მრუდე ბილიკები ( თავი 1)

მოდი ცხოვრებას ნუ დავაბრალებთ რომ ახლა მე და შენ აქ ვდგავართ . ცხოვრებამ ბევრი რაღაც შეიძლება გააკეთოს გიგა, ზოგი კარგი, ზოგიც ცუდი. იქნება და ესეც კარგი გადაწყვეტილება იყო რომ ჩვენი ბედი ბავშობაში დააკავშირეს, იქნება ყველაზე ცუდია რაც კი ოდესმე

შეწყვეტილი გულისცემა

-გულისცემა შეწყდა - მესმის სიტყვები და ვნადგურდები. ექოსკოპიის ოთახიდან თვალცრემლიანი გამოვდივარ, მაკანკალებს და თავს ძალიან მარტოსულად ვგრძნობ. -მე ის დავკარგე - ვიმეორებ გაუჩერებლად და გარშემო ვერავის ვამჩნევ, მხოლოდ უაზრო სიცარიელეს.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 5)

-აქა ხარ ექიმო? - წინ გამოვიდა ერთი კოჭლი კაცუნა ხელჯოხით და საუბარი დაიწყო. უემოციო, ამავდროულად გაცოფებული, განრისხებული განგებ გაბოხებული, თუმცა ჩახლეჩილი ხმა ჰქონდა. - მინდა ერთი ამბავი მოგიყვეთ... - აშკარა იყო, რომ ახლა თავად ბელადი სწვეოდა

დანაკარგი (სრულად)

არასდროს უფიქრია გაეყიდა საკუთარი სიცოცხლის რამდენიმე საათი, არცთუ ისე ძვირფასი რამდენმე წუთი. ახლა მისი სხეულის რაღაც ნაგლეჯი, სწორედ ისე ფასობდა, როგორც თეთრ ტილოზე პიკასოს უაზრო ნაჯღაბნი.

არდაბრუნება

გადიან წლები, მაგრამ რაღაც რჩება უცვლელი. სხეულის ფსკერზე ნასულარი მტკივა ალაგი. და გეხვეწები, არაფერი არ მითხრა ღმერთზე! ჩემს ჯოჯოხეთში მისი ჩრდილის კვალიც არ არის.

დაკარგული ცა (სრულად)

მობილურის ფანარი გავანათე , გაოცებისგან და მოულოდნელობისგან შევხტი. ტაძრის შუაგულში უზარმაზარი ქანდაკება იდგა, უნაკლო , მშვენიერი , კაცის ქანდაკება. მხოლოდ იმან გამაოცა, რომ ეს მშვენიერი ხელოვნების ნიმუში ვანდალურად დაესახიჩრებინათ. იატაკზე

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 4)

მზის სხივებმა როგორც იქნა მისი ფანჯრიდანაც შემოაღწიეს. უკვე აშინებდა ის ფაქტი რომ მზე საერთოდ გამქრალიყო და ისეთ არაამქვეყნიურ ადგილას მოხვდა, სადაც საერთოდ ვერ აღწევდა, მაგრამ შეცდა. აქაც თავისუფლად ელამუნებოდა სითბო, სიყვარულს უხსნიდა, ეალერსებოდა

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 3)

დილით ადრე გაეღვიძა, დაღლილ-დაქანცულს ძილი კი ესაჭიროებოდა, თუმცა არ ეკარებოდა. საათს რომ გახედა ღამის ბინდბუნდში ძლივს გაარჩია რომ ექვსის ოცი წუთი იყო. გვერდით ტუმბოზე მდგარი ციფერბლატებიანი საათიც ამას მოწმობდა. მზის ნასახიც არსად შეინიშნებოდა.

ეშერა (სრულად)

თემურ დანელიას თავი უსკდებოდა ფიქრისგან. აზრები ერეოდა ერთმანეთში, როცა საქმე ქალიშვილს ბედს ეხებოდა. საჭესთან იყო მთელი ძალით ჩაფრენილი, მიუხედავად იმისა, რომ მანქანა ერთ ადგილას ეყენა.

ცუდი გოგო (სრულად)

მიუხედავად ჩვენი გიჟური და სახიფათო თავგადასავლისა, ამ კაცის გვერდით სიმშვიდე სუფევდა. უფრო სწორედ მე ვგრძნობდი მის გვერდით სულიერ სიმშვიდეს. საკუთარი თავი მის სურვილში გამოვიჭირე.