მარწყვის სურნელი

ტკივილი რა მოსატანია იმ გრძნობასთან რასაც მე და დედა მამის გარდაცვალების შემდეგ განვიცდიდით.სიკვდილი, საყვარელი ადამიანის დაკარგვა, სინანული ჩემთვის ის უცხო ხილი იყო რომელიც მამის გარდაცვალების შემდეგ კი არ გავსინჯე, არამედ მთლიანად, ერთიანად

ჯილი (3)

გაზაფხული ნელ-ნელა მოედო არემარეს არ ვიცი მე გამომრჩა ხეების აყვავება თუ მართლა რამდენიმე საათში მოხდა ეს. უბრალოდ პრობლემა ერთში მდგომარეობდა მე არ ვიყავი ბედნიერი...არა მიუხედავად იმისა რომ გარშემორტყმული ვიყავი ხალხით. ნელა გადიდა დროც და თითქოს

ელეთ-მელეთი(სრულად)

არასდრის დამავიწყდება ის წამები, როცა სახლში შემოვიდა და დამინახა: გაოცება,სიყვარული,სინაზე და უზომო ბედნიერება გამოსჭვიოდა მისი თვალებიდან.ძილი,აი ჩემი სუსტი წერტილი. ეს არის ის რაც არასდროს არ მყოფნის,დრო და საშუალება რომ მქონდეს მთელი კვირა

ჰილეგი (დასასრული)

„ალბათ ყველაფერი ხდება. საერთოდ ყველაფერს ვგულისხმობ. ერთ დღეს თვალს გაახელ და რაც წინა ღამით წარმოუდგენელი გეგონა, ცხვირწინ გიჩნდება. ისე მძაფრად ეხები, ისე გრძნობ, თითქოს სულ შენთან იყო, შენი სულით საზრდოობდა და გაშმაგებული, ხორცს გილპობდა.

დრამინა თავი 10

სახლის გზას ვედექი,ღიმილით მივუყვებოდი ქუჩას ელისგან გახალისებული,თან ვფიქრობდი მომავალზე...ჩემს ჯანმრთელობაზე და სიყვარულზე...გეგაზე რომელიც ვერ გავიგე ჩემი ბავშვური გრძნობებია თუ ნამდვილად მიყვარს...სახლში რომ,მივედი დედა დავინახე,დივანზე იჯდა და

ფიქრებში დაკარგული [2 თავი]

როდესაც ტატიამ გაიღვიძა, თავის ოთახში ათასობით ყვავილი ეყარა. ეს ხომ მისი დაბადების დღე იყო.. იქვე წერილიც იდო: " გარეთ გამოდი " ტატია გარეთ გავიდა, და რას ხედავს. ლაზარე ტატიას სახლის წინ ვარდებით იდგა.. ტატიას გაუკვირდა როდის მერე დაიწყო ჩემი

იდეალური დასაწყისი 10

მხიარულად გავუდექით გზას ჩემდა გასაკვირად არამარტო სამსახურიდან არამედ სახლიდანაც გამიშვეს და კიდე უფრო მხიარულად ვიყავი, მე ერთი გოგო და 5 ბიჭი წავედით გამოვიდე თავი ამ ბიჭებში. -მე რომ არ გყავდეთ რა გეშველებოდათ ? -აუ აბა ბიჭო მაგ გიჟს რა დაკერავს

ჩრდილები სიბნელეში

2016 წელი,ივნისი, უისკონსინის შტატი ქალაქი მედისონი. დილის თერთმეტი საათი.-დილამშვიდობისა პატარა ქალბატონო როგორ გეძინა? -კარგად ბებია, საუზმეზე რა გვაქვს?-ბლინები შოკოლადის კარაქით-ქალბატონო ებიგეილ შემთხვევით ხომ არ გინდა რომ გავსუქდე?

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი2)

ის ღამე ისეთი გრძელი იყო და ისეთი მდუმარე... თვალები გავახილე თუ არა მაშინვე წამოვვარდი საწოლიდან და ოთახიდან გამოვვარდი, -ეიი სად მიდიხარ? რა ხდება? რა გჭირს?- ეს კითხვები არ მასვენებდა... სიბნელეში მიჭირდა საგნების გარჩევა. ნერვიული აშლილობა

სი მიშგუ მიჟ ხი! (თავი 3)

,,-ახლა ჯერ მხოლოდ ათი საათია, ამიტომ ზევით ავალთ მთაზე და იქიდან გადმოვხედავთ სვანეთს. - იოანემ გამოგვხედა და ხელით გვანიშნა, თუ სად უნდა ავსულიყავით. ჩვენც თავი დავუქნიეთ და მას გავყევით. -თან ამ ადგილზე მოგვიყევი რამე, რა.. - ძალიან