დაკარგული ბავშვობა,
აი ახლაც,ოთახში ვზივარ და ვტირი. ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს მთელი ბავშვობა დავკარგე,თითქოს ყველა მოგონება მას გაჰყვა და აღარასოდეს,აღარასოდეს დაბრუნდება.დიდი არაფერი,ძაღლი იყო,რომელიც იშლებოდა და ბალიშადაც გამოიყენებოდა. ძალიან მიყვარდა. რომკლინიკაში
-არა ვარ გიჟი!-ისმოდა გოგონას განწირული ხმა, – დედა, შენც არ გჯერა, უთხარი, რომ არა ვარ გიჟი!- მიუბრუნდა და მიაძახა ვიღაც თავჩაქინდრულ, ოდნავ პუტკუნა ქალს, სავარავუდოდ “დედას”. -როგორ ვიქნები გიჟი, შემამოწმეთ, რაც გინდათ მკითხეთ! როდის ჩაიძირადრო უკან არ ბრუნდებაა
დრო უკან არ ბრუნდება! ძალიან დიდი ხნის წინ როდესაც 8 წლის ვიყავი სრულიად შემთხვევით, ჩემდა უნებურად დავინახე,.. ის ისეთი იყო დანახვისთანავე შემიყვარდა.. მან ჩემი ცხოვრება სრულიად შეცვალა ერთად ბედნიერები ვიყავით, მეგონა ჩვენზერთულია,ძალიან რთული!..
ნუთუ აღარ არსებობს ამ ქვეყნად სიკეთის,სიყვარულის წყარო...რატომმ???რა ამაზრზენია სამყაროო ეს შურით გაჟღენთილი ბრბო ერთმანეთისთვის რომ არიან უცხოო ამ ყველაფრის მიზეზი შურია... რთულია ყველაფერი,ძალიან რთული!..სხვა დროს შეიძლება ვეღარც შეძლო ასე ტირილი.
მიაბიჯებ ქუჩაში, მიყრუებულ ადგილას. გვერდით ჩავლილი მანქანის ძრავის გუგუნი გაფხიზლებს ფიქრებში ღრმად ჩაძირულს. ყურთასმენას მუსიკა გიხშობს, ღმერთმა დალოცოს ყურსასმენის გამომგონებელი. ბოლო ხმაზე ისმის სიმღერა, რომელიც სულში გწვდება, შიგნეულობას გაცლისწვიმის ქალი
ასეთ არაფრით გამორჩეულ ვითარებაში,სადაც ყველაფერი გაცრეცილი და წვიმის ფერი უნდა ჩანდეს,ყურადღება მიიქცია ერთმა ფაქტმა,ამდენ "მეჩქარება" ადამიანში,ერთი,მხოლოდ ერთი არ ჩქარობდა,არც არაფერს იფარებდა თავზე.ის იყო უნდა მეფიქრა გიჟიათქო,რომ გამახსენდა,მეცგული სევდას ვეღარ იტევს
"მოდიხარ სახლში, იმზადებ ყავას, ჯდები, ირგვლივ კი სიჩუმეა.. და ყველა ჩვენთაგანი თვითონ ირჩევს, რა არის ეს: მარტოობა თუ თავისუფლება..." გარეთ, ქუჩაში წვიმს, ისევე, როგორც შიგნით, ჩემში, ჩემს სულში. გარეთ წვიმის წვეტებით სათითაოდ ივსება გუბეები,მარიონეტი
კიდევ ერთი დილა...ისევ გაათენე,არ დაგძინებია,..მთელი ღამე მათ,დედამიწაზე მოხეტიალე სულებს ელაპარაკებოდი...ბევრი რამ გითხრეს...ისინი ყოველ ღამე მოდიან შენთან და ძილის საშუალებას არ გაძლევენ...ეს სულაც არ არის ცუდი,შენ მათზე ყველაფერიფსიქო(ფატის) დღიური
მე ვარ ფატი, 13 წლის, დღეს დედამ ვიღაც ექიმი მომიყვანა სახლში.რაღაც უცნაურ კითხვებს სვამდა, მგონი დებილი ვგონივარ… თან ისეთი უცნაური სახელი ჰქვია… ისეთი ფერები აქვს, გულს მირევს. მისი ფერები უმრავლესობის სახელიც კი არ ვიცი. ძალიან ჭყეტელა ფერებია,პროლოგი, ანუ ვიწყებ!
პირველ რიგში, მოგესალმებით. ბევრი ვიფიქრე, დავრეგისტრირებულიყავი თუ არა საიტზე. ვწერ დიდი ხანია, მაგრამ ჩუმად, ჩემთვის და აქამდე უახლოეს ადამიანებსაც კი არ ვაძლევდი უფლებას ჩემი ჩანაწერები წაეკითხათ. ისტორიებს, რომლებსაც ვწერ, ჩემ ნაწილად აღვიქვამტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.