ტრაგიკული სიყვარული

ღმერთო, ხომ ხედავ როგორ იბრძვის ეს ორი სული ადამიანებს უნებურად უწყობ განგებას, ახლა მათ შორის უკვე ჩადგა დიდი ეშმაკი და აზრი არ აქვს სიყვარულს და მათთან გაგებას. ბედისწერამ მათ მისცა შანსი ერთად ყოფნისა, მაგრამ კუპიდონს არ ეცალა, ზურგი აქცია

ცუდი გოგონა! (სრულად)

როგორ დაიწყო ყველაფერი არ მახსოვს, ფანჯრიდან ვებერთელა მზის სხივებმა თერთი ოთახი გაანათა და მივხვდი რომ ეს საავამდყოფოს ცივი და არაფრის მთქმელი კედლები იყო..

ემოსაც უყვარდება! )))) (დასასრული)

გოგოზე და ბიჭზე რომლებიც ერთმანეთისათვის ველაპერს აკეთებენ და ბიჭი ემოა...ყველაფერი გაგრძელდა, მასთან კონტაკტი ისევ განვაგრძე, ამჯერად უფრო დაწყნარებული იყო, გამუდმებით მიმეორებდა იმას რომ ვუყვარდი მაგრამ ხშირად ვეკმათებოდი ანდაც საერთოდ არ ვაქცევდი

ემოსაც უყვარდება!(თავი 2)

მალე ისევ სახლში დავბრუნდი, იგივე სიტუაცია, განხსვავებული არაფერი, მხოლოდ ისევ ქეთას მოწერილი "რას შვრები?".. ვატყობდი რომ ეს გოოგო ჩემით დაინტერესდა მაგრამ რატო ვერ ვხვდებოდი, ნუ უფროსწორედ ბავშვი იყო ჩემთან შედარებით, ასე ვთვლიდიმე.. 6 წელი იყო

ემოსაც უყვარდება! (თავი 1)

ბიჭზე რომელიც არის ემო, ამას ვერ აცნობიერებს დიდი ხნის განმავლობაში...კლასსში განმარტოებით ვიჯექი, მუდამ ვუსმენდი რამეს და თავი მერხზე მედო, ასერომ ჩემი კლასის ნახევარს არ ვიცნობდი.. არავინ მაინტერესებდა, არც გოგო და არც ბიჭი, მასწავლებლებსაც არ

შეშლილი-სულებთან მოსაუბრე (დასასრული)

მორიგე დღე! ისევ მათეს ზარი და ქალის სუსტი სიცილი.. -როგორ ხარ ანამარია? -არამიშავრს,შენ? -რავი, თავის ტკივილი რომ არ ჩავთვალოთ საკაიფოდ -მიდი ექიმთან -მივალ -მიყვარხარ -მეც..

შეშლილი-სულებთან მოსაუბრე (თავი 2)

ოპერაცია დიდხანს გაგრძელდა, როგორც იქნა ყველაფერი მწყობრში ჩამიყენეს, ამ დროის მანძილზე კი ვნახე დედა და მამა, მაგრამ მათ არ ქონდათ ბოხი ხმები, ისინი ისეთი საყვარლები იყვნენ, ანგელოზებს გავდნენ, ამას კლინიკურ სიკვდლს ეძახიან, ისინი მეუბნებოდნენ რომ

შეშლილი-სულებთან მოსაუბრე (თავი 1)

შეჯახება, ავარია, უბედური შემთხვევა, პატარძეულის ხიდიდან გადავარდნა, ასე დაიწყო ყველაფერი.. ასე დავკარგე დედა და მამა, ამის შემდეგ ჩემი ბიძაშვილი მათე მზრდიდა, 16 წელი გავიდა რაც დედა და მამა აღარ მყავს, სულ პატარა ვიყავი, როდესაც საშინელმა წვიმამ

სამჯერ ნაჩუქარი სიცოცხლე! -მიყვარხარ.. (დასასრული)

დღეები გადიოდა და ჩემი ვარაუდი უფრო და უფრო მმართლდებოდა, ნიკა ყურადღებას არ მაქცევდა, თავს უფრო და უფრო მარიდებდა, მე კი საშინლად მინდოდა გამოცდების წინ ვინმეს გავემხნევებინე, ყველას ვიღაც ჰყავდა გვერდში, მხოლოდ მე ვიჯექი იატაკზე მარტო და ჩემს რიგს

სამჯერ ნაჩუქარი სიცოცხლე! -მიყვარხარ.. (თავი 2-3)

გოგოზე და ბიჭზე რომლებმაც ეწლები მალე გადიოდა, მე-7 კლასი, გაზრდილი მე და ნიკა.. ჰო ნიკა არ მოგესმათ.. ამდენი წლის შემდგ ერთმანეთს შევხვდით, ჩემს პარალელურ კლასსში იმყოფებოდა, უფროსწორედ ის მე-8ში იყო.. ჩვენი დილა ყოველთვის ასე იწყებოდა.. -აბა ჩემო