შეგეჩვიე XVIII

ოღონდ ახლა სამსახურში არ ვიყო წასასვლელი და ყველაფერს დავთმობდი, წუხანდელი ღამისთევის შემდეგ თავის აწევაც კი მეზარება ბალიშიდან. მაგრამ საქმე მიხმობს. თებეა უკვე ამდგარიყო. მასზე ფიქრში ვიყავი და ოთახის კარი შემოაღო, -იოანე ლიანა გირეკავს. -რაა?

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი7)

როგორც ჩანს ცოტა კიარა ძალიან ეტკინა, დამაყრუებელი, მაგამ წუთიერი ყვირილის შემდეგ ხელი შევუხვიე, რატომღაც ვერ ვიტანდი მის ტკივილს, რატომ? რატომ ვღელავდი სანდროზე? ნუთუ რამე... არა არ არსებობს, არანაირი გრძნობა არ არსებობს... იმ ღამეს ბიჭები

მორჩილება 16

-როგორ არა,კაიფში ხარ - უთხრა გაღიზიანებული ტონით ზურამ.მარიამს კი შეეშინდა,რადგან ახლა გრძელი ლექცია და რაც მთავარია ძალიან სერიოზული ჩხუბი ელოდა ზურასგან,ამას კი მისი გამომეტყველება ეუბნეოდა. მარიამმა ხმა არ ამოიღო -რა გაიკეთე მითხარი -არაფერი

წარსულის ბილიკი (სრულად)

მე ყველა ჩემი პერსონაჟი მიყვარს, ვგრძნობ... ოღონდ, ყველა სხვადასხვა სიყვარულით მიყვარს. არ აქვს მნიშვნელობა ისინი რა თვისებებს ფლობენ, მე ხომ მათ ვქნი, ისინი ჩემს საკუთრებაში არიან, თუმცა ხანდახან მათი თავისუფლება მაოცებს.

ცოდვების გამო?..(17)

ტელეფონის ეკრანიც ჩაქრა, სურვილი გამიჩნდა დამერეკა და კარგად „მიმესვაადგილზე სადაც იმსახურებდა“, მაგრამ გიგის გამო, თავი შევიკავე, მესამედ კი არ დავინდობ!. ჩემ თავზე გამეცინა,, როგორ გავბრაზდი.. ფრთხილად დავწექი არ მინდოდა გაეგო გიგის, მაგრამ უცებ

მკვდარი ანგელოზი (თავი 2,3)

დავიღალე...აღარ შემიძლია...მივდივარ...უცბად სუნთქვა შემეკრა, ვეღარ ვსუნთქვადი, თითქოს სპირტის სუნი... თვალები ნელ ნელა მეხუჭება და იმის მერე არაფერი მახსოვს...თვალები გავახილე,მხოლოდ ბუნდოვნად ვხედავდი რა ხდებოდა, ძალა გამოცლილი მქონდა, ბუზის

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 6-7) დასასრული

სიტყვებს არ უჯერებდა...გაოგნებულმა ახედა ლუკას, დაინახა ბიჭის თვალებში მოციმციმე პატარა ჭინკებს..მარიამს გაეღიმა და მაგრად ჩაეხუტა მისთვის მიუწვდომელ და თბილ სხეულს..ლუკა ვერ იჯერებდა,რომ ახლა მის მკლავებში მარიამი იყო. ხელები სახეზე ფრთხილად

ქუჩის სამოთხე (მეცხრე თავი)

ერთმანეთზე მოხვეულები ვიდექით და არ ვუსმენდით ხალხის შეძახილებს. თავი ავწიე და მის ნაკვთებს დავაკვირდი. მწვანე, ლურჯი და წითელი განათება ეფინებოდა სახეზე და მისი დანახვა შეუძლებელი ხდებოდა. ჯიუტად მინდოდა მენახა, მინდოდა ისევ მეგრძნო იგივე. თავი

მარტო (თავი 10)

ისტორია მარტოსულ სტუდენტ გოგოზე, სახელად ემილი. ის რეალობას ობიექტურად ვერ აღიქვამს და ცხოვრობს თავის მიერ გამოგონილ აბსტრაქტულ სამყაროში. ჰყავს ერთადერთი მეგობარი -ჟანეტი. გოგონები სრულიად განსხვავდებიან ერთმანეთისგან. მოულოდნელად, ემილის

ძველი პიანინო - 15

მკვლელობის ფაქტი დადასტურდა, ფიფოს საკმაოდ სერიოზულად შეუტია უფროსობამ. მდუმარედ უსმენდა საყვედურებს, ხმაც არ ჰქონდა ამოსაღები, ყველაფერი მისი დაუდევრობის იყო. თავის დროზე საქმეს, წესიერად რომ მოჰკიდებოდა, დღეს სხვა ბევრი დანაშაულიც შეიძლებოდა