დიახ, მე სუსტი ვარ

ეჰ, ღრმად ვიწყებ სუნთქვას, იმდენად ღრმად რომ ფილტვების ტკივილს ვგრძნობ და მაინც არ მყოფნის ჰაერი, რომელიც ჩემს გარშემოა. ვაღიარებ, დიახ მიჭირს მაგრამ ვაღიარებ შემომეჩვია სევდა ამქვეყნიური, აღარ მანებებს თავს, ვცდილობ, დიახ რაოდენ გასაკვირიც

მაინც რა არის სიყვარული ?!

სიყვარული ცაა - უსასრულო სილაჟვარდე, რომელშიც ოცნების ფრთებით დაფრინავ... ფრენის სწავლა ადვილია, დავიწყება კი შეუძლებელი! თუ ერთხელ მაინც შეძლებ და ფრთებს გაშლი, თუ ერთხელ მაინც აიჭრები ცაში და შეუერთდები მის უსასრულობას და თუ ერთხელ მაინც იგრძნობ

დო" რე" მი"

წყალი იმღვრება, ტალღები რევენ მას ტალღებს ქვები, ადამაინები და თევზები ქმნინიან. უნდა გეშინოდეს ამღვრევის, უნდა გეშინოდეს ცხოვრების, უნდა გეშინოდეს სამყაროს და შენ ბედნიერი იქნები.

ბნელი ნათელისთვის.

ხანდახან ვფიქრობ, რა მაგარია სიბნელე, როცა ვერაფერს ხედავ, სადა ხარ, რას აკეთებ, რა ხდება შენს ირგვლივ... სად მიდიხარ, რა გინდა, რას ეძებ, რატომ ეძებ... როცა შენი თვალსაწიერი შავი ფერით ივსება, თითქოს ეს სიშავე შენშიც აღწევს და უკუნეთი სიბნელე

And"finite (სრულად)

შენ გეგონა რომ მართლა მიყვარდი? გეგონა რომ მართლა შეიძლებოდა ჩვენი ურთიერთობა? ყველაზე სულელი არსება ხარ ყველაზე სულელი იცი რატომ? ჩემი ყველა სიტყვა დაიჯერე მაპატიე ისევ ისე როგორც ადრე შენ გგონია როდესმე მიყვარდი გამაჩნდა შენს მიმართ გრძნობა?

მე, შენ და მეტრო.

დღეს ისევ უემოციოდ ილევა რიგით სათვალავ არეული დღე. დღეს ისე,როგორც არასდროს მეტროში უშენოდ გავლილი ყოველი ვაგონი მტკივა.ახლა ისე როგორც არასდროს,მინდა ჩემს გვერდით ცარიელ სივრცეს შენ ავსებდე.შენ და არა მწვანე კაპიუშონიანი ბიჭი.ყოველთვის ნოსტალგიას

არეული

ამირიე ყველაფერი რაც დალაგებული მქონდა და ისევ ისე ეცადე თბილად ლაპარაკს როგორც ადრე ადრე როგორ ყველაფერი სხვანაირად იყო მართალია როცა ადამიანზე აღარ ფიქრობ მაშინ მოდისო ხოდა როცა შენი დავიწყება შევძელი ზუსტად მაშინ გამოჩნდი

მენატრები..

ისევ მონატრება...ისევ სინანული....ისევ ტკივილი და ისევ შენზე ფიქრი... რამდენი დრო გავიდა, მაგრამ ახლაც შენზე ვწერ... მაინც შენზე ფიქრები მატკიებს თავს....და გულს.... იცი რა მტკივა?... შენი სიყვარული... იცი რატომ?...არც მე ვიცი.... ფიქრი

ნეტავ, შემეძლოს !

ნეტა ახლა შემეძლოს მოვიდე, საწოლთან ჩამოგიჯდე და ნაზად გაკოცო, ვიგრძნო შენი სითბო, შენი სუნთქვა მოვისმინო, გიხილო... თუნდაც წამით გიხილო... ნეტავ, ფრთები მქონდეს - მოვფრინდებოდი შენს ფანჯარასთან, ჩამოვჯდებოდი და თუნდაც შორიდან, თვალს ვადევნებდი შენს

მთელი ცხოვრება !

როგორი უცნაურია ჩვენი ცხოვრებაა , რთულიი , მაგრამ საყვარეელი !! უცნაური და ამით საინტერესოო , ვიზრდებით დაა აღარ გვინდა რაღაც ასაკს მივაღწიოთ , ვიღლებით ცხოვრებით და გვინდა რაღაც შევცვალოთ მაგრამ შეგვწევს კი ძალა გავაკეთოთ რამე ? ! ცხოვრებაა ქანცს