ჰარი
ყველაფერს თავისი დრო გააჩნია ჰარი.სიყვარულიც ერთგვარ ექსპერიმენტს წარმოადგენს და მასაც სჭირდება გარკვეული დრო.მანძილი ვერაფერს ანგრევს.დრო ვერ ასუსტებს გრძნობამორეულ ადამიანებს.შენც ნუ შეგეშინდება ჰარი,ყველაფერი კარგად იქნება.ცოტაახერონტი
დროს წელავდა ,თითქოს რაღაცას ელოდებოდა. დღეის გასაკეთებელს,ხვალისთვის გადადებდა. თავს არ უვლიდა. არ ცხოვრობდა!ელენემ თავისი თავი დაინახა,მთლიანად არა მაგრამ ნამდვილად წააგავდა ამ პერსონაჟს.სწრაფად ჩაიცვა,ჩანთას ხელი დაავლო და სკოლაში გავარდა. შემდეგმეგობარი
დილას ყველაფერი საშინლად დაიწყო გზაზე მიმავაალი მარი იმას ფიქრობდა როგორ დაეძვრინა თავი დღეს სკოლიდან (რომელიც სხვათაშორის ეზიზღებოდა)სკოლის გზაზე თამუნა შეხვდადა, ისე გაიარეს მანძილი სკოლამდე ხმა არც ერთ ამოუღია, და არც მეორე. სიჩუმე ისევ მარიმნეტავ ცოცხალია ჯერომ სელინჯერი?
"აბა, რას ეუბნება ხოლმე ერთი კედელი მეორეს?" უცნაურია, რას შეიძლება ეუბნებოდეს ერთი კედელი მეორეს!... პატარა ბიჭმა კი _ ესმეს ძმამ, სელინჯერის მოთხრობიდან "ეძღვნება ესმეს" _იცის ამ გამოცანის პასუხი და წინასწარ ტკბება,ნატვრის ხე
ქალი სილამაზემ შეიძლება გააუბედუროს ან პირიქით გააბედნიეროს .. მხოლოდ მე ბუნებრივ ღვთიიურ სილამაზეზე მაქვს საუბარი .. ისეთივე როგორიც მარიტა იყო .. მაგრამ ეს ცხოვრება ისეა მოწყობილი რომ უმეტესად ლამაზი ქალი ბოლოს უბედური რჩება .. იმიტომ რომ ბევრიროცა მათხოვრად გადაიქცა ახლა ღირსება...
როგორც კი ვინმეს მიუახლოვდებოდა მხოლოდ ზიზღიან მზერას გრძნობდა… არა და სულაც არ სურდა ვინმეს შეშინება, ან სულაც მათგან ზიზღის დამსახურება… უბრალოდ ხანდახან მარტოობის სიჩუმის დარღვევა უნდოდა და ცდილობდა ვინმეს დალაპარაკებოდა, თუმცა ამაოდ…"მთავარი ხომ სიყვარულია"
12 წლის იყო რომ გაათხოვეს. პატარძალს მზითევში სათამაშოების მთელი სკივრი გაატანეს და ოჯახმაც ამოისუნთქა: ერთით ნაკლები წევრი ჰყავდათ სარჩენი და შვილიც კარგ ბიჭს ჩააბარეს: შეძლებულს, ტანადს, კარგი ოჯახის შვილსა და თვითონაც მეოჯახეს.უკუნეთს უხდება რითმა ( პირველი თავი)
- დილა მშვიდობის ლიზა!- მეზობელი სახლის მეპატრონე თავს ხრის და პასუხს არც უცდის ისე აგრძელებს გზას სკოლისკენ. - დილა მშვიდობის!- ჩავილუღლუღებ ისე ჩუმად, რომ მეც კი მეპარება ეჭვი, ვთქვი თუ არა რაიმე.თავისუფლება ფერებს!
ესეც ფერი იყო! დიახ ფერი. ჩამქვრალი და გაცრეცილი მაგრამ მაინც სიცოცხლის წყურვილით სავსე. ფერი იყო რომელიც დედამიწის დარდით გაჟღენთილიყო . ადამიანების სიძულვილს დაეთრგუნა და დაეჩრდილა , ნელ-ნელა გაქრობასაც უქადდაჩემი თვალით დანახული რუსეთის აგრესია
დედა,რომ ბოროტ ავსულებზე მოყვებოდა ზღაპრებს, ალბათ ისეთები არიან რუსი აგრესორები,რომლებსაც ქვეყანაზე არაფერი ადარდებთ... მე მჯერა,რომ აუცილებლად დავბრუნდები უკან,ჩემს სოფელში,მაგრამ რუსი აგრესორი ჩემთვის ყოველთვის იქნება ის,ვინც ბავშვობა მომპარა...ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.