ბედისწერა (თავი 4)

1 წლის შემდეგ გამოუძინებლობამ დიდ ხანს გასტანა, ალბათ სამსახურშიც კი დაიგვიანებდა დღეს და უფროსიც ამჯერად მაინც დაითხოვდა, ყველანაირი გაფრთხილების გარეშე. იცოდა მეტს აღარ მოუთმენდა. -ჩემმა თვალებმა აღარ დაგინახოს რატიანი! - გააჯავრა ბატონი

მე ვერ შევქმნი ნახატისგან შედევრს...

მე ვერ შევქმნი ნახატისგან შედევრს, მე არა მაქვს ნიჭი, სხვას მივბაძო გადავხედავ ჩამოღვენთილ კედლებს და წარსულით ჩემ თავს ფიქრებს ვაჭდობ. მე ვერ შევქმნი ჰარმონიას ნოტით, ჟღერადობას ვერ დავიჭერ ყურით მოცარტს ეწერინებოდა გრძნობით ქმნიდა მუსიკაში

ბედისწერა (თავი 3)

ფიქრობდა მომავალზე, იმ ამოუხსნელ ფენომენზეც, რასაც ბედისწერა ერქვა და ყოველთვის ეფიქრებოდა საკუთარ თავში ჩამალულ პოტენციალზე, რომელიც სიტყვებით უბრალოდ შეუძლებელი იქნებოდა ვინმეს გადმოეცა. თოვლი ათეთრებდა ქალაქს, იმ ქუჩის გასწვრივ კი ყველა ხელიხელ

სევდიანი გიჟი (მარიამი)

სევდა დაგვყვება კაცობრიობას, მთვრალად ყოფნა კი შენი ნებაა, სახლში გაკითხავ, მაგრამ არ მხვდები, შენი ჰობი ჰო ცაში ფრენაა, თუ გსურს გაფრენა, ერთად გავფრინდეთ, ეს წუთისოფლის საიდუმლოა მთვარიან ღამით, შენში შეყუჟულს, რაც არ ილევა - შენი სითბოა.

ესმერალდა - ბავშვობიდან გამორჩეული, ერკე მიდასი - პასუხი

დავიწყებ, იმით რომ, ლექსი, რომელსაც ახლა წარმოგიდგენთ, სრულიად მოულოდნელი იყო ჩემთვის, სრულიად განსხვავებული გრძნობის მომტანი და აქამდე უცნობი გრძნობა, მეც რომ გამომაცდევინა. როგორ დავიწყო და რა ვთქვა არ ვიცი. ხშირად დამიწერია სხვისთვის ლექსი, ეს

ბედისწერა (თავი 2)

-ღადაობ? რა ბედი შე*ემა, როდიდან დაიწყე ასე საუბარი... თითქოს რომანტიკოსი გახდი? – „რომანტიკოსი“ ისეთი ზიზღით სავსე გამოხედვით თქვა, თითქოს ასეთები სძულდა და არ სიამოვნებდა, მაგრამ გიორგის უფრო რატის საქციელი აღიზიანებდა, რაც ხიდზე მოხდა და ამის

რაც არ უნდა ერქვას მას, ის ჩემია არ ჰგავს სხვას (ემილი)

შენი სიცილი ჯერ ისევ ღვივის აღმართს ვუყვები მთვარიან ღამეს, არა და არა, ჩემთან ხარ მზის სხივს ეკრობა მზე და აქ დაამთავრეს.

ბედისწერა (თავი 1)

ფხიზლად იყო რატი რატიანი და ძილი არ ეკარებოდა. გრძნობა სიტყვებში იზმანებოდა, ერთადერთი სიტყვა იჟღინთებოდა მასში, ერთადერთი საოცარი და უცნაური, ყველანაირად გამჭვირვალე, მაგრამ ამოუხსნელი სიტყვა, დღესავით ნათელს რომ უნდა ხდიდეს ყველაფერს, თუმცა კი

Paradise Ann (გილოცავ დაბადების დღეს)

მშვენიერი მოწყალე და ჩვენი დროის ადმინი, სილამაზით შემკული და თავზე მოსავს მანდილი სიყვარულით უყვარს სითბო და ჩვენია სრულებით, არ სარგებლობს საშინლად ჰო, თავის ძალაუფლებით.

ლაგოდეხის დედოფალი!

ლაგოდეხის დედოფალი, გულით, სულით გრძნეული, და სიცოცხლის მეგობარი, ყვარელს პატარძეული. ვერ აგიხდენ მე ოცნებებს, შენ გაქუსლე მერანო ფიქრებს ატან და მოვლენებს, სხივთა ათასფერადო.