უსახელო (თავი 1)

-მოხვედი თეა? -გავძახე შემოსასვლელში თეას, ლეპტოპი დავხურე და ამზარეულოში გავვარდი.-ხო მოვედი... რა ქენი ბილეთებზე? -შემოვიდა თეა სამზარეულოში და მაგიდას მიუჯდა.-შენ გელოდებოდი. უბრალოდ არ ვიცი რომლით წავიდეთ ამსტერდამით

ბავშვებსაც უყვარდებათ (დასასრული)

გავიდა ერთი თვე. მე და მამა ელევიზორთან ვსხედვართ და საინფორმაციოს ვუყურებით. რატომ დამაინტერესა ასე ძალიან არ ვიცი მაგრამ მაინტერესებდა. უეცრად კარზე ზარია. შევხტი. არ მოელოდი. ცოტნე ბათუმში იყო და ვინ უნდა ყოფილიყო. -მე გავაღებ მა...

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი7)

-ზურა რა გინდა? -კითხა ნათიამ ქმარს და სამზარეულოსკენ გაბრუნდა. ზურაც უკან გაჰყვა ნათიას. -ვინმემ აგიკრძალა სიყვარული შეენ? - არ ეშვებოდა ნათიას ზურა.-პატარაა რადროს მაგის შეყვარებულებია?! -ტონს უწია ნათიამ და ქმარს თვალები დაუქაჩა.-ხმას დაუწიეეე!

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 6)

მია ფრთხილად შებრუნდა დედამისისკენ. თალი თვალში გაუსწრა. სხვა რამ დაინახა. გაბრაზება. მიხვდა რომ ნათიამ ყველაფერი იცოდა. იცოდა სანდროზე და მათ ურთიერთობაზე. თითქოს ბურთი გაეჩხირა ყელში. თვალები მაგრად დახუჭა და ნერწყვი გადაყლაპა. აი ეს უკვე არ იყო

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 5)

დრო გადიოდა. ცივმა და სუსხიანმა ზამთარმა ჩაიარა. ტკბილი და ხალისიანი ახალი წელით. მიას და სანდროს ურთიერთობას არანაირ ცვალებადობა ჰქონდა. ყველდღე ხვდებოდნენ პარკში. გვერდი გვერდ ისხდნენ. მუსიკებს ერთად უსმენდნენ, ლაპარაკობდნენ, მომავლის გეგმებს

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 4)

-სსსსანდრო?! -თვალებში ჩააშტერდა მიას ბიჭი. -აუუ... არაა! -უნდოდა რომ სიართლე სცონოდა სანდროს მაგრამ მია მაინც არ ამბობდა სიმართლეს. -აბა ვინ მითხარი! -ოო, მიხვდი! -მე?! ამ წუთას მიას ტვინში სისხლმა აასხა ოღონდ არა გაბრაზებისამ. გულის ცემა

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 3)

საბმმ მუსიკები ჩართო და თვითონაც მაგიდასთან დაჯდა. -გადაიღეთ რა?? -ხლით ანიშნა მეგობრებს რომ საჭმელი გადაეღოთ. მიამ ცოტა კარტოფილი გადაიღო მაგრამ ღვინოზე უაი არ უთქვამს. როგორც ყოველთვის მოვიდა სადღეგრძელოს თქმს დროც, რაც მიას არ უყვარდა მაგრამ

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 2)

დილით მია მაღვიძარამ გააღვიძა. როგორც ყოველთვის ზოზინით ადგა ლოგინიდან. დიდ ხანს არჩია ტანსაცმელი და მანამდე ვერ გამოფხისლდა სანამ დედამისის მჭექარე ხმამ არ გამოიყვანა მდგომარეობიდან. გოგონამ ჩანთას ხელი დასტაცა და არც უსაუზმია ისე გავარდა სახლიდან.

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 1)

-მია!!! მია!!! გაიღვიძე სკოლაში გაგვიაბდება!! პირველი დღეა ნუ დააგვიანებ!! -აღვიძებდა მიას დედა, მაგრამ გოგონა არ დგებოდა. -ხუთი წუთიც ნათია, ხუ თი წუ თიც!!! -ბურდღუნებდა მია და ბალიშიდან თავს არ ყოფდა, თან სიტვებს მარცვლიდა. -ადექი გოგო ნუ მიშლი

ჩემი ცხოვრება ტკივილია ( სრულად )

იყო დრო როდესაც ვიყავი სრულიად ბედნიერი. მყავდა ბევრი მეგობარი. ვხალისობდი. სადარდენელი არ ამქონდა. ვიყავი ისე როგორც სხვა ახალგაზრდები. მყავდა რამდენიმე თაყვანის მცემელიც. სამი წლის წინ, მე და ჩემი მეგობრები ბარში ვერთობოდით. რამდენიმე ბიჭი ჩვენს