"შავები"-ს დედოფალი

20 სექტემბერი, სკოლა ახალი დაწყებული იყო. ლუკამ გამომიარა და სკოლაში წავედით. მოკლედ, მე ელისაბედი ვარ და ბეთის მეძახიან, ლუკა ჩემი კლასელი და საუკეთესო მეგობარია. ბევრი გოგო მეგობარი არ მყავს და ძირითადად ბიჭბეთან ვმეგობრობ. კაწიუშა ჩემი გოგო

სტამბულში გემით (სრულად)

-გინდა რამე ვითამაშოთ? -კარგი რა დაჩი...რამდენი წლის ხარ? -წლოვანებას რა მნივნელობა აქვს,ანა?ის კი არ მიგულისხმია "კუკუ-დამალობანა" ან მსგავსი რამე ვითამაშოთ-მეთქი,უბრალოდ რაღაც გასართობად გითხარი.

იდეალური დასაწყისი 7

-მაპატიე რომ მე მიწევს ამის თქმა, უნარებში-21 ქულა აიღე (ზღვარი 24 იყო მოგეხსენებათ) -რატო გინდა რომ თავი მოვიკლა -არა შენს თავს გეფიცები სიმართლეს გეუბნები.

ორმაგი გრძნობები(8)

ფანჯრიდან მზის სხივები პირდაპირ მის სახეს ეცემა , სახე ეჭმუხნება მგონია რომ ამჯერად მაინც გაიღვიძებს ის კი უბრალოდ გვერდს იცვლის ტრიალდება და მთელი ზურგი საჯდომამდე უშიშვლდება . ამჯერად ჩემ ბალიშს ეხვევა , ცხვირს უხახუნებს და კრუტუნებს. მეღიმება ..

დღიური(თავი-5)

ტირილი მინდება,მაგრამ ვერ ვიტირებ ამჟამინდელი სიტუაციის გამო. ახლა რომ ვუფიქრდები როგორ დავაწვები ჩემს მშობლებს კისერზე,ისედაც ასეთ ვითარებაში ვართ.მაგრამ ამაზე ფიქრში უფრო მალე გავა დრო და ვერ შევიგრძნობ ბედნიერებას.ეს წუთები,ეს დღეები ბოლომდე უნდა

DAMN (3)

გაკვეთილების დამთავრების შემდეგ, ეზოში გავდივარ და ჯესიკას ძებნას ვიწყებ. საშინელ ხასიათზე ვარ, შესაბამისად ჯესიკასთან გასეირნებაც მეზარება. უცბად ტაილერს ვხედავ, რომელიც ჩემსკენ იყურება. მეც ვუყურებ, მაგრამ ჯესიკა წინ მიდგება, ამიტომ თვალს ვაშორებ.

ლექტორი (9)

გაოცებულმა ამომხედა, ფეხებიდან დაიწყო და ბოლოს სახეზე შეჩერდა, დაბნეულმა მივაჩერდი, ტუჩის კუთხეები შეერხა და თვალებაციმციმებულმა გაიღიმა. შემდეგ სწრაფად წამოვიდა ჩემკენ, წელზე მომხვია ხელი და პირდაპირ გულზე მიმიკრა.

მორჩილება

აკანკალებული,გაყინული ხელებით გააღო სახლის კარი.განერვუილებულმა შიგნიდან ჩაკეტა კარი და სწრაფადვე მოვიდა გონზე.სველი ტილო აიღო,კარი გააღო და სისხლიანი სახელური გაწმინდა,ისევ სახლში შევიდა.აბაზანა გაავსო,ტანსაცმელი გაიხადა და წყალში ჩაყვინთა.როდესაც

დილამშვიდობისა პრინცესა (თავი მესამე)

რაა შუბლზე მაკოცა ? არარსებობს ..ვფიქრობდი ჩემთვის და თან სახლისკენ მივიწევდი .... სახლში მისვლისთნავე დავიძინე ....დილით კი გამააღვიძა ლილემ და ევამ ჩემთან იყვნენ თვიანთი ჩანთებით ....

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეცამეტე თავი)

-მივხვდი აქ რომ იქნებოდი, მგონი არ იყო შენი აქ წამოყვანა სწორი . . . -ვცდილობ მოვერიო მაგრამ არ შემიძლია.რომ წარმოვიდგენ რომ ახლა ცოლი ყავს... და მაგრათ მივეხუტე ლეოს. -კაი რა ანუკი არ ღირს ნიკა ამათ. იმის გათვალისწინებით რომ ყველაფერუ ვიცი რა და