ფორთოხლის არომატით
- სიგიჟეა ეს ყველაფერი, - ვეუბნები და ჩაის ბოლო ყლუპს ვსვამ.- მერე რა? - მპასუხობს ისე სასხვათაშორისოდ.- ზღვარზე ვდგავართ. ზღვარზე, რომლის მიღმაც საკუთარი თავი მე აღარ მეკუთვნის.- გადადგი ნაბიჯი, - მეუბნება და პირდაპირ თვალებში მიყურებს. - და იქ რაარშობილი ბავშვის დღიური
ჩემი პირი სწორედ ახლა იხსნება. მხოლოდ დაფიქრდი, ერთ წელიწადში ან დაახლოებით ამდენ ხანში მე ვიკისკისებ და მოგვიანებით ვილაპარაკებ. ვიცი, რომელ სიტყვას ვიტყვი პირველად: დედა.25 ოქტომბერი დღეს ჩემმა გულმა თავისით დაიწყო ძგერა. ამ წამიდან დაწყებული ისიმედი...
არის მომენტები როცა არავინ გაინტერესებს,იკეტები შენს თავში და ფიქრობ,რატომ გაჩნდი ამ ქვეყანაზე? რატომ გაჩნდი თუ ასეთ ტკივილში უნდა იცხოვრო? ფიქრობ და ვერ აცნობიერებ რა ხდება შენ თავს,იცი რომ არ გაქვს უფლება შენ თავს,იცი რომ არ გაქვს უფლება შენ თავსზამთრის ზღაპარშიც მხოლოდ შენ ჩანხარ
არ ვიცი როგორი გამოვიდა,მაგრამ ეს ჩანახატი ეხება ყველა შეყვარებულ ადამიანს,რადგან ყველა ასეთი ადამიანის მოვალეობაა არასოდეს დაიდოს ბინა ჩვენს გულში მკაცრმა ზამთარმა,არასოდეს მოხდეს გულის გაასმაგებული ძგერის შეჩერება და არასოდეს არ უნდა დავკარგოთ2015-დან 2050-ში
2050 წელია?! ღმერთო,არ მჯერა.რამდენი დრო გავიდა მას შემდეგ,რაც პირველად ვიყავი შეყვარებული.წლებიც კი ამრევია ერთმანეთში..ისე მდურედ მივყვები ცხოვრებას,რომ სათვალავის მნიშვნელობაც კი დამავიწყდა.ერთი კვირაა არ უწვიმია...
არ წვიმს.... უკვე ერთი კვირაა არ უწვიმია.... ყველას სახეზე ღიმილი აკერია, მაგრამ ნახევარზე მეტი ყალბია. სამწუხაროდ, წვიმა მხოლოდ სკოლის დღეებშია და ვერ ვახერხებ ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარმა აცრემლებული თვალებით ვუყურო წვიმის წვეთებს და ვერ ვითვლი მათ,,ეკლესია არის სამოთხის კარიბჭე,,
აპრილში ისევ დაიწყო თოვა, ღრუბელმა არა, გათოვდნენ ხეები სხვადასხვა ფერად....დღეს აპრილის ცამეტია.მე კი ტყეში მარტოდმარტო დავბოდიალობ....ყვავილების სურნელით გაჟღენთილია ჰაერი და ცხვირში სასიამოვნოდ მიღიტინებს... ტყიდან შორიახლოს ხმაური მომესმა, მეცჯილდო უმადურობისთვის
თითქოს ერთი ჩვეულებრივი ღამე იყო... სამსახურებიდან დაბრუნებულ ადამიანებს დასვენება კარგა ხნის წინ დაეწყოთ. აქა-იქ ქუჩებს, ღამის წყვდიადის გასაფანტად, ლამპიონები ანათებდა ისე, როგორც ადრე...ბებიის ჩახუტება
ექიმის კაბინეტიდან გამოვედი. ექოსკოპიიდან. ხელში რაღაც შავი სურათის მსგავსი მეჭირა და სწრაფად მივაბიჯებდი ქუჩაში. ერთი სული მქონდა მისთვის მეთქვა. დრო და დრო შავ ფოტოსურათს ხელში ვჭმუჭნიდი და გულზე ვიკრავდი.აი მისი სადარბაზოც. პირველი კიბე. ლიფტი არგალაკტიონის მოგზაურობა XXI საუკუნეში
–აი, ეს არის თქვენი პრობლემა! – თითს ჰაერში ფშიკავს და ფანჯარასთან მიდის. – ის, რასაც ვხედავ არის ცარიელი ქუჩები. „ტყუპად“ შეკრული ადამიანები, რომლებისთვის სიყვარული პრესტიჟია. ვხედავ წყვილებს, რომელთა თვალები არ ელავს სიყვარულით. ვხედავ სიყალბეს.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.