სადღაც შორს... მთებში თავი 20

სოფო გაოცებული იყო თამუნას გადაწყვეტილებით. მოულოდნელად მან შვებულება შეწყვიტა, საჩქაროდ დაემშვიდობა მეგობარს და უკან დაბრუნდა. მიზეზი კი იმით ახსნა რომ დიდხანს დაჰყო სამსახურის გარეშე. დროა დაბრუნებულიყო. -შენ რაღაცას მიმალავ და ვერ ვხვდები რას ან

დრამინა თავი 5

-ლილე თავბრუ დაგვეხვა და იქნებ დაჯდე და მოისვენო! გადაღლილმა წამოიძახა მელანომ -შენ საერთოდ ხმას ნუ მცემ უნამუსო!გაბრაზებულმა შევუბღვირე და იქით-აქით სიარული განვაგრძე...

მებაღე (ნაწილი 15)

დადა კი ამ დროს თავს დაჰკანკალებდა დაჭრილ მეგობარს. საკუთარი ხელით უმზადებდა და აჭმევდა. როცა მებაღე ღიმილითა და ვედრებით უხსნიდა მეტი აღარ შემიძლიაო, იბუზებოდა, და იმდენს იზამდა, სანამ ბოლომდე არ მოასუფთავებინებდა თეფშს. მებაღე ბედნიერი სახით

შელახული ღირსება თავი 7

სწრაფად შევედი სახლში კიბეები ავირბინე და ოთახში ჩავიკეტე - რებეკა გამიღე - წადი! - კკარები გააღე თავი უაზროდ მტკიოდა სარკესთან მივედი და ჩემს თავს ვუყურებდი რა საცოდავი ხარ როგორი უსუსური ვცდილობდი არ მეტირა მაგრამ არ გაამომდიოდა

არჩევანი(თავი II)

მის მშობლებს არ ესიამოვნათ ჩამოსვლისთანავე რომ წავიდა ნუკა სასეირნოდ,მაგრამ კარგად იცნობდნენ მის ხასაითს.იმდენად უყვარდა სიარული ,რომ სახლში იშვიათად ჩერდებოდა.მას იზიდავდა მუდმივი ცვლილებები,ნუკას შეეფერებოდა ადგილი, სადაც ახალგაზრდული სისხლი

მე ასეც მიყვარხარ (სრულად)

-მე წავალ!... წარმოვთქვი უმისამართოდ და გათხლეშილი მთვრალი ავდექი დაბადების დღის სუფრიდან... ჩემი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი რომ არ მეცვა მხოლოდ მაშინ მივხვდი როცა ფეხზე წამოვდექი და სიცივე ვიგრძენი ფეხის გულებზე. ცოტა არიყოს შემრცხვა და ფხიზლად

ლექტორი (დასასრული)

ახლა ყველაფერს ვხვდები. თავბრუ მესხმის და ვგრძნობ როგორ ვეშვები ემოციებისგან ძალაგამოცლილი. - შენ… - ვლუღლუღებ და მისკენ ვიშვერ თითს - შენ პედოფილი.. შეუძლებელია! - თავს ვაქნევ და ამით უფრო საკუთარ თავს ვაჯერებ.

იცოცხლე ჩემთვის

ერთ დილით როგორც ყოველთვის სამსახურში მიდიოდა, აი მიუახლოვდა გზაზე გადასასვლელს, გზის მეორე მხარეს თავისი საქმრო ელოდა, ხელი დაუქნია, შუქნიშანში ჩახატული მწვანე კაცუნა აინთო და ორი სიხარულით აძგერებული გული ერთმანეთისკენ დაიძრა. მიუახლოვდნენ

...და მე, შემიყვარდი შენ. (3)

ვცდილობ თვალებზე მოწოლილი ცრემლი უკუვაგდო, მაგრამ არაფერი გამომდის. ჯერ ერთ ლოყაზე მოგორავს ცრემლი, მერე მეორეზე. გადამაგდო? ის-ისაა ჩემს ოთახში უნდა გავიდე, რომ ზარის ხმა ისმის. უნებურად მეღიმება და ცრემლებს სწრაფად ვიშრობ. -ორი წუთით!

მე შენთან მოვალ(თავი 1)

ახალია... იმედია მოგეწონებათ. ვაპირებ არაამქვეყნიური რაღაცის დაწერას და ძალიან დიდი იმედი გაქვს მოგეწონებათ... ძალიან გთხოვთ თქვენი აზრი დამიტოვოთ კომენტარებში. თავიდან შეიძლება უაზრო მოგეჩვენოთ მაგრამ დამიჯერეთ ერთ-ერთი საუკეთესო თუ არა კარგი