პაემანი ეშმაკთან. 2

პაემანი ეშმაკთან.-სანდრა გაიღვიძე მეორე ოთახიდან ნაცნობი ხმის ყვირილი მომესმა, გვერდი ვიბრუნე და საბანი წამოვიხურე. წუთიც არ იყო გასული ოთახის კარი, რომ გაიღო - სანდრა დამაგვიანდება ატიტინდა პატარა მიქავა - მათე გადი! - დ ა მ ა გ ვ ი ა ნ დ ე ბ ა ა

პრივეტ

ნამდვილად ჩოულებრივი დღე,ცა მოქუფული,ცივა,გარეთ თოვს,ბავშვები კი სკოლაში მიიჩქარიან.დილის 9ის ნახევარია მარი ალაგებს წიგნებს,იცმევს თავის ლურჯ კეტებს,იღებს შავ კურტკას და გადის გარეთ.ხედავს ბიჭს რომელსაც გიორგი ქვია,ცნობს რადგან მისი სკოლელია მაგრამ

2 გრამი სიყვარული (თავი 4 )

-ხოო..ლუკა მჭედლიძე..18 წლის ვარ და წელს ჩავაბარე ბიზნესსა და მართვაზე სეუში..სხვათაშორის 70% გრანდი მაქ :D :D კიდე..რავი ჩემ ცხოვრებაზე ასე თუ ისე მოგიყევი..მთაწმინდაზე რამინდოდა და მიყვარს თბილისის ყურება..ხო თუ მანქანა მყავდა ფეხით რატო

14 თებერვალი

ამ დღეს 21-ე წელია მარტო ვხვდები. არა იმიტომ რომ თაყვანისმცემლები არ მყავს,არამედ იმიტომ რომ არავინ მოდის გულთან ახლოს. მხოლოდ ამ წელს შეიცვალა ჩემში ყველაფერი.

ფოტოგრაფის აღმოჩენა (დასასრული)

იმ დღის მერე ოფიციალურ წყვილად გამოგვაცხადეს ახლობლებმა. ჩვენ მხოლოდ ბედნიერები ვიყავით ყოველგვარი ჩარჩოების გარეშე. მე ვიწამე ბედისწერიდ. დადვანი ჩემი ბედისწერა იყო. ჩემი ბედნიერების მიზეზი. ფერადი და თან უხილავი ძაფები გაიბა ჩვენს შორის და ასე

მთელი გრძნობით (სრულად)

-აი, პროსტა ისე მაინტერესებს როგორი საცოლე ჰყავს ზაზუკას ღამე არ მიძინია,-თქვა ლიკუნამ. -მეც მაინტერესებს ვაფშე ლელას აზრი სარძლოზე. დედისერთაა მაინც და გადაყოლილი იყო პროსტა ქალი შვილზე,-დაამატა კატომ. -თან ლელაჩკა მაგარი ფოე-ფოე ვინმეა,-გაიცინა

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (I თავი)

მოყინულ ხიდის მოაჯირს მაგრად ჩასჭიდა სიცივისგან აკანკალებული ხელები. ჯერ ერთი ნაბიჯი შედგა. შემდეგ მეორე... უკვე მოაჯირზე იდგა. ოდნავ წინ გადაიხარა და უცებ ფეხქვეშ საყრდენი გამოეცალა. შხუილით დაეშვა ქვემოთ. სახეში ჰაერის ცივი ტალღა მოხვდა, მაგრამ ეს

წვეულების დაჭრილი დედოფალი. (I)

დღე მართლაც ცუდად დაიწყო. დაიწყო და დამთავრდა კიდეც. კარგ ხასიათზე ვიყავი, სანამ დამირეკავდნენ და... – თუ არ მივიტანთ, ყველგან გვიპოვიან და მოგვკლავენ, გესმის?...ალო...ელენა... მართალია, ახლა არ მქონდა იმის განხილვის თავი, მომკლავდა თუ არა ვინმე.

შთაგონების წყარო (III ნაწილი)

"როგორი ფრთხილი ხარ, ამიტომ ვართ ჯერ კიდევ უცნობები?" "მეტის მოლოდინი გაქვს?" ისევ მაბნევს, წესით ყველაფერი პირიქით უნდა იყოს, მე უნდა ვწერდე ამას და მე უნდა ვაბნევდე მას და არა ის მე, მაგრამ ვხვდები რომ ამაზე რამდენიც არ უნდა ვიწუწუნო მაინც

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(თავი 11)

-სანამ შენი პატარა ტვინი ამას ვერ შეიგნებს მაქამდე გაგიმეორებ-დამიყვავა.უტაქტო არსება.ეს ვირი.არმინდა მისსახლში .ისედაც ძლივს გამოვიპარე და ისევ უკან მაბრუნებს?რა უსამართლობაა -თუ ჩემს რამდენიმე წინადადებას დათანხმდები შენთან ვიცხოვრებ-მაინც