შენ ჩაგიფიქრე მაშინ

"მე ვოცნებობ, რომ"ალბათ ყველას გვეცნობა ეს ფრაზა ... რაღაცით ალბათ მაინც ბაავშვობასთან ასოცირდება , რადგან როცა ვიზრდებით ვხვდებით რომ ოცნებები სულაც არ ხდება , და რისი დაკმაყოფილებაც შეგვიძლია ოცნება კიარა ჩვენი სურვილებია რეალობასთან შესაბამებული

მებაღე (ნაწილი 33)

პატრონი და დადა არ შემცდარან. სალონის ვიტრინიდან დანახული კაცი, მართლაც რომ უგო იყო. სწორედ იმ დღეს უგო მოულოდნელად თავს დაადგა საშიშ თვალება კაცს. მანქანა ადგილიდან დაძვრას აპირებდა, რომ უგო უმალ ჩაუხტა... საშიშ კაცს ცივმა ოფლმა დაასხა, უგო დიდი

შეგეჩვიე V

-ამ დღეს დიდხანს ველოდი, შენი გოგო ჩემთანაა. - ნომერი ავკრიბე და სუნთქვა მეკვროდა სანამ ტელეფონში მეორე მხრიდან ხმას გავიგონებდი. მამაკაცის ხმა არის. -არ მელოდი? როგორც იქნა მოვახერხე და მე მყავს შენი გოგო. -დაჩი შენ შიგ ხომ არ გაქვს. სიბრაზემ

ნოემბრის 13 (სრულად)

-სხვასთან იპოვი ბედნიერებას.. -თქვა და მაჯის საათზე დროის შესამოწმებლად დაიხედა. როგორც ჩანს ეჩქარებოდა.. ის იმდენად უდარდელი ხმით ლაპარაკობდა რომ არც კი ვთვლიდი საჭიროდ რომ ეს ფრაზა ოდესმე უნდა მომესმინა. -რას ნიშნავს სხვასთან ვიპოვი გიორგი?! -ეს

ჰილეგი (15)

საკეტის გადატრიალების ხმამ ქეთი გამოაფხიზლა, სახელური გამოძრავდა, კარი გაიღო და ზღურბლს იქით, მაქსიმე გამოჩნდა. ცივი, დალაგებული მზერით. წარბებს შორის გაჩენილი ნაოჭით, დაჭიმული ნაკვთებით. ქეთიმ ხელები ჩამოყარა, თავი გვერდზე გადასწია და ამოისუნთქა.

ნოემბრის 13 (თავი 4)

ასე მგონია ჩემი მომავალი აღარ არსებობს. წარსულიც, აწმყოც და მომავალიც ერთ კოლოფშია მოთავსებული, ერთმანეთშია არეული და ვერ გამიგია რა არის მტლიანობაში. ამას ცხოვრება არ ჰქვია... ეს უფრო ტანჯვაა. ტანჯვა, რომელიც დაწყებულია და ალბათ არც არასოდეს

იძულებითი თანაცხოვრება (2თავი)

თორმეტი სრულდბეოდა ნატას სანახავდ რომ ავიდა... -საუზმე აქ ამოვატანინო? -ხმაში ისევ ის სიცივე ქონდა შეპარული ნატამ პირველად რომ გაიგონა და შეეშინდა... მიხვდა როგორი ცვალებადი ხასიათი ქონდა და გადაიფიქრა დალაპარაკება მაგრამ მერე მოიხვდა რომ მომენტს

იყალთოელი ბიჭები ,,ღამეული ექსპედიცია (ნაწილი 7)

მთვარეს ღრუბლები წამოჰფარებოდა და აღარც ვარსკვლავები ჭიატობდნენ ცაზე. პირღია ვეშაპს ჰგავდა შავ ღამეში ბუჩუკურთელების სახლის მაღალი სხვენი. იქ კურდღლის ძილით ეძინა სანდროს. წარამარა წამოხტებოდა ლოგინიდან, თვალებს ფართოდ აჭყეტდა და ყურდაცქვეტილი

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე

უბრალოდ საშინელებაა უყურებდე შენს მშობლებს რომლებიც აღარ სუნთქავენ, მათი კანის ფერი ქათქათა ღრუბელს მაგონებდა და უბრალოდ ისინი ვეღარ მამშვიდებდნენ ვერ მარეიგებდნენ: - ესეც გაივლის, უბრალოდ არ დანებდე... ეს გრძნობა რომელიც ბოლოს გიღებს, ყველა ფიქრი

ცხოვრების გზები (თავი 3)

მეორე დღეს ჩვეულებრივ კოლეჯში წავედი. ლექციებმა როგორც ყოველთვის მოსაწყენად ჩაიარა. რატომღაც სანდრო არ ჩანდა!! ცოტა მოვიწყინე! თაკოსთან ერთად ბოლო ლექციაზე ვიყავი როცა რაღაცის ჩამტვრევის ხმა გაისმა. თავი ავწიე, გავიხედე და...