ნინი რომელსაც ბედნიერი წარსული ჰქონდა

ისევ თოვს….ისევ თეთრია ყველაფერი….ისევ მხიარულობა, ისევ გუნდაობა, თოვლიანი გზები, ფიფქები….ყველა ბედნიერია, უხარიათ თოვლი, რომელიც მოვიდა… ამ ყველაფერთან ერთად ყველას აქვს იმედი, იმედი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება...

ტკივილი

პაპა ყველასთვის საყვარელი ადამიანია ასევე ჩემთვისაც, ახლა ძალიან ცუდად ვარ არც კი ვიცი როგორ დავწერო ის რისი დაწერაც მე მინდა. მე ჩემს პაპასთან იმდენი კარგი წუთები მაქვს გატარებული ვერც კი ავღწერ, პაპა გთხოვ არ დამტოვო შენს გარდა ვინღა მეტყვის რომ

გამჭირვალება

ლურჯად შეღამდა ...გათენდება მალე ლურჯად ... მერე გადაჯდება მალე სავარძელში და იქედან გახედავს ვერცხლისფერ ტყვიის გუბეებს. მერე მოვიდა ამ სახლში რადგან წუხელ მთელი საღამო სვამდა, მთელი საღამო სვამდა დამთელი ღამე ვერ იძინებდა. სიზმარიც თვალებღიამ ნახა,

იმ დროს

მაჯადოვებენ დამღუპველი ღვინის ტუჩები ბროლის ღაწვები და ქანდაკების თლილი სხეული. თითქოს სამყარომ ის განგებ შექმნა, რომ მარად მე დავეტანჯე ცალმხრივი გრძნობით.

HBD

დღეს 15 იანვარია და ჩემი დღეა ეს დღესასწაული წელიწადში ერთხელ მოდის, არ მინდა იმაზე ვწერო, რომ წლები გვემატება, ვბერდებით და ასე შემდეგ წელიწადის დროები ბრუნდებიან, ადამიანები კი აღარ... ზამთარი განმეორებადია, ადამიანი კი არა . ადამიანი ფიფქივით

წითელი მალბორო

მე ბალახები არ მეხუტებიან, რომ მზეში გამდნარი ბობის ხავერდოვანმა ხმამ სამოციანების ზაფხულში მისროლოს. აბა აქ როგორ გავბედო ლეი ლეიდი ლეი ჩავრთო, ან რივერსაიდი, როცა ყველა მდინარე გაიყინა, ჩემს გულში რომ არი ისიც

უსამართლობის თემა

ვინ არ შეხვედრია ცხოვრებაში უსამართლობას? ზოგჯერ ადამიანი მართლა ხვდება უსამართლობას, თუმცა ზოგჯერ მას უბრალოდ ეჩვენება, რომ უსამართლოდ მოექცნენ. უსამართლობა ემოციურ ტკივილს გვაყენებს;

საუკუნო ოცნების დაქალს

მიყვარს ჩვენი ოცნებები,მიზნები და მისწრაფებები.. ყველაფერი რაც ჩვენ გვიკავშირდება.მიყვარს,როგორ ვსაუბრობთ პირადულ პრობლემებზე და საკითხებზე, სულაც ჩვენ ორი მაინც თითქოს მონათესავე სულები,ვართ და გვეშინია არ დავკარგოდ ნახევარი.

უხილავი ძაფის თეორია (მე-3 ნაწილი)

ჩახლართული ამბები ერთი სტუდნეტის პირადი ცხოვრებიდან, რომელიც უცხოურ სერიალის სცენარს მოგაგონებთ, მაგრამ რეალურ ამბებზეა დაფუძნებული. ეს ისტორია დაგანახებთ, რომ როდესაც ადამიანები ერთმანეთთან ვართ დაკავშირებული, ადრე თუ გვიან, მოსახდენი მაინც

საუბარი ფიქრებით

ჩემი ფიქრების ხმაურს, ფონად სხვა ტონალობის "მუსიკა" გასდევდა. როგორც ლექსებშია...რომ კითხულობენ და თან უკან რაღაცა უკრავს, რაც მეტად ემოციურს ხდის კითხვის პროცესს...და მამაო ისევ აგრძელებდა...