მიყვარხარ,მენატრები,მჭირდები....

მენატრები,მიყვარხარ,მჭირდები ამ სამი გრძნობით დატვირთულს სევდა მაწვება ჩემი ბრალია ახლა რომ მენატრები მანამდე რომ მივმხვდარიყავი რა მოყვებოდა ჩემს უყურადღებობას ახლა ასე მტკივნეული არ იქნებოდა მონატრება ტკივილი გულის

ქარს!

ო, რომ იცოდე როგორ მიყვარს ეს საოცარი დრო. მის ხსენებაზე თვალებს ვნაბავ და წარმოვიგენ მოშრიალე ფოთლებს, თუ როგორი სიმაღლიდან ეცემიან და მეგებებიან, ვით ხალიჩა ნაირფერად ნაქარგი. წარმოვიდგენ თბილ პლედს, როგორ მეხვევა, ცხელი ლიმონიანი ჩაი კი მითბობს

გულისრევა

აბა რა ვიცი მოკლედ, წერილის მიწერა მევალება საკუთარ თავთან და მხოლოდ მაგიტომ გადავწიტე გელაპარაკო, თორემ შენც იცი ამას ჩემი ნებით, რომ არ ვიზამდი.

დეპრესიული აფეთქება

არ მესმის რატომ უნდა გაუძლო, როცა შეგიძლია ყველაფერს ბოლო მოუღო; ამ ღამეს, ამ წუთას, ამ წამს. დაცარიელებულ ქუჩებში მიდიხარ და გრძნობ რაღაც არაამქვეყნიურს. თან გსდევს აწ გასტაფილოსფერებული ცოცხალი ლამპიონები და ფეხაკრეფით მოგდევს

სიკვდილამდე მენატრება

არც ვიცი მას მერე რამდენი ხანი გავიდა,მიყვარს მისი თითები,ღიმილი და მუქი ყავისფერი თვალები,რომელიც ასე სიყვარულით,აციმციმებულნი მიყურებდნენ

სიყვარული იმათთვისაა, ვინც ფიზიკურ გადატვირთვას უძლებს...

როგორც ამბობენ, შტორმის დროს მიმოფანტული ყვავილების მსგავსად, ადამიანის ცხოვრება უსასრულო გამომშვიდობების სცენაა,თვალებს თუ დახუჭავ, არაფერი შეიცვლება. არაფერი გაქრება მხოლოდ იმის გამო,

წერილი მშიშარა მეს!

შეიძლება ფოთოლიც ვარ- მწვანე და ყავისფერი... ასე მგონია აჩრდილი დამყვება, სულში მიძვრება და ყველაფერს მირევს, შემდეგ თავისითვე დაალაგებს ყველაფერს და გაქრება და ისევ ასე გრძელდება... მინდა მოგაშორო, მშიშარა მე, მოგაშორო შავი ნახატი, მინდა მოლბერტზე

იმედია ჩემამდეც მოვა....

ძალიან მინდოდა ჩემი თავისთვის მიმეწერა წერილი სადაც ბოლომდე ვიტყოდი სათქმელს. ვინაიდან არ მომეცა ამის საშვალება და ვერ გადავედი მეორე ტურში მე მინდა კონკურს გარე სიახლე ავტვირთო. ეს ჩემი ცხოვრებაა. იმედია ისიამოვნებთ რა მოულოდნელობებით აღსავსეა

წარსულიდან მოფრენილი ბაბუაწვერა

''გამარჯობა, სოფიო. ალბათ ახლა უნდა გავაგრძელო, ჩემო ძვირფასო, საყვარელო_მეთქი, მაგრამ მე ხომ ჯერ არშექმნილ ადამიანს ვწერ წერილს? ასე მგონია, ჯერ არც დაბადებულხარ... ხო, შენ წარსულისგან დაიბადები, რომელსაც მე აწმყოთი ვქმნი...''

ადამიანები ხშირად მიდიან

როცა პირველად იწყებ წერას ცდილობ ყველაფერი კარგად გამოვიდეს,დიდი ხანია მინდა რაღაც დავწერო,დავწერო არა მხოლოდ იმისთვის,რომ დღიურის გვერდები შევავსო,არამედ იმისთვის რომ საზოგადოებას მივაწვდინო.ვთვლი,რომ ყველაზე კარგს