომეკვეთა და მომინდა ანთებულ ცეცხლში