ჩაი ლიმნით... ერთი კოვზი შაქრით

ჩაი ლიმნით... ერთი კოვზი შაქრით ისე ემთხვევა გემოვნება ამ საკითხში როგორც შეხედულებებში და აზრებში. შენ მოამზადებდი თუ მე ? (ამაზე არ გვისაუბრია) რა მნიშვნელობა აქვს... წიგნი უნდა წაგეკითხა ჩემთვის, რომ მეუბნებოდი არასოდს წამიკითხავს ხმამაღლა

ფსიქოლოგი და მე.

უკვე ორი თვეა ვყვირი და ვიყურები აქეთ-იქით, თვალებს გაფაციცებით ვატრიალებ და ვცდილობ დავინახო ის ვინც უკვე ორი თვეა დამდევს . მე ფსიქოლოგთან ვიმყოფები ყოველი კვირის ლუწ რიცხვებში . ჩემი ფსიქოლოგი მამრობითი სქესის იყო , სახელად სტივენი ერქვა და

ჩვენ

ჩემი თითები უყვარდა. მიუხედავად იმისა, რომ არასდროს უნახავს. ჩვენ წერილებს ვწერდით ერთმანეთს და ეს არაფერს ჰგავდა. ის არ იყო სრულყოფილი. მეტიც, სრულყოფილებამდე ნორმალურ ადამიანზე მეტი აკლდა. არც მე ვიყავი სრულყოფილი. არასდროს ვყოფილვარ სრულყოფილი.

ერთი დღე პარკში

- გამარჯობა - უმმ.. გამარჯობა?,- ავხედე მე. პარკში ვიჯექი, ხის ძირას, და თავზე ვიღაც უცხო ბიჭი წამომდგომოდა. - ისაა.. აქ ხშირად გხედავ ხოლმე.

დრო ვერ ანადგურებს,გრძნობამორეულ ადამიანებს

-ამ საქმეს ჯერ მხოლოდ ახლა ვიწყებ და შესაბამისად თქვენ პირველი ხართ.ინტერვიუ შეიძლება? ქალმა,რომელსაც დროის დაუნდობლობა სახეზე აღბეჭვდოდა ,თეთრი,ჭაღარა თმა შეისწორა და ლამაზად გაიღიმა. -რა თქმა უნდა. კვლავ ღიმილით წარმოთქვა სიტყვები და თითები

"ნახვამდის" (სრულად)

თუმცა ვის რა ვაგრძნობინო მეც ვეღარაფერს ვგრძნობ მეცც აღარ მჯერა არაფრის.. არც იმის მჟერა რომ გაზაფხულდებაა არც იმის რომ სხვა სეზონიც დადგება ამ ცივი სეზონის გარდა... არაფრის არ მჯერა.. არ მჯერა არც უცნაური დამთხვევების მაგრამ ყველაფერი ხომ მართლაც

ჰარი

ყველაფერს თავისი დრო გააჩნია ჰარი.სიყვარულიც ერთგვარ ექსპერიმენტს წარმოადგენს და მასაც სჭირდება გარკვეული დრო.მანძილი ვერაფერს ანგრევს.დრო ვერ ასუსტებს გრძნობამორეულ ადამიანებს.შენც ნუ შეგეშინდება ჰარი,ყველაფერი კარგად იქნება.ცოტა

ახერონტი

დროს წელავდა ,თითქოს რაღაცას ელოდებოდა. დღეის გასაკეთებელს,ხვალისთვის გადადებდა. თავს არ უვლიდა. არ ცხოვრობდა!ელენემ თავისი თავი დაინახა,მთლიანად არა მაგრამ ნამდვილად წააგავდა ამ პერსონაჟს.სწრაფად ჩაიცვა,ჩანთას ხელი დაავლო და სკოლაში გავარდა. შემდეგ

მეგობარი

დილას ყველაფერი საშინლად დაიწყო გზაზე მიმავაალი მარი იმას ფიქრობდა როგორ დაეძვრინა თავი დღეს სკოლიდან (რომელიც სხვათაშორის ეზიზღებოდა)სკოლის გზაზე თამუნა შეხვდადა, ისე გაიარეს მანძილი სკოლამდე ხმა არც ერთ ამოუღია, და არც მეორე. სიჩუმე ისევ მარიმ

ნეტავ ცოცხალია ჯერომ სელინჯერი?

"აბა, რას ეუბნება ხოლმე ერთი კედელი მეორეს?" უცნაურია, რას შეიძლება ეუბნებოდეს ერთი კედელი მეორეს!... პატარა ბიჭმა კი _ ესმეს ძმამ, სელინჯერის მოთხრობიდან "ეძღვნება ესმეს" _იცის ამ გამოცანის პასუხი და წინასწარ ტკბება,