უცხო ( თავი 9 )

მენატრები ისე მენატრები, რომ სული მეხუთება, უშენობა მახრჩობს და ნელნელა მგუდავს. იცი ყველაზე ძალიან, რისი მეშინია?! - შენი ხმის ტემბრი, ნაზი მიხვრა-მოხვრა, ნატიფი ნაკვთები, შენი სურნელი, დროთა განმავლობაში არ ამოიშალოს, ჩემი მეხსიერებიდან.დედიკო,

ძველი პიანინო - 37

მხატვარი მდუმარედ შეჰყურებდა ცარიელ ტილოს, დიდი სურვილი ჰქონდა თავისი წარმოდგენით დაეხატა მკვლელი, მაგრამ როგორ უნდა შეექმნა მკვლელის სახე, როცა მისი სულიერი პროფილიც კი არ იყო დაზუსტებული. - ვითომ ერთი ჩვეულებრივი ფსიქოპატია და გიჟი არ არის? ფიფოს

2 ცხელი შოკოლადი და ერთი კაპუჩინო (თავი 1)

..აი ასე თორნიკე.ხო ვიცი სასწაული და დაუჯერებელი ისტორიაა მაგრამ ასეა.. ჩემი ცხოვრება ერთი დიდი არეულობაა.ამიტომ არ გაგამტყუვნებ თუ ამის მერე ჩემთან მეგობრობას არ მოინდომებ -როგორ შემიძლია შენთან არ ვიმეგობრო მარიამ,შენ ხომ ასეთ ისაინტერესო ხარ..

ერთმანეთისთვის (თავი 6) {უშენოდ არ ვარ}

ისხდნენ ჩუმად-ქეთა ეტლში, რატი მის ფეხებთან და არაფრის თქმა არ უნდოდათ. უნდოდათ, კი, ძალიან ბევრი რამის თქმა სურდათ, მაგრამ იმ წამს-არა, იმ წამს თვითონ დუმილი ამბობდა ყველაფერს. -რატომ ჩამოხვედი?-ოთახში გასროლასავით გაისმა ქეთას ხმა. რატი არ ელოდა,

მნახველი მოკვდება ( თავი 3) +18

გავიდა დღეები. ჩვენ კი ისევ მხიარულად ვიყავით თითქოს არაფერიც არ ხდებოდა, ამ ყველაფრის მიზეზი ის იყორომ, ბიჭები ძალიან მოგვწონდა, მეც და ნიასაც. ნიას ცხადია რომ რაღაც გრძნობები ჰქონდა ლევანის მიმართ, და ერთმანეთისთვის უნდაეთქვათ რომ მათ ერთმანეთი

უბრალოდ თქვი, მიყვარხარ მაქსიმე ! (1)

კაფეში ფანჯარასთან მდგონ მაგიდაზე იჯდა მარიამი და გაჰყურებდა წვიმისგან საველებულ ქუჩას სადაც ადამიანები სწრაფი ნაბიჯებით მოძრაობდნენ... აპრილის 6 რიცხვი იყო, უკვე მესმე თვე გავიდა.. ტკივილით სავსე მესამე თვე.... ანუკის გარეშე უბრალოდ სუნთქვა უჭირდა

დამსჯელი (6)

დილით ქალაქის ცენტრში არსებული ბინის ფანჯრებს ცა უხვად აფრქვევდა გრილ წვეთებს და საძინებელში საოცარი სიმყუდროვე იქმნებოდა. თითქმის ჩაბნელებულ ოთახში მხიარული კისკისი გაისმა. -ბოოს გაიღვიძე,-ლიზას წკრიალა ხმას მისივე სიმღერა მოჰყვა და ლაზარიმ

ამოუცნობი ზარი (3)

მხურვალე და ცეცხლოვანი ღამის შემდეგ ორივემ დაიძინა, თანაც ისე ღრმად რომ ვერავითარი ძალა ვერ გააღვიძებდათ სანამ თავად არ ინებებდნენ. დაახლოებით შუადღის სამი–ოთხი საათი იქნებოდა როცა მამაკაცი სასიამოვნო სურნელმა იძულებული გახადა თვალები გაეხილა.

რაც არ უნდა მოხდეს 2 თავი

ვახშმამდე 3 საათამდე დრო კიდევ იყო დარჩენილი. ნომერში უსაქმოდ ჯდომას კი ტერასაზე გასვლა ვამჯობინე, გემრიელად მოვკალათდი და მიმტანს ჭიქა ყავა მოვატანინე. ფიქრებიდან სმს-ის ხმამ გამომიყვანა, რათქმაუნდა გიგა იყო -„მოუთმენლად ველოდები საღამოს“. საღამოს

მონსტრი (თავი 4-5-6)

-არ მომწონხარ!-კვლავაც მტკიცედ წარმოსთქვა-მიყვარხარ!-აღიარა და თითქოს გულიდან ტვირთი მოეხსნა,თითქოს სუნთქვა გაუადვილდა,ეს უკვე არარ იყო საიდუმლო რომელსაც 2 წელი ატარებდა. -სამწუხაროდ ეგ ჩემი პრობლემა არ არის!-თვალი ჩაუკრა ნაილმა და ღიმილით მიტრიალდა