ზეციური სოფელი

გადავიხედები ხოლმე ფანჯრიდან და მიყრილ–მიმოფანტული ბორცვების თუ მთების ყველაზე შეუმჩნეველ პაწაწინა ნაწილში ვხედავ ხეებით გარშემორტყმულ მწვანე მოლს, სადაც გაშენებულია ზეციური სოფელი და დარწმუნებული ვარ, რომ იქ არათუ მხოლოდ ჩვეულებრივი ადამიანები,

პემბე კადერი. ანუ, ვარდისფერი ბედისწერა!

ანდაც, უკვე ჩამოყალიბებული ქალი, თეთრ ხალათში გამოწყობილი, ზამთრის სუსხიანი ნიავით შეციებული, ცხელი თურქული ჩაით ხელში მდგარი. კარების გაღებისთანავე დაინახავთ, ახალგაზრდა ბიჭუნას, რომელიც გეტყვით: „თქვენთვის წერილია, მემ!“

გიყვარდა?!

მე უბრალოდ მინდოდა მასთან ახლოს ყოფნა. მე უბრალოდ მომწონდა, თუ როგორ ჭამდა ტკბილეულს... როგორ იწმინდავდა პირს სახელოთი..

ქაღალდის წერილი მარგოს

ეს მე ვარ, ელენი. ქაღალდის გოგო, ქაღალდის ქალაქში, ქაღალდის ადამიანებთან, ქაღალდის გრძნობებით. ხანდახან ქაღალდის ადამიანებს არ შეგვიძლია გავაკონტროლოთ სამყაროს ქაოსური წყობა. ნაბიჯები რომ აუწყო, უბრალოდ საჭიროა გამორთო შენში ყველაფერი შენი და მიყვე

მსხვერპლი,როგორც ასეთი.

ალბათ ყველას გქონიათ ისეთი მომენტი უკვე ყველაფერი მობეზრებული რომ გაქვს და ამ ცხოვრებიდან არაფერი გინდა..სიცოცხლის გაგრძელების მიზეზი კი მხოლოდ შენი მეგობრები არიან..დიახ მეგობრები და არა ოჯახის წევრები...

სკოლა...

სკოლა- თერთმეტწლიანი სასჯელი თუ ბედნიერება?ამ დაწესებულებას უამრავი ტკბილი ან მწარე მოგონება უკავშირდება. ექსკურსიები,გამოცდები,შატალოები, 'შპარგალკები',სახლში დარჩენილი რვეულები

how to love

თქვენ გგონიათ ახლა ჩემთან არ არის? სულ ჩემთანაა. გულში არა! მთელს სხეულში. სიცოცხლესაც დავთმობდი, მაგრამ არაა მასე. ბევრი რამ უნდა გაიღო სიყვარულისთვის, ეტყობა არ ვიმსახურებდი ან უბრალოდ მზად არ ვიყავი თორემ ვინმემ რო მითხრას არ გიყვარდაო გეფიცებით

მე უნიკალური ვარ!!!

მე უნიკალური ადამიანი ვარ ... ჩემი ჩვევებით თუ პირდაპირობით ... მიყვარს ის რასაც ვაკეთებ მომწონს როგორი აზროვნება მაქვს და ვამაყობ იმით რომ ამას არ ვმალავ ჩემში და ღიად ვსაუბრობ .... ყველაზე მეტად მწამს და ვენდობი საკუთარ თავს ვიცი მე თუ შემიძლია

შემოდგომისფერი გქვია!

შემოდგომა აშიშვლებს ყველაფერს და თითქოს მისაწვდომს ხდის იმას რაც ზაფხულმა გაიყოლა. მე ვგიჟდები -შემოდგომაზე მე ვგიჟდები - წვიმაზე და ისევ მე ვგიჟდები - ფოთლებზე ფერად,თვალწარმტაც ფოთლებზე.

ბოლო წვეთი.

საბოლოოდ დგება ის წამი,როდესაც აცნობიერებ რომ რეალურად შენს გვერდით არავინაა,არავინ გყავს რომ გული გადაუშალო და შენი ტკივილი გაანდო..ბევრი ცდილობს შენს ,,დახმარებას,, შენც მოთმინებით უსმენ და ხვდები რომ ისინი შენ გაკრიტიკებენ,რაც უფრო გტანჯავს და