...სალამი კიტა

ეს მე ვარ ,კრავაი. ალბათ ჩემი სახელი არაფერს გეუბნება, მაგრამ ნეტავ წარმოდგენა მაინც გქონდეს შენი სახელი ჩემში რას იწვევს. არასდროს დამვიწყებიხარ, ზოგჯერ თვალს ,რომ ვხუჭავ მაშინაც შენ ჩნდები და ვეღარც კი ვფიქრობ თავს როგორ ვუშველო.

და მაინც, გავძლებ..

და მაინც, არ ვიცი, რატომ უნდა ვიტანჯო ასე, წინაპართა ცოდვებისა და შეცდომების გამო. ყველა დამოუკიდებელი პერსონაა. დრო გადის, მე კი ხელებში ისევ ის, პაწაწინა ოცნებები მიჭირავს. დრომ უსასრულო და უზარმაზარ რამეებად, რომ ააქცია. ცოტაოდენი მოგონებებიც

ჩემი პირველი სიყვარული

სიყვარული მხოლოდ ერთადერთხელ მოდის! დღესასწაულებს შორის რატომღაც საკუთარი დაბადების დღე მიყვარს,15-წლამდე ეს დღე უბრალოდ ჩემი იუბილე იყო,აიი შემდეგ კი...ამ დღეს შენ გაგიცანი და ჩემი ცხოვრება მთლიანად შეცვალე!

თქვენთვის წერილია, ბატონო გურამ!

მერე რაა,რომ ასეთი გაუნათლებელი იყო,მერე რაა,თუ არ ჰქონდა წაკითხული მხატვრული ლიტერატურის არცერთი ნაწარმოები,მან ხომ შეძლო და ვასიკო კეჟერაძის წყალობით გახდა ,,კლიმი“ ისეთივე ადამიანი,რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარს! ადამიანი,რომელიც შვიდ მილიარდ

დრო

ზაფხულის სამი თვე ისე მიიწურა როგორც .. უფრო სწორედ მიიწურა ?? აი ხედავთ მგონია არც ყოფილა, თითქოს ზაფხული ამ წელიწადს არც ყოფილა ან იქნებ მარტო ჩემთვის .. იქნებ მარტო მე არ მიმაჩნია ყოვრლი დღე მნიშვნელოვნად და მაგიტომ გარბის

თქვენთვის წერილია

ჰეი, ვფიქრობ რაღაცით ვგავართ ერთმანეთს და მოდი ვაღიარებ, ეს ძალიან მომწონს, ახლა ხსნი პატარა კონვერტს, ამოაძვრენ ფურცელს სადაც, ბევრი სიტყვა წერია, ჰო მართალია იმდენი არა რამდენსაც იმსახურებ, მაგრამ გთხოვ ნუ გაამახვილებ ამაზე დიდ ყურადღებას

მიყვარხარ!

უშენობა. შენი სიყვარული ვენებში სისხლს კეტავს, აუტანლად მტკენს მაგრამ მაზოხისტურად ეს მსიამოვნებს.ღამე კი ვიტანჯები როცა, შენზე ვფიქრობ როცა წარსულს ვიხსსენებ. მომდის ცრემლი თვალზე მაგრამ ამ ცრემლიტ ვერ ვუშველით სიყვარულს.

თქვენთვის წერილია ძვირფასებო

თქვენ მე სიყვარულის შეყვარება მასწავლეთ.მივხვდი,რომ თუ მსურდა ბედნიერება და სიყვარული უფრო მეტი ყოფილიყო ჩემს ცხოვრებაში ,ვიდრე იმედგაცრუება და მწუხარება ,მაშინ მისი გაცემა უნდა მესწავლა. მივხვდი,რომ სიყვარული ის კი არაა, თუ რამდენად ტანადი ან

თქვენთვის წერილია ჯემალ …

„მოგესალმებით ბატონო ჯემალ. დიდხანს ვვორჭოფობდი თქვენთვის წერილი მომეწერა თუ არა. ან საერთოდ რა უნდდა დამეწერა? თუმცა რომ დავფიქრდი საკმაოდ ვიპოვე სათქმელი. არ ვიცი საიდან დავიწყო. თუმცა მოდი სულ სულ თავიდან დავიწყებ. იცით (?) ბატონო ჯემალ,

თქვენთვის წერილია, ალექს !

ამ წერილს ბეთჰოვენის მეცხრე სიმფონიის ფონზე გწერ. გწერ და ჩემი ფიქრები და აზრები ისეთივე სიხშირით ირევიან და ენაცვლებიან ერთმანეთს, როგორც მაჟორი და მინორი ამ კლასიკად წოდებულ სიმფონიაში. ოჰ, იმდენი რამე მაქვს შენთვის სათქმელი, "მალჩიკ" !