ბებოს და პაპას წერილი

ბებო და პაპა როგორ ხართ მომენატრეთ მომენატრა თქვენი ხუმრობები თქვენი ამოვლებული ჩურჩხელები უკვე უთქვენობას ვეღარ ვუძლებ, მინდა მალე ჩამოვიდე და თქვენთან ვიყო. პაპა ისევ ისეთი ხუმარაა როგორიც ადრე ? მალე ჩამოვალ თქვენთან და ერთად ამოვლოთ ჩურჩხელა

ტყუპი

ოპტიკური ილუზიებიდან ნეტავ თუ გამოვაღწიეთ, გახსოვს ერთდროულად რომ გვაწუხებდა შიმშილი? ახლა რაღაც სხვა გვშია, რაღაც სხვა, უნაპირო...მე ღმერთობაში გადავეშვი, რეი ზღვაზეა და არ მგონია უკან დაბრუნდეს

"ადამიანები"

დრო გადის... ჩემს ცხოვრებაში კი არაფერი იცვლება. გაგიგიათ? "ცხოვრება ერთ წერტილში ვერ გაჩერდება"-ამ ფრაზას სასტიკად არ ვეთანხმები. და მაინც სადამდე მიდის ცხოვრების სისასტიკე? თუმცა აზრი არ აქვს, მაინც გიწევს ბრძოლა, ცხოვრებას არ აინტერესებს რომ

დუდასფერი (სრულად)

მეგონა ჩემი მეხსიერების მუდმივობა არ მომცემდა შენი დავიწყების უფლებას, მაგრამ ისე გადავსხვაფერდი, ისე გადამავიწყდი, როგორც გალაკტიონის “მესაფლავე”-ში საფლავზე მისულ ნაზ გოგოსა და გულმხურვალე ბიჭს თავიანთი მტკივნეული “ნაწილები”.

მწვანე თვალება გოგო

ასეთი როდის გავხდი,სად დავუშვი შეცდომა,ვისი სიყვარული იყო ზედმეტი და ჩემთვის არა საჭირო ჯერ ვერ გამიგია.. უჯრაში ჩაკეტილმა ჩემმა ზღვამ თუ ვერ წალეკა სამყარო,რომელიც უზომოდ ცუდად მექცევა

მე

დავიშალე, ნაწილებად დავიშალე, რომელებიც ჩემს ირგვლივ მიმოიფანტნე.ვერ ვკრებ, ძალა არ მყოფნის.

ტერენტი გრანელი - გულიდან სისხლის წვეთები

მე ვწერ ამ სტრიქონებს ქარიან ღამეში, როდესაც წვიმის წვეთები ეცემიან მინას და როცა სიშორეზე ტირის როიალი. მე ახლა მაგონდება ჩემი ცხოვრების ქარიშხლიანი დღეები და სინანულის ჟრუანტელი მივლის. თანაც მიხარია, რომ ვარ ტერენტი გრანელი.

ინგრიდი

იცი, მე რა მიყვარს? წვიმაში სეირნობა... წვიმის წვეთი სხეულზე რომ გეცემა, თითქოს ბუნებასთან ურთიერთობ. წვიმასაც კი ელაპარაკები და იცი, რას ამბობს?

ზღაპარი

აღარც კი მახსოვს ბოლოს,როდის გავატარეთ ასე შეხმატკბილებულად დრო,დრო რომელიც ძვირფასია ყველა ადამიანისთვის.აივნის ემოციურ საუბრიდან მალევე გადავინაცვლეთ საძინებელში. მთელი ღამე არ მოგვიხუჭია თვალი.

არასოდეს

-არასოდეს არ დაგწყდეს გული.. -როდესაც -სიკეთეს აკეთებ -და ამ ყველაფერს..