დაწუნებული სარძლო (ბათუმი) 1ნაწილი სრულად

მისი ყველა უჯრედი ტკივილს გადმოსცემდა, მთელი სხეული ტკივილად იყო ქცეული, ყოველი ნაბიჯი ტკიოდა, სხეულის ყოველი უჯრედი ეგლიჯებოდა, კიოდა და მისი კივილი არავის ესმონდა, ქალაქში უამრავი ადამიანი დადიოდა და ვერავინ გაიგო საზარელი კივილი... რატომ არ

ცუდ დროს ცუდ ადგილას ( 4 თავი )

რამოდენიმე დღე დაყვეს სანდროს აგარაკზე კარგი დროც გაატარეს , მთელი დღე ფილმებს უყურებდნენ სიმღერებს ბოლო ხმაზე რთავდნენე და ცეკვავდნენ , თუმცა ეს ბედნიერება დიდხანს არ გაგრძელებულა მალე გამოცდები იწყებოდა გოგონები კი ნერვიულობისგან კანკალებდნენ

Never miss a chance to dance (X თავი)

მოსკოვის აეროპორტში რომ ჩავედით,ვიღაც ქალი დაგვხვდა.მგონი ვერა ერქვა. რომ გითხრათ გაბრწყინებული სახით დაგვხვდათქო,მოგატყუებთ! ცოტახანი იქ ილაპარაკეს მასწავლებელმა და ვერამ.რაღაცას ამოწმებდნენ,იქიდან კი ულამაზეს, ხუთვარსკვლავიან სასტუმროში

ცეცხლოვანი ტანგო /10თავი

ნათანიელმაც გააგრძელა თავისი საქმე. კისერში კოცნიდა და მისი კვნესის ხმა ყურებში სასიამოვნო მელოდიასავით ესმოდა,კისრიდან მკერდისკენ ჩაუყვა,ეფერებოდა და მოდუნების საშუალებას არ ძლევდა. მკერდიდან მუცლამდე ჩავიდა,ისე აგემოვნებდა თითოეულ ნაწილს,თითქოს

აფროდიტას ბრალია(თავი მეხუთე)

დარაბებს მიღმა, ნახევრად ჩაბნელებული ოთახში, საშინლად ცხარე, „100 გრადუსი ცელსიუსით“ ანუ ოჯახური, დაძაბული, მძაფრსიუჟეტიანი კამათი გამართულიყო წაბლისფერთმიან, ლურჟთვალა ქალსა და მის კარამელისფერ ქერა ქოჩრიან ვაჟიშვილს შორის. ბიჭს მაისური არ ეცვა,

ბავშვობის სიყვარული 2

ნიკოლოზს ნინი 6 წელი უყვარდა, ყველაფერს აკეთებდა ნინის ოდნავი ყურადღებისთვისაც კი. ნინი ერთი ძალიან ბანალური გოგო იყო. იმას ყველა აღიარებს, რომ ულამაზესი იყო, მაგრამ ყველაფერი ფიზიკურობა ხომ არ არის.. შინაგანად საშინელი ადამიანი იყო, რასაც ნიკოლოზის

Lunae Lunem #3

მოსაცდელში ვიცდიდი. ეტყობა, კარგად გადანაწილებული განრიგის გამო, ხალხის რაოდენობა კატასროფულად ბევრი არ იყო. არადა, ეგ მაინც მახსოვს, იმ ღამით კლუბში ბევრნი ვიყავით. პირველს სათვალიანს ვამჩნევ, რომელიც ჩემკენ მორბის. -გამარჯობა! თუ ... მეშლება?

ნაადრევი ქორწინება (ნამდვილი ამბავი)

ჩემი დიდი ბებია ალექსანდრა 12 წლის გაათხოვეს. გაათხოვეს და გააყოლეს 27 წლით უფროს ბაბუაჩემს. ამაზე რომ ვფიქრობ, ბებიაჩემი ჩემიანი მგონია და ბაბუა ვიღაც სხვა, უცხო კაცი. ბებია- მსხვერპლი, ბაბუაჩემი კი- დამნაშავე. არადა, მაშინ ასე იყო… ასე ცხოვრობდნენ.

ფერები?! ...15...

ბავშვის მამა ვინ არის?- უცბად გამაცია, დავიბენი... მეგონა ჩემს წეღანდელ ნათქვამს, ცოტას მაინც მიაქცევდა ყურადღებას, მაგრამ შთაბეჭდილება დამჩა თითქოს გულში, ჩემთვის მეთქვას ის სიტყვები და არა ხმამაღლა, მისთვის. რა მეთქვა? რა მეპასუხა? ვიციდი რომ

შრამიანი წარსული 4 თავი

მტკივა. თვალებს ვერ ვახელ, თითქოს ერთმანეთზე მიმეწებნენ, მაგრამ მოიცა მე გუშინ სახლში არ დავბურუნებულვარ. თვალები ვჭყიტე, ვერ წამოვფრინდი საწოლიდან მაგრამ წამოვიწიე, სადღაც ვარ და ეს სიტყვა ზუსტად აღწერს ჩემს მდებარეობას, აზრე არ ვარ აქ როდის მოვედი