წვიმის ქალი

ასეთ არაფრით გამორჩეულ ვითარებაში,სადაც ყველაფერი გაცრეცილი და წვიმის ფერი უნდა ჩანდეს,ყურადღება მიიქცია ერთმა ფაქტმა,ამდენ "მეჩქარება" ადამიანში,ერთი,მხოლოდ ერთი არ ჩქარობდა,არც არაფერს იფარებდა თავზე.ის იყო უნდა მეფიქრა გიჟიათქო,რომ გამახსენდა,მეც

გული სევდას ვეღარ იტევს

"მოდიხარ სახლში, იმზადებ ყავას, ჯდები, ირგვლივ კი სიჩუმეა.. და ყველა ჩვენთაგანი თვითონ ირჩევს, რა არის ეს: მარტოობა თუ თავისუფლება..." გარეთ, ქუჩაში წვიმს, ისევე, როგორც შიგნით, ჩემში, ჩემს სულში. გარეთ წვიმის წვეტებით სათითაოდ ივსება გუბეები,

მარიონეტი

კიდევ ერთი დილა...ისევ გაათენე,არ დაგძინებია,..მთელი ღამე მათ,დედამიწაზე მოხეტიალე სულებს ელაპარაკებოდი...ბევრი რამ გითხრეს...ისინი ყოველ ღამე მოდიან შენთან და ძილის საშუალებას არ გაძლევენ...ეს სულაც არ არის ცუდი,შენ მათზე ყველაფერი

ფსიქო(ფატის) დღიური

მე ვარ ფატი, 13 წლის, დღეს დედამ ვიღაც ექიმი მომიყვანა სახლში.რაღაც უცნაურ კითხვებს სვამდა, მგონი დებილი ვგონივარ… თან ისეთი უცნაური სახელი ჰქვია… ისეთი ფერები აქვს, გულს მირევს. მისი ფერები უმრავლესობის სახელიც კი არ ვიცი. ძალიან ჭყეტელა ფერებია,

პროლოგი, ანუ ვიწყებ!

პირველ რიგში, მოგესალმებით. ბევრი ვიფიქრე, დავრეგისტრირებულიყავი თუ არა საიტზე. ვწერ დიდი ხანია, მაგრამ ჩუმად, ჩემთვის და აქამდე უახლოეს ადამიანებსაც კი არ ვაძლევდი უფლებას ჩემი ჩანაწერები წაეკითხათ. ისტორიებს, რომლებსაც ვწერ, ჩემ ნაწილად აღვიქვამ

მწარე ბედი

ეს თქვენთვის არის მალე თორემ უკვე ერთი კვირაა რაც გამოფხიზლდი -ხელი მოკიდა ექიმმა სელს და საწოლში დააბრუნა. -ანალიზებმა აჩვენეს რომ საჭირო არ არის თქვენი აქ ყოფნა. მკურნალობას სახლში განაგრძობთ. შენ კი ტომ ვიმედოვნებ სწო გადაწყვეტილებებს მიიღებ. არ

თავისუფლება ფერებს!

გიჟი არ ვიყავი. უბრალოდ ყველას ასე ეგონა. სახლშიც და კლინიკაშიც. იმის გამო, რომ ყველაფერს ფერებით აღვიქვამდი, ადამიანების ჩათვლით. შესაბამისად, ადამიანები დიდად არ მიზიდავდა. ყველა მათგანში იყო რაღაცნაირი ფერები, რომლის სახელებიც მე არ აქვს, მაგრამ

სათნოების სახლში

პატარა გოგონა ვიღაც ქალმა ხელჩაკიდებული მიიყვანა „სათნოების სახლში“ ქალი – შენ აქ დარჩები /უთხრა და წავიდა/ ახალგაზრდა ქალმა ხელი ჩასჭიდა, გაიღიმა, მთავარ ოთახში შეიყვანა და სხვა ბავშვებს გააცნო.– ეს ლინდაა, გაიცანით, დღეიდან ჩვენთან

წერილი საიქიოდან

ისევ ხელში მიჭირავს გული,არ ვუშვებ...ვებღაუჭები..იქნებ სწორედ იმ გულჩასაჭდს ვეძებ,რომელიც დავკარგე...ვეძებ და ასე გრძელდება მარადიულად...ვინ იცის თუ ვიპოვი მას...იქნებ ეს შეუძლებელია,მაგრამ მაინც მიჭირავს ეს მფეთქავი არსება..

წარსულ გრძნობებს

გაივლი ქუჩაში და თვალში შენდაუნებურად მოგხვდება ორი ერთმენეთზე ჩაჭიდებული ხელი, მაგრად რომ უჭერენ ერთმენეთს დიდი გრძნობებით და ასევე შენდაუნებურად გეტკინება მარცხნივ, მაგრად, ძალიან მაგრად. შეიძლება ცრემლებიც კი მოგაწვეს თვალებზე, ან უკიდურეს