ვიღაცას უყვარდი შენ (თავი 6)

ვიდექი და ვფიქრობდი,ვაანალიზებდი მომხდარს,ცოტა ხნის წინ სიყვარულში გამოვუტყდი მამაკაცს რომელსაც ვძულდი,პასუხიც მოსალოდნელი იყო,მაგრამ მტკივნეული.ძნელია იცოდე რომ,შენს საყვარელ ადამიანს სხვა უყვარს მაგრამ ორმაგად ძნელია როცა იცი მას არ შეუძლია გული

ყველა გოგო ვიღაცის დედოფალია.-ეს ღამე უსასრულოა... (14)

ვლაპარაკობთ ისე, თითქოს კედლის იქით ჩემთვის საძულველი ორეული არ ყოფილიყოს. გარეგნულად არაფერს ვიმჩნევ , მაგრამ შინაგანად ზღვათა ღელვა მჭამს, მანადგურებს , თითქოს სძაგია ნერვიულობისგან ძალა გამომეცალოს და აქვე ჩავიკეცო ცხოვრების დაღისგან მოყენებული

ლექტორი (7)

ძილინებისა! - მის ხმაში სიხარულის ნოტებს ვგრძნობ და გაოცებული მივყვები უკან, ჯიუტად არ მიყურებს, ვერ ვხვდები რა ემართება! რა გაუხარდა?!

წავიდა და მორჩა

ო რა ლამაზია იცი პროსტა? - ვინ? -სესილი -სესილი ვინაა? - გუშინ რომ ვუყვებოდი ის გოგო - აა ჰო- პროსტა რა ლამაზია შავი თმები აქვს ჭორფლები და ნაცრისფერი თვალები, ესეთი ლამაზი ადამიანი არ მინახავს არასდროს

დღიური(თავი-3)

23-ივნისი Hey))დილამშვიდობისა რეიჩელ.. გუშინდელი დღე ჩვეულებრივ დამთავრდა,ტასოს ეგონა რომ ძვნელი ნაცნობი გადაეყრებოდა,მაგრამ არ გამართლდა მისი მოლოდინები.ჩვენი დილა ყავით იწყება.ეს რამოდენიმე დღეა რაღაც ვერ ვარ კარგად,მაგრამ არაფერს ვამბობ.

მარტოსულნი , მიტოვებულნი, დავიწყებულნი ..და რატომ ?

წვიმის წკაპა-წკუპი და ჭექაქუხილის ხმა არღვევს ბუნების დუმილს .. ფანჯარასთან ვზივარ, ჩაის მივირთმევ , როგორც ფილმებშია და ვუყურებ ნისლში გახვეულ ალვის ხეებს . რამდენი რამ უნახავთ, რამდენი გადაუტანიათ, იქნებ აღარ უნდათ სიცოცხლე ? რას გაიგებ? ისინი

მხოლოდ ერთი (12) დასასრული

გახარებული ვიყავი იმ ფაქტით, რომ დედა გავახარე და ამ რთულ პერიოდში რამით მაინც შევძელი მისი გამხიარულება, ალბათ მხოლოდ ეს შემიძლია გავაკეთო მისთვის, ახლა ა პერიოდში ამ მომენტში მხოლოდ ამაზე ვფიქრობ, სხვა დანარჩენი არაფერი მაინტერესებს, თუმცა არის

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი11)

-არ ვიცი საიდან უნდა დავიწყო საუბარი. იქნებ ვერ გამიგოს ან რაიმე შარში გავყო თავი? შეიძლება ამის გამო ერთი ამბავი ატყდეს..... ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც შოთიკომ დამირეკა. -მელანო მოვედი. ჩამოდი გელოდები.

ლექტორი (6)

იქამდე, სანამ მისი ამაზრზენი ხმა არ მესმის. - დეა, დანიელი მოვიდა! - კმაყოფილი ხმით ჩურჩულებს ძვირფასი “მამიკო” კარებთან და მძიმე ნაბიჯებით ჩადის ქვემოთ.

მებაღე (ნაწილი 8)

მოულოდნელმა და ძლიერმა ხმამ უცებ შეაკრთო, დადა ჩაიმალა, ღიმილიანი სახით მოუსვენრად აცეცებდა თვალებს... მებაღეს გაეცინა და კვლავ გადაეშვა წყალში... იმ დღეს დადა სახლიდან აღარც გამოსულა, რაღაც თავისებური ღიღინ-ღიღინით ათვალიერებდა თავის ნამუშევრებს