სახსოვარი (სრულად)

აივნიდან უყურებდა ღამის ქალაქის ერთ ხელისგულისოდენა ნატეხს და იმაზე ფიქრობდა, რომ ქალაქის მკვეთრი განათება ღამეს იდუმალებას უკარგავდა. მის გვერდით უზარმაზარი, შავი, ყვითელთვალება კატა იჯდა უძრავად და ისიც პატრონივით ქალაქის შორეულ წერტილს უშტერებდა

ერკე მიდასი - უკუნეთს

დუჟმორეული, შავი სასახლის წინაშე ვდგავარ სისხლით ვიცლები გრძნობის წიაღში გადამალულა და გალეულა წარსულის წლები, სარკოფაგს კლდეში შეჭრილს ათას გზით, ოდნავ სინათლე, მზეც კი ვერ აღწევს ამდენი ცოდვა, მარადიულად გულის სიღრმეში სიმძიმედ მაწევს.

ერკე მიდასი - ავყოლილვარ

აგონიაში ვყოფილვარ ბნელ ბილიკებს ნამყოფი ვარ უშინაარსო სტროფი ვარ მემართება ატროფია, გულის სიმწირით ვავადობ შთენილი სისხლად ვნავარდობ, საიდუმლო ვის გავანდო ჩემი ამბით ვინ გავართო?

ერკე მიდასი - აპოგეა

ცხოვრების სიფხიზლის დგება აპოგეა, ქარივით მგზნებარე სიმწრის აგონია გულს მირევს, ბოლომდე ფიქრებსაც კიაფობს სიგიჟედ აჭრილი სიფიცხეს მიაპობს.

ყველაფერი კარგად იქნება (სრულად)

აივნის ღია კარიდან საცოდავი სლუკუნი მესმის. უცებ ვფხიზლდები და ჩემდაუნებურად ვუსმენ. ქალი ეხვეწება ვიღაცას, მტკივა, გამიშვიო. უშვერი გინების კორიანტელს დარტყმის ხმა ერთვის და ქალის საცოდავი კვნესა. ნორმალური ადამიანი ან პატრულში დარეკავს ან აივნიდან

ზაფხულის ღამის სიზმარი (სრულად)

იწვა ევა, ცალი იდაყვში მოხრილი ხელი საკუთარ მუცელზე ედო, მეორე კი ჰამაკიდან ძირს გამოჰკიდებოდა. გრძელი ოქროსფრად მოელვარე თმაც ჩამოშლოდა და საკუთარ თმაში გახვეულს ტკბილად ეძინა. მოღეღილი ისედაც ღრუბელივით ჰაეროვანი კაბა უფრო აჩენდა მის პატარა ლამაზ

სადგური N 6 (სრულად)

ტრაგედიიდან ზუსტად 66 წლის შემდეგ ტრაგედია შესაძლოა განმეორდეს. 20025 წელი 28 იანვარს შვიდ კაციანი ჯგუფი სამი ბიჭისა და ოთხი გოგოს მონაწილეობით ექსპედიციაში წავიდა ბაშკირეთის მთებში. ურალის სამხრეთ ნაწილში მთა იამანთაუზე. რაც ადგილობრივთა ენაზე

ქაღალდის ჭიქა ( სრულად)

უცნაური რამეა იცით გალავანი? მაგალითად ბედნიერ ადამიანებს ის სულ არ სჭირდებათ. ასეთები სამყაროს არსად ემალებიან. მაგრამ ტკივილგადატანილი ხალხი სულ აგურ _აგურ იშენებს გარშემო მსგავს გალავანს....

სადგური 6 ( მეხუთე თავი)

ვიდექი და დაჟანგულ კარს გაოცებული ვათვალიერებდი. ამის გარდა ალბათ ყველაფერს ველოდი. რა უნდოდა მას შუაგულ ტყეში? ან რას ნიშნავდა სადგური ნომერი ექვსი?

კომუნისტი

დამეწყრილი სოფელი გავიარეთ და ვიწრო ხეობით მთებს შორის გავედით. თორღვა რომ არა ნამდვილად ვერ ვიფიქრებდი მსგავს ადგილას გავლა თუ შეიძლებოდა. ხშირი ხეებით შექმნილ ტალავრიდან და ტრიალ მინდორზე გავედით. მეწყრით დაფარული სოფლის შემდეგ ეს ადგილი ნამდვილ