ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (8)

გონს საავადმყოფოში მოვედი, თავზე რატი და იოანე მადგნენ. ტუჩები გამშრალი და ერთმანეთზე მიწეპებული მქონდა ვეცადე ენით დამესველებინა და ასე დამეწყო საუბარი. -აქ რა გინდათ? იოანე უცნაურად შეიშმუშნა -არა ისევ თქვენობით მესაუბრები არა?!ხომ იცი არა რომ ვერ

Love Is Not Mistake❗

ეს არ არის ზღაპარი რომელიც ბედნიერებით მთავრდება. ჰეი შენ. ჰო, ჰო შენ! თუ ხარ არასერიოზული, ჭკუამხიარული პიროვნება უბრალოდ შეგიძლია შეწყვიტო წაკითხვა. პირველ რიგში მინდა მოგესალმოთ. მე ვარ ეის ადამსი. 19 წლის.დაბადების დღე მაქვს 13 ნოემბერს.

ასეც ხდება ხოლმე (მეცამეტე თავი)

მთელი კვირა საშინელება იყო ნიდასთვის. ნიკას სულ არ ადარდებდა, საგნები ჩარჩებოდა თუ არა.. ბოლო გამოცდაზე არც მისულა.. ბიჭებთან ერთად იყო წასული კახეთში.. ნიდას მხოლოდ ბიზნესი ჩარჩა, მაგრამ არაფერი უთქვამს, არც მშობლებისთვის და არც იოსთვის.. პირველი

Dream (თავი 5)

თითქმის ერთი თვე გავიდა რაც მარიამი და ლაზარე წავიდნენ , ხვალ დაბრუნებას აპირებენ მაგრამ ტასო შიმშილის მეტს ვერაფერს გრძნობ ბოლო კვირებია და საერთოდ არ ახსენდებოდა მათთან საუბარი თუ ისინი არ შეეხმიანებოდნენ, სანდრო თითქმის სულ საქმეებში იყო ხოლო

ძველი პიანინო - 12

მიმის კინაღამ ლანგარი გაუვარდა ხელიდან. ქალი ისე წამოდგა, არც უცდია შიშველი სხეული დაეფარა: -ვა რა მაგარი გოგო ხარ, საშინლად მინდოდა ყავა... ქაფქაფა ყავა დიდი ყლუპით მოსვა და მიმის მადლიერი ღიმილით გადახედა: - უფ, გემრიელიაა..

ლელო (თავი 8)

- ასეთ შემთხვევაში კი, მომიწევს აღარ ვიფიქრო იმაზე თუ რა მოხდა რამოდენიმე საათის წინ და ყველაფერი ჩვეულ რეჟიმს დავუბრუნო. დავბრუნდე იქ, სადაც შენი დანახვისას თავში არაფერი მომდიოდა. არც სიტყვა დედა და არც რაიმე გრძნობა. მაშინ იმ დროს უნდა

ბედნიერების რეცეპტი (მერვე თავი)

სტუმრები გვიან საღამომდე დარჩნენ თავშესაფარში. თავადაც ჩაერთვნენ ბავშვების თამაშში. იცინეს, ირბინეს, თითქოს მათი ჭკუისანი იყვნენ თავადაც. სასაცილო სანახავი იყო პატარებს შორის თვალებ ახვეული, მორბენალი ვასიკო. ჩაფიქრებული უმზერდა მამა ნიკოლოზი ახალი

ნინი and დამიანე (XXIII ნაწილი)

დილით კარზე ბრახუნის ხმა მაღვიძებს, ბალიშიდან ძლივს ვწევ თავს. ეს თუ ავთოა მივასიკვდილებ, ნერვებ მოშლილი ავდექი და კარი გავაღე, ხელში მართლაც, რომ ავთო შემრჩა. ბუზღუნით მივბრუნდი უკან და საწოლში შევძვერი ისევ. ლუდის ბოთლს და ჩიფსებს, რომ მოკრა თვალი

სადღაც შორს... მთებში თავი 25

-არა, მე ამას არ შევეგუები. აირჩიე ან ის ან ოჯახი? ულტიმატუმი წაუყენა დედამ -მე მას ვირჩევ. გამოსცრა რეზომ და კარი ისე გაიხურა რომ კინაღამ ანჯამებიდან ამოვარდა. მანქანაში ჩაჯდა და ადგილს მოსწყვიტა. მობილური მოიმარჯვა და სოფოს დაურეკა. -ყველაზე

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (7)

5 წუთიც და მისაღებ ოთახში ვიჯექი, ჩემი უკვე გაზრდილი 22 წლის დისშვილი ღიმილით მიყურებდა და მეუბნებოდა რამე თუ მჭირდებოდა. „ადამიანობა“ადამიანობა მჭირდება ვიმეორებდი გულში ჩემთვის, ბოლოს კი უცნაური რამ გავიგე. თავიდან მთელს ტანში საზიზღარმა