ზოგი ჭირი მარგებელია ! (1 თავი)

ნინი ადექი გაგვიანდება! - გაკიოდა მთელ სახლში დეიდაჩემი -5 წუთიც რა -ამოვიკრუსუნე და ძილი გავაგრძელე -კარგი რა ადექი. მე სამსახურში მაგვიანდება შენ კიდევ სკოლაში. გთხოვ პირველი დღეა და დღეს მაინც ნუ აწიკვინებ შენს დამრიგებელს -ხმა მესმის უკვე ჩემი

წეროები

არავინ არავის არ ჰგავს. -როგორ არა. მე, ნიკოლოზი, დათუნა სულ ერთნაირად ვთამაშობთ ხოლმე, შენ კიდე საერთოდ არ გინდა ჩვენი თამაშები და ყველთვის უცნაურად ლაპარაკობ. -მე მხოლოდ იმას ვამბობ რასაც ვფიქრობ. -და ეს აზრები ჩვენსას არ ემთხვევა. -შეუძლებელია

სიმპათიური სტუმარი დასასრული

ზღვის სანაპიროს გავუყევით და საერთო მოგოგნებების გახსენება დავიწყეთ. -მაპატიე რა, ისე აგდებულად რომ გელაპარაკებოდი. -კაი არაუშავს. და შენ ის გახსოვს ნიკუშაზე რომ იეჭვიანე.- გაღიმებულმა გავხედე. -კი მახსოვს- ღიმილით გამოთქვა და გვერდზე მიმიხუტა- და

თავშესაფარი (სრულად)

''-დავიღალე, გიორგი... ძალიან დავიღალე...-ვჩურჩულებ და სახეზე ჩამოშლილ თმებს ხელებით უკან ნერვიულად ვიწევ.-მინდოდა შემომეხედა შენთვის, ისეთი რაღაც მეთქვა, რასაც ვერასდროს დაივიწყებდი და საბოლოოდ უარი მეთქვა შენზე! -აბა, რას მეტყვი?-სადღაც შორიდან

მარტო (თავი 7)

-იქნებ, თქვენი აზრიც გაგვიმხილოთ? -კი ბატონო. გოგა ონიანი. -კითხვას არ დაელოდა. -ჯოჯოხეთი, როგორც მარიამმა აღნიშნა, მორგებული უნდა იყოს ადამიანის სურვილებზე. -ანუ, მარიამს ეთანხმებით? -ჩაეკითხა ქ.ელენე. -მხოლოდ იმაში, რომ ყველას ერთი რამ ვერ

A.N.A.L.E.N.A (თავი 3)

სიკვდილი სულაც არ არის მტკივნეული.ზოგჯერ სიცოცხლეს სიკვდილი სჯობს. გიფიქრიათ რატომ ურთავენ სუნთქვის აპარატს ავადმყოფებს?რადგან მათ სიცოცხლეს არანაირი აზრი აღარ აქვთ.სულიერი სიკვდილი ყველაზე გამანადგურებელია .თავისუფლებაში სიკვდილს არაფერი

დაუჯერებელი თავი '9'

დაუჯერებელი-ლაზარე, გეყოს ძილი რა-ნერვებმოშლილმა ამოვილაპარაკე და სწრაფად ავედი ისევ მეორე სართულზე, რამოდენიმე ოთახი დავათვალიერე, თუმცა ლაზარეს ვერსად წავაწყდი, ხოლოს სადღაც ბოლო ოთახში მივაგენი მის მძინარე სხეულს -ზარმაცაა, ადექი ფეხზეე-სწრაფად

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 7

დარწმუნებული ხარ ,რომ ეს გინდა ?? გიგიმ ბოლოჯერ კითხა თითქოს უნდოდა ხო მოესმინა რომ მერე თავი რამეში დამნაშავედ არ ეგრძნო.ანა თავი დაუქნია და პატარა ბავშვივით მიაჩერდა . გიგიმ კერ შუბლზე აკოცა მერე თვალებზე და ბოლოს ნანატრ ტუჩებს მიეტანა.-ანა არ

ქუჩის სამოთხე (მეშვიდე თავი)

ა დამემართა? ერთი წუთი გაშტერებული ვუყურებდი უსასრულობას, როცა გამოვფხიზლდი მივხვდი, რომ ცრემლები მდიოდა. გული მიგრძნობდა, ვიცოდი რომ რაღაც მოხდებოდა, ცუდი მოხდებოდა და ამის მეშინოდა. ამიხდა, დამიანე ავარიაში მოყვა, მე კი არ შევაჩერე უბრალოდ

ნინი and დამიანე (XXII ნაწილი)

სასმელისგან გაბრუებულები ტანს ვაყოლებდით მუსიკას და გარშემო არაფერი გვაინტრტესებდა. და აი ვიგრძენი მზერა, რომელიც ასე მწვავდა, გავიცინე და საბას ყურში ვუჩურჩულე: -მოვიდა. -კარგი, მე გავალ ცოტახანს._გაიცინა და მომშორდა. სულ რაღაც რამდენიმე წამი