სიკვდილის ანგელოზი თავი 1

წვიმდა, ყველაფერი ბინდს მოეცვა, მხოლოდ წვეთების მხა ისმოდა და რაღაც ჩხარუნის, არ კაკუნის, ქუსლების კაკუნის ხმა ისმოდა, მას ერთვოდა სლუკინი, ქალი ტოროდა. ღამის პირველ საათს გვარიანად გადასცილდა, რას აკეთებდა ახალგაზრდა

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (15 თავი)

ესეც მეთხუთმეტე თავი. დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, თუ რამე შენიშვნა გაქვთ დაწერეთ და ვეცდები გამოვასწორო. ან პერსონაჟში თუ არ მოგწონთ რამე.. შემდეგი თავს ხვალ დავდებ.კლუბიდან გამოვედი და ტელეფონში

ანუკი(7)

-ლიზის ჩემოდანში ჩადებ და მერე სადმე პადვალისნაირ სასტუმროში მიიყვან?-არ წამოვა.-ნაღდად? და რო გამოგეკიდოთ?დიტოს არ შეეძლო ამ შესაძლებლობების გამოტოვება, ამ სიტუაციის გამო ალბათ მთელი ცხოვრება ესე გააგრძელებდა მის დაცინვას.

ოლეანდრა (3)

*-*-* მეორე კვირა იწურებოდა, თავადთან არასახარბიელო ჭორები მიდიოდა. იმ დღეს, ქალაქისა თუ ახლომახლო სოფლების მაცხოვრებლები თავადის სახლში მომხდარ ამბავზე ჩურჩულებდნენ. მანამ სჯეროდათ მომხდარის აბსურდულობის, სანამ ახალგაზრდა, ცხრამეტიოდე წლის ბიჭმა

ზღვარზე

მაღალი შენობების მიღმა მზე ნელნელა იწურება, წუთიერი ცხოვრებისგან დაღლილი, უკიდეგანო დასალიერში სამოგზაუროდ მიედინება და მასთან ერთად იკარგება სინათლე, სიკეთე, იმედი და სათავეში ექცევა სიბნელე, წყვდიადი და უიმედობა,

მეგრელი და სვანი. (2)

ჩვენმა სასტავმა ავიტეხეთ საღამოს კლუბში წავიდეთო, ნანუკამ , რომ გაიგო გეგიც მოდისო ლამის უკვე კლუბში დაგვხვდა! ნეტავ შეაგნებინოს ვინმემ , რომ გეგის ლილე უყვარს, უუუყყყვააარს! ჰო, რა ვქნათ?! ვერ ხდება ყველაფერი ისე ამ ცხოვრებაში, როგორც ჩვენ გვინდა!

ყველას წინააღმდეგ (თავი 3)

იფიქრო რომ შენზე გაბრაზებული ვარ, თანაც უნდა იცოდე როგორი მამაც გყავს. ხვალ სადმე შევხვდეთ კარგი?_ბოლოს დროზე და ადგილზე შევთანხმდით და ლოყაზე მოფერებით დამემშვიდობა. ჩემს ოთახში ასული ფანჯარაზე ჩამოვჯექი, მან ჩემ გამო ბევრი რამ დაკარგა, მამამისი

სხვანაირი (5)

სახლში როცა მივიდა, ვერც კი იაზრებდა რა მოხდა, დიდი სიჩქარით მისკენ წამოსული მანქანა, სიკვდილისა და სიცოცხლის ზღვარზე დარჩენილი, უცნობი ბიჭის მიერ მისი გადარჩენა, მისი საოცრად თბილი ხელები, დაუვიწყარი თვალები და გამოხედვა, ეს ყველა დეტალი და ემოცია

შემთხვევით დაქორწინებული (17-18-19-თავები)

ვგრძნობდი, როგორ ვიკარგებოდი ბურუსში და გააზრების უნარსაც ხელს ვუქნევდი. ერთიანად ალექსანდრეთი მოცულს, არ შემეძლო არაფერზე ფიქრი, გარდა იმისა, რომ მე ის მიყვარდა. გონის დაკარგვამდე, გულის წასვლამდე და ჭკუიდან შეშლამდე. არ მაინტერესებდა, რა იქნებოდა

დათა (სრულად)

–ნი,ხო იცი,შენს მდგომარეობაში ნერვიულება არ შეიძლება–ოდნავ წამოზრდილ მუცელს ღიმილით დახედა გიგილომ. მომენტალურად იგრძნო ნინამ შიში,ტკივილი. –რა ხდება გიგილო?დინა,თიკა,რას მიმალავთ ა?–ხმა ჩუწყდა ნინას,მოწყვეტით ჩაეშვა სავარძელში. –ნინა,აი თუ