ჩემი ქიმიის მასწავლებელი IV თავი

-ეეე გიო მოდი კანფეტი არგინდა?-ირაკლისკენ გავიხედე როცა გამომძაახა და წარბები შეათამაშაღიმილი მომეფინა სახეზე მის შემოთავაზებაზე. მანანა სულ გადამავიწყდა იმის ფიქრში თუ რა სიამოვნება მელოდა წინ. ნათიას მოვუბოდიშე და ცოტახნით გოგონებთან ტბასთან ახლოს

შენ ჩემი ცოლი ხარ.ნუთუ არ გახსოვს?(1)

დილა გათენდა, და დაიწყო ჩემი დღეც.. სახლში სამი პირდაღებული ღლაპი მიზის, ჩემი ვაჟები რომლებიც ძალიან მიყვარს.ცოლმა 4წლის წინ მიმატოვა,ერთი მაგისიც.ცოლი რო გაგიბოზდება კაცს განა,კაცი გქვია?? მაგრამ ჩემი კაცობა სულაც არ მაეჭვებს... -ჰეიი ადექით

პატარა გამომძიებელი ( 4 თავი )

კაფეტერიაში 'დემემ ბიჭებთან დამტოვა, თვითონ კი საქმზე წავიდა. - აბა რატომ გადაწყვიტე აქ მუშაობის დაწყება? მკითხა იოანემ - ბავშვობიდან მინდოდა გამომძიებელი გავმხდარიყავი, ჩემი 'შთაგობების წყარო კი სერიალი მენტალისტი იყო, კერძოდ კი ლიზბონი, მინდოდა

ისევ საწყისთან

17 წლის იყო როცა თიკამ ნიკუშას ძმაკაცი გააცნო ლაშა ჯაფარიძე, მარიტა იმ დროისთვის არც თუ ისე მიმზიდველად გამოიყურებოდა, ზედმეტი კილოგრამები აწუხებდა, თუმცა სახეზე ყოველთვის გამოირჩეოდა, ცისფერი თვალები და მუქი წაბლისფერი თმა, პატარა ცხვირი, წინ ოდნავ

გოგო ქურდულ სამყაროში. ---1---

რაც ჩემთვის არ შეიძლება და საჭირო არაა რომ იცოდე. ნუ ჩემი ყველაზე საინტერესო თემაა ეგრედ წოდებული ‘ქურდული სამყარო’, რატომ მაინც და მაინც ეს? ალბათ იმიტომ რომ ამაზე ვაბშე არ მელაპარაკებიან, ან ალბათ იმიტომ რომ მართლაც ძალიან საინტერესოა. მე 5 წლის

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(2)

მუშაობას რომ მოვრჩი უკვე დაბნელებული იყო. ფანჯრებზე წვიმის წვეთები ეხეთქებოდა. -უკვე მერამდენე დღეა წესიერი მზე არ გამოსულა. წავიბუზღუნე ჩემთვის. წვიმაზე ბავშვობიდან ვგიჟდებოდი, უბრალოდ მზე მენატრებოდა. გარეთ წვიმის სასიამოვნო სურნელი იყო.

თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე 2თავი

რაღაც სიზმარს ვხედავდი. გაურკვევლობა იყო.ყველაფერი ნისლით იყო მოცული. გარდა იმისა,რომ ვტიროდი სიზმარში,არაფერი არ მახსოვს. ცუდი წინათგრძნობით გამომეღვიძა.თვალები მონდა სველი. ძილში მიტირია. საათს დავხედე,8საათი იყო.ეგრევე ნიას დავურეკე,დაბადების

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (10)

გაბრაზებულ გულზე ყველაფრის დალეწვა მინდოდა... ხელებს გაუჩერებლად ვურტყამდი კედელს.. ალექსანდრე ამაოდ ცდილობდა ჩემ დაწყნარებას... ელენიკოს გასეირნებას აზრი არ ქონდა... ისევ სადარბაზოში ვიჯექი... ერთ წერტილს მივშტერებოდი, ალექსანდრეს ბეჭზე მედო თავი,

საბოლოო არჩევანი შენზე (2)

სკოლიდან შოკირებული გამოვიდა ჩვენი ანიტა... კი ატყობდა საბას, რომ რაღაც ისე ვერ იყო, მაგრამ არ ეგონა რომ ბიჭი ამის გამკეთებელი იყო, ფაქტიურად საბა დადიანი მის გრძნობებზე თამაშობდა, თუმცა რომელ გრძნობებზეა ლაპარაკი, როცა მათი ურთიერთობა "მინდიხარ"-ს

მავნე (2)

აუუ რა უკუღმართი ვარ ისიც ვერ გამიგია მომწონს თუ არა. მგონი უფრო მეშინია, ვიდრე მომწონს. ნელი სიო უბერავს. ის სიო, რომელიც ჩემს სოფელს მახსენებს.იცით რატომ მიყვარს აივანზე ჯდომა? სოფელში, ჩემი ოთახი მეორე სართულზე იყო და პირდაპირ აივანზე გადიოდა.